หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3291

ผู้อาวุโสเหมี่ยวยังไม่หมดสติตอนที่เฉินผิงช่วยเขา เขาจึงรู้ว่าเฉินผิงคือคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้

“ไม่ต้องขอบคุณก็ได้ครับ ผู้อาวุุโสเหมี่ยว ผมแค่ทำสิ่งที่ผมพอทำได้” เฉินผิงยิ้มน้อยๆ แล้วถามว่า “ผู้อาวุุโสเหมี่ยว ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

“ก็รู้สึกค่อนข้างดีนะ…” ผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่เข้าใจว่าเฉินผิงหมายถึงอะไร

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว คุณไปสู้กับใครสักคนและได้รับบาดเจ็บเมื่อเร็วๆ นี้หรือเปล่าครับ?” เฉินผิงถาม

ผู้อาวุโสเหมี่ยวชะงัก แต่เขาเพียงจ้องมองเฉินผิงด้วยความสับสน

ตรงกันข้าม เหมี่ยวเหมี่ยวไม่พอใจ “นายพูดเรื่องอะไร? มันจะมีคนมาทำคุณปู่บาดเจ็บได้ยังไง? อีกอย่างปู่ไม่ได้ต่อสู้กับใครเลยในช่วงนี้ อย่ามาพูดไร้สาระ”

เฉินผิงไม่สนเหมี่ยวเหมี่ยวและจ้องไปที่ผู้อาวุโสเหมี่ยว ดูเหมือนกำลังรอคำตอบของผู้อาวุโสเหมี่ยว

สักพักผู้อาวุโสเหมี่ยวก็พูดขึ้น “คุณรู้ได้ยังไง?”

เฉินผิงเปิดเผยอย่างใจเย็น “มีเจตจำนงสังหารอยู่ในร่างกายของคุณ เห็นได้ชัดว่ามารทำให้คุณบาดเจ็บตอนที่คุณต่อสู้กับพวกมัน คุณใช้รัศมีของคุณเองสะกดเจตจำนงสังหารเอาไว้ เพราะเหตุนี้จึงไม่มีใครสังเกตเห็น และผมเองก็สัมผัสไม่ได้เช่นกัน แต่เมื่อคุณถูกโจมตีด้วยปักษาสายรุ้งเหล่านั้น เจตจำนงสังหารจึงไม่อาจถูกสะกดและปะทุออกมา ส่งผลให้คุณหมดสติ ถ้ามันเป็นเพียงอาการบาดเจ็บธรรมดาก็คงไม่รุนแรงขนาดนี้ ตอนนี้คุณได้กินยาไปแล้ว แม้ว่าคุณจะรู้สึกดีขึ้น แต่เจตจำนงสังหารภายในยังไม่ถูกกำจัด ภายในหนึ่งชั่วโมง เส้นลมปราณของคุณจะแตก และแม้แต่เซียนก็ไม่อาจช่วยคุณได้”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ไม่มีใครเคยได้ยินว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวต่อสู้กับมารมาก่อน แถมยังได้รับบาดเจ็บจากพวกมันอีกต่างหาก

ผู้อาวุโสเหมี่ยวมักจะทำตัวติดดินอยู่เสมอ แต่ทุกคนรู้ว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน และไม่มีใครกล้ากังขาในเรื่องนั้น