หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3294

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว คุณได้รับบาดเจ็บ และเจตจำนงสังหารได้แพร่กระจายไปทั่วร่างของคุณ ถ้ายังไม่หาย คุณคงไปไม่ถึงเขตใต้ คุณอาจจะตายจากอาการเส้นลมปราณแตกในอีกไม่นาน” เฉินผิงกล่าว

“จริงหรือ?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวขมวดคิ้ว “แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติเลย”

ในตอนแรก ผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิง ในขณะที่เขารับรู้ถึงเจตจำนงสังหารภายในร่างกายของเขา การที่บอกว่าเขาจะตายภายในหนึ่งชั่วโมงเนื่องจากเส้นลมปราณแตกนั้นดูไม่น่าเชื่อสำหรับผู้อาวุโสเหมี่ยว ซึ่งในตอนนี้เขารู้สึกปกติทุกอย่าง

“ผมกำลังพูดความจริง ถ้าคุณไม่ได้กินยาของคุณเฉินในตอนนั้น ก็อาจเป็นไปได้ที่จะสะกดเจตจำนงสังหารได้นานขึ้นอีกสักหน่อย ยังไงก็ตาม การควบคุมมันในตอนนี้เป็นเรื่องยาก ทางออกเดียวคือให้คุณดึงเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของคุณ”

พอเห็นเฉินผิงมีสีหน้าจริงจังในระหว่างที่พูด ผู้อาวุโสเหมี่ยวจึงคิดว่าชายหนุ่มไม่ได้โกหก

เป็นผลให้ผู้อาวุโสเหมี่ยวเกิดอาการตื่นตระหนก เขาขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ฉันมาได้แค่นี้หรือ? ดูเหมือนสวรรค์ต้องการให้ฉันตาย เฉินผิง ฉันหวังว่าคุณจะดูแลหลานสาวของฉัน หลังจากที่ฉันตายไปแล้ว แม้ว่าเธอจะหุนหันพลันแล่น แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร”

ผู้อาวุโสเหมี่ยวฝากหลานสาวของเขาไว้กับเฉินผิงอย่างปุบปับ แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งรู้จักกันก็ตาม ทั้งสองไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ ทำให้การที่เขาวางใจเฉินผิงช่างน่าประหลาดใจ

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว ไม่ต้องมองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้น ถึงผมจะบอกว่าคุณจะตายจากเส้นลมปราณแตกภายในหนึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่แล้ว คุณจะรอด!” เฉินผิงยืนยันอย่างมั่นใจ

ผู้อาวุโสเหมี่ยวชะงักไปครู่หนึ่ง จ้องไปที่เฉินผิงด้วยความประหลาดใจ “หรือคุณจะเป็นนักกลั่นยาจริงๆ? คุณมีวิธีกำจัดเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของฉันงั้นหรือ?”

“แน่นอน เจตจำนงสังหารในร่างกายของคุณอาจถือว่าเป็นเรื่องยากสำหรับนักกลั่นยาคนอื่นๆ แต่สำหรับผม มันง่ายยิ่งกว่าง่ายเสียอีก” จากนั้นเฉินผิงก็วางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของผู้อาวุโสเหมี่ยวอย่างอ่อนโยน

แรงดึงดูดเริ่มชักพาเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของผู้อาวุโสเหมี่ยว

เมื่อรู้สึกถึงเจตจำนงสังหารในตัวเขาที่ถูกขับออก ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ตกตะลึง และหันไปมองเฉินผิงด้วยความเหลือเชื่อ

มีเพียงมารเท่านั้นที่สามารถดูดซับเจตจำนงสังหาร แต่เฉินผิงซึ่งปราศจากรัศมีมารกลับสามารถทำเช่นนี้ได้ น่าเหลือเชื่อมาก

ทั้งสองพูดคุยกันพลางหัวเราะ คนอื่นที่อยู่รอบๆ ไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน เห็นแค่ว่าผู้อาวุโสเหมี่ยวกำลังพูดคุยกับเฉินผิงอย่างเป็นกันเอง

วันต่อมา เรือเหาะหยุดเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและเริ่มลดระดับลงอย่างช้าๆ

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ เขารีบลุกขึ้นยืนแล้วถามว่า “จี้อวิ๋น เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณเฉิน มีพลังประหลาดทำให้เรือเหาะลอยต่ำลง” จี้อวิ๋นตอบอย่างกังวล

“เดี๋ยวผมจะตรวจสอบดู” เฉินผิงอาสา เขาตั้งใจที่จะดูว่ามีปัญหากับเรือเหาะหรือไม่

ไช่หงเว่ยมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดว่า “เรือเหาะไม่มีอะไรผิดปกติหรอก เราอยู่บนเทือกเขาที่เป็นรอยต่อระหว่างเขตกลางและเขตใต้ ไม่มีอะไรบินผ่านที่นี่ได้ อย่าว่าแต่การเดินทางด้วยเรือเหาะ แม้แต่นกและสัตว์มีปีกชนิดอื่นๆ ยังไม่สามารถบินข้ามไปได้”