“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว คุณได้รับบาดเจ็บ และเจตจำนงสังหารได้แพร่กระจายไปทั่วร่างของคุณ ถ้ายังไม่หาย คุณคงไปไม่ถึงเขตใต้ คุณอาจจะตายจากอาการเส้นลมปราณแตกในอีกไม่นาน” เฉินผิงกล่าว
“จริงหรือ?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวขมวดคิ้ว “แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติเลย”
ในตอนแรก ผู้อาวุโสเหมี่ยวไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิง ในขณะที่เขารับรู้ถึงเจตจำนงสังหารภายในร่างกายของเขา การที่บอกว่าเขาจะตายภายในหนึ่งชั่วโมงเนื่องจากเส้นลมปราณแตกนั้นดูไม่น่าเชื่อสำหรับผู้อาวุโสเหมี่ยว ซึ่งในตอนนี้เขารู้สึกปกติทุกอย่าง
“ผมกำลังพูดความจริง ถ้าคุณไม่ได้กินยาของคุณเฉินในตอนนั้น ก็อาจเป็นไปได้ที่จะสะกดเจตจำนงสังหารได้นานขึ้นอีกสักหน่อย ยังไงก็ตาม การควบคุมมันในตอนนี้เป็นเรื่องยาก ทางออกเดียวคือให้คุณดึงเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของคุณ”
พอเห็นเฉินผิงมีสีหน้าจริงจังในระหว่างที่พูด ผู้อาวุโสเหมี่ยวจึงคิดว่าชายหนุ่มไม่ได้โกหก
เป็นผลให้ผู้อาวุโสเหมี่ยวเกิดอาการตื่นตระหนก เขาขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ฉันมาได้แค่นี้หรือ? ดูเหมือนสวรรค์ต้องการให้ฉันตาย เฉินผิง ฉันหวังว่าคุณจะดูแลหลานสาวของฉัน หลังจากที่ฉันตายไปแล้ว แม้ว่าเธอจะหุนหันพลันแล่น แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร”
ผู้อาวุโสเหมี่ยวฝากหลานสาวของเขาไว้กับเฉินผิงอย่างปุบปับ แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งรู้จักกันก็ตาม ทั้งสองไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ ทำให้การที่เขาวางใจเฉินผิงช่างน่าประหลาดใจ
“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว ไม่ต้องมองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้น ถึงผมจะบอกว่าคุณจะตายจากเส้นลมปราณแตกภายในหนึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่แล้ว คุณจะรอด!” เฉินผิงยืนยันอย่างมั่นใจ
ผู้อาวุโสเหมี่ยวชะงักไปครู่หนึ่ง จ้องไปที่เฉินผิงด้วยความประหลาดใจ “หรือคุณจะเป็นนักกลั่นยาจริงๆ? คุณมีวิธีกำจัดเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของฉันงั้นหรือ?”
“แน่นอน เจตจำนงสังหารในร่างกายของคุณอาจถือว่าเป็นเรื่องยากสำหรับนักกลั่นยาคนอื่นๆ แต่สำหรับผม มันง่ายยิ่งกว่าง่ายเสียอีก” จากนั้นเฉินผิงก็วางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของผู้อาวุโสเหมี่ยวอย่างอ่อนโยน
แรงดึงดูดเริ่มชักพาเจตจำนงสังหารออกจากร่างกายของผู้อาวุโสเหมี่ยว
เมื่อรู้สึกถึงเจตจำนงสังหารในตัวเขาที่ถูกขับออก ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ตกตะลึง และหันไปมองเฉินผิงด้วยความเหลือเชื่อ
มีเพียงมารเท่านั้นที่สามารถดูดซับเจตจำนงสังหาร แต่เฉินผิงซึ่งปราศจากรัศมีมารกลับสามารถทำเช่นนี้ได้ น่าเหลือเชื่อมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...