เมื่อว่าผู้พิทักษ์กงมาถึง ผู้อาวุโสเฟ่ยก็มีความมั่นใจมากขึ้นทันที “จู่โจม! เราต้องฆ่าเฉินผิงคนนั้น!”
สิ้นคำสั่ง ผู้อาวุโสเฟ่ยก็กระโดดเข้าไปหาเฉินผิง เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสเหมี่ยวจึงชักดาบยาวออกจากฝักอย่างรวดเร็วและเข้าสู้
คนอื่นๆ รีบวิ่งไปข้างหน้า พากันห้ำหั่นในระยะประชิดอย่างอลหม่าน
ผู้พิทักษ์กงหันไปหาเฉินผิงและขว้างผงกำมือหนึ่งใส่เขาทันที
ผู้พิทักษ์กงตระหนักว่าการกำจัดเฉินผิงได้จะเป็นชัยชนะครั้งสำคัญ เขาจึงตั้งใจว่าจะไม่ออมมือ
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงแสดงท่าทีเหยียดหยามในขณะที่เขาเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกร เกิดลำแสงที่ซัดผงเหล่านั้นออกไป
“เจ้าหนู ไม่นึกเลยว่าคนอายุเท่าแกจะมีทักษะกลั่นยาที่น่าทึ่งเช่นนี้ ยาแก้พิษที่แกสร้างขึ้นยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง โชคร้ายที่แกดันไปทำให้วังอู๋หวนขุ่นเคือง ดังนั้นความตายย่อมเป็นชะตากรรมเดียวที่รอแกอยู่!” ขณะที่ผู้พิทักษ์กงพูด ดาบยาวที่เขาถืออยู่ก็สั่นเล็กน้อย
ครู่ต่อมา หมอกสีดำก็แผ่ออกมาจากคมดาบ
หมอกสีดำรวมตัวกันในอากาศ ก่อตัวเป็นงูพิษที่แลบลิ้นสีแดงแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิง
เฉินผิงเพียงแค่มองผู้พิทักษ์กงด้วยสายตาเหยียดหยามอย่างถึงที่สุด
แม้ผู้พิทักษ์กงจะเป็นนักกลั่นยาที่ฝีมือใช้ได้ แต่เขากลับดูอ่อนด้อยเมื่อเทียบกับความเชี่ยวชาญของเฉินผิง
เฉินผิงหันความสนใจไปที่งูพิษ เขาตวัดกระบี่ ปลดปล่อยลำแสงนับพันที่ฟันผ่านงูตนนั้น มันกลับกลายเป็นหมอกสีดำที่สลายไป
อย่างไรก็ตาม ผู้พิทักษ์กงยังคงไม่สะทกสะท้านหลังจากได้เขาแสดงฝีมือ เขากลับยิ้มเยาะ
หมอกสีดำลอยลงมาจากด้านบน ห่อหุ้มเฉินผิงเอาไว้ภายในม่านหมอกอันมืดมิด
“ฮ่าๆๆ! ในเทือกเขาสีเลือดนั้นลอยตัวไม่ได้ก็จริง แต่การเคลื่อนไหวของหมอกพิษไม่มีขอบเขต หมอกนี้สามารถเปลี่ยนรูปและโจมตีได้แม้อยู่กลางอากาศ” ผู้พิทักษ์กงหัวเราะอย่างมีชัย
หลังจากใช้เวลาหลายปีในเทือกเขาสีเลือด เขาก็เข้าใจความซับซ้อนของมันจนปรุโปร่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...