หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3311

ผู้พิทักษ์กงถูกครอบงำด้วยความกลัว เขารู้ตัวแล้วว่าเขาด้อยกว่าเฉินผิงทั้งด้านพลังและความเชี่ยวชาญด้านพิษ ถ้ายังยืดเยื้อต่อไป ฉันคงเอาตัวไม่รอด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการฆ่าเขาเลย!

พอมองไปที่ผู้อาวุโสเฟ่ย เขาก็เห็นการต่อสู้อันดุเดือดระหว่างผู้อาวุโสเฟ่ยและผู้อาวุโสเหมี่ยว ทั้งสองฝีมือทัดเทียมกัน โดยเป็นผู้ทุกข์ยากระดับหกทั้งคู่ ผู้พิทักษ์กงประเมินว่าคงใช้เวลาสักพักกว่าจะได้รู้ว่าใครเป็นฝ่ายชนะ

ในขณะเดียวกัน สมุนของเขากำลังต่อสู้กับผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ อย่างยากลำบาก

ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้ทำเอาเขาไม่ทันตั้งตัว การซุ่มโจมตีผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ครั้งก่อนของเขาประสบความสำเร็จมาโดยตลอด เพราะคนส่วนใหญ่จะหนีตัวใครตัวมันเมื่อต้องเผชิญกับคนเป็นขโยง

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ จะไม่เป็นใจ

ขณะเดียวกัน เสียงคำรามของพยัคฆ์สีเงินก็ดังไปถึงหูของผู้พิทักษ์กง โอกาสที่พยัคฆ์สีเงินเหล่านี้จะเข้าร่วมการต่อสู้ทำให้ความหวังที่จะหลบหนีดูริบหรี่

“ผู้อาวุโสเฟ่ย เราต้องถอยเดี๋ยวนี้!” ผู้พิทักษ์กงตะโกนพลางหันขวับแล้ววิ่ง

พวกเขาพบว่าฝ่ายตัวเองเสียเปรียบอย่างมาก และทางเลือกเดียวของพวกเขาคือถอยและรอโอกาสครั้งต่อไป

ผู้อาวุโสเฟ่ยก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าคณะสำรวจของมนุษย์จะมียอดฝีมือผู้ทุกข์ยาก ระดับหกอย่างผู้อาวุโสเหมี่ยวอยู่ด้วย ผู้อาวุโสเฟ่ยจึงเริ่มคิดที่จะถอยไปตั้งหลัก

เนื่องจากการสังหารเฉินผิงคงไม่อาจทำได้อีกต่อไปการสงวนพลังของเราจึงสำคัญที่สุดในตอนนี้วันหน้าเราค่อยหาโอกาสลงมืออีกครั้ง!

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ผู้ใช้วิชามารก็เริ่มถอยไปพลางสู้ไปพลาง

โดยเฉพาะผู้พิทักษ์กงที่ไม่เหลือความลังเลใดๆ เขารีบวิ่งเข้าไปในเทือกเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่หันกลับมามองข้างหลัง