หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3312

ซือกงเจิ้นและเฉินผิงหูผึ่งเมื่อรู้ว่าผู้พิทักษ์กงรู้ว่าจะพบพลังสวรรค์ได้ที่ไหน

เดิมทีซือกงเจิ้นตั้งใจจะกำจัดผู้พิทักษ์กง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าต้องช่วยให้ชายคนนี้มีชีวิตอยู่ต่อไป ในเมื่อฝ่ายหลังคือกุญแจสำคัญในการตามหาแหล่งที่มาของพลังสวรรค์

สายตาของซือกงเจิ้นแข็งกร้าวขณะที่เขารับข้อเสนอ “ก็ได้ ผมเอาด้วย แต่อย่าเล่นไม่ซื่อ ถ้าคุณพยายามหลอกผม ผมจะให้คนของพ่อกำจัดคุณซะ”

แม้ว่าเขาจะเก็บอาการ แต่ความเย้ายวนของพลังสวรรค์ก็มากเกินกว่าเขาจะต้านทานได้

“คุณคิดว่าจะโค่นผมได้จริงๆ เหรอ? ไม่คิดเหรอว่าคุณประเมินตัวเองสูงเกินไป?” เฉินผิงเยาะเย้ย ดวงตาของเขาแฝงแววดูถูก

“ฮึ เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า การกระทำย่อมชัดเจนกว่าคำพูด!” ซือกงเจิ้น โต้ตอบด้วยการเยาะเย้ย พร้อมกวัดแกว่งดาบยาวระยิบระยับที่ดูเหมือนจะปรากฏขึ้นจากกลางอากาศ

เขาแกว่งดาบด้วยความแม่นยำของยอดฝีมือ ปลดปล่อยลำแสงออกมาจากอาวุธ

ขณะที่ซือกงเจิ้นพุ่งเข้าหาเฉินผิง ผู้พิทักษ์กงก็ไม่ได้นิ่งเฉย เขาขมวดคิ้วแน่น และช่างน่าประหลาดเมื่อแก่นโลหิตสองสามหยดเริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

แก่นโลหิตลอยอยู่กลางอากาศ ส่งกลิ่นคาวเลือดและกลิ่นความพยาบาท

หลังจากนั้นไม่นาน ภายในท้องของผู้พิทักษ์กงก็เริ่มเกิดการเคลื่อนไหวแปลกๆ ทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนกลายเป็นสีหน้าบิดเบี้ยวโอดโอย

อ๊าก!

ทันใดนั้นเขาก็อ้าปาก ปลดปล่อยปรสิตพิษจำนวนมากที่เคลื่อนเข้าหาแก่นโลหิต

ราวกับว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยปรสิตพิษจำนวนมหาศาล พวกมันคืบคลานออกจากร่างของเขาดั่งสายน้ำที่ไม่รู้จบ

ในขณะที่ภาพอันน่าขยะแขยงเกิดขึ้น ซือกงเจิ้นก็เข้าต่อสู้กับเฉินผิงอย่างดุเดือด

ถ้าไม่ใช่เพราะคำอธิบายของเจ่อเยี่ยนฉันคงตกเป็นเหยื่อของกู่หนอนไหมเหล่านี้ไปแล้ว

พอกู่หนอนไหมหายไป เฉินผิงก็เตรียมตัวและถอยกลับอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาซัดซือกงเจิ้น กระเด็นด้วยเพลงดาบอันทรงพลัง

ซือกงเจิ้นเห็นว่านี่เป็นสัญญาณที่บอกว่าเฉินผิงกำลังกลัว และเขาเย้ยหยัน “เฉินผิงผู้ยิ่งใหญ่วิ่งหนีหางจุกตูดหรือนี่? เก่งนักเก่งหนาไม่ใช่เหรอ?”

เฉินผิงไม่สนใจคำพูดเหน็บแนมของซือกงเจิ้น และมุ่งความสนใจไปที่ผู้พิทักษ์กงเต็มที่

หลังจากที่เขาปลดปล่อยกู่หนอนไหม ดวงตาของผู้พิทักษ์กงก็เผยความรู้สึกเสียใจและไม่เต็มใจ แต่ในที่สุดเขาก็หันหลังกลับและหนีไป

ด้วยความสับสนกับการล่าถอยกะทันหันของผู้พิทักษ์กง ทำให้ซือกงเจิ้นมึนงงไปชั่วขณะ ฉันเพิ่งจะข่มเฉินผิงได้แท้ๆ แล้วทำไมผู้พิทักษ์กงถึงหนีจากการต่อสู้ล่ะ?

ขณะที่เขากำลังต่อสู้กับความสับสน จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายอึดอัด ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังกลืนกินวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขา

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน ความเจ็บปวดที่เขาได้รับนั้นเกินกว่าความเจ็บปวดทางกายภาพใดๆ ที่เขาเคยประสบ