ซือกงเจิ้นและเฉินผิงหูผึ่งเมื่อรู้ว่าผู้พิทักษ์กงรู้ว่าจะพบพลังสวรรค์ได้ที่ไหน
เดิมทีซือกงเจิ้นตั้งใจจะกำจัดผู้พิทักษ์กง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าต้องช่วยให้ชายคนนี้มีชีวิตอยู่ต่อไป ในเมื่อฝ่ายหลังคือกุญแจสำคัญในการตามหาแหล่งที่มาของพลังสวรรค์
สายตาของซือกงเจิ้นแข็งกร้าวขณะที่เขารับข้อเสนอ “ก็ได้ ผมเอาด้วย แต่อย่าเล่นไม่ซื่อ ถ้าคุณพยายามหลอกผม ผมจะให้คนของพ่อกำจัดคุณซะ”
แม้ว่าเขาจะเก็บอาการ แต่ความเย้ายวนของพลังสวรรค์ก็มากเกินกว่าเขาจะต้านทานได้
“คุณคิดว่าจะโค่นผมได้จริงๆ เหรอ? ไม่คิดเหรอว่าคุณประเมินตัวเองสูงเกินไป?” เฉินผิงเยาะเย้ย ดวงตาของเขาแฝงแววดูถูก
“ฮึ เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า การกระทำย่อมชัดเจนกว่าคำพูด!” ซือกงเจิ้น โต้ตอบด้วยการเยาะเย้ย พร้อมกวัดแกว่งดาบยาวระยิบระยับที่ดูเหมือนจะปรากฏขึ้นจากกลางอากาศ
เขาแกว่งดาบด้วยความแม่นยำของยอดฝีมือ ปลดปล่อยลำแสงออกมาจากอาวุธ
ขณะที่ซือกงเจิ้นพุ่งเข้าหาเฉินผิง ผู้พิทักษ์กงก็ไม่ได้นิ่งเฉย เขาขมวดคิ้วแน่น และช่างน่าประหลาดเมื่อแก่นโลหิตสองสามหยดเริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขา
แก่นโลหิตลอยอยู่กลางอากาศ ส่งกลิ่นคาวเลือดและกลิ่นความพยาบาท
หลังจากนั้นไม่นาน ภายในท้องของผู้พิทักษ์กงก็เริ่มเกิดการเคลื่อนไหวแปลกๆ ทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปจนกลายเป็นสีหน้าบิดเบี้ยวโอดโอย
อ๊าก!
ทันใดนั้นเขาก็อ้าปาก ปลดปล่อยปรสิตพิษจำนวนมากที่เคลื่อนเข้าหาแก่นโลหิต
ราวกับว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยปรสิตพิษจำนวนมหาศาล พวกมันคืบคลานออกจากร่างของเขาดั่งสายน้ำที่ไม่รู้จบ
ในขณะที่ภาพอันน่าขยะแขยงเกิดขึ้น ซือกงเจิ้นก็เข้าต่อสู้กับเฉินผิงอย่างดุเดือด
ถ้าไม่ใช่เพราะคำอธิบายของเจ่อเยี่ยนฉันคงตกเป็นเหยื่อของกู่หนอนไหมเหล่านี้ไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...