หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3313

เมื่อเห็นความทรมานของซือกงเจิ้น เฉินผิงก็ตระหนักว่ามันจะต้องเป็นฝีมือของพิษของกู่หนอนไหม

เขาไม่นึกว่าผู้พิทักษ์กงจะทรยศแม้แต่พวกเดียวกัน

ฉันเดาว่ามันคงเป็นแผนมาตั้งแต่แรก... ผู้พิทักษ์กงคอยบงการซือกงเจิ้นมาตลอด หลอกใช้เขาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฉันเพื่อที่เขาจะได้ปล่อยกู่หนอนไหมเหล่านั้นออกมา

“อ๊าก!” ซือกงเจิ้นร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างทรมาน

ในไม่ช้า สีหน้าของเขาก็เรียบเฉยและไร้ซึ่งชีวิต ดวงตาของเขาว่างเปล่าและปราศจากความรู้สึก ร่างของเขายืนนิ่งราวกับศพเดินได้

อาการเหล่านี้บ่งบอกว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของซือกงเจิ้นถูกกินไปแล้ว เขากลายเป็นเพียงกายเนื้อที่ว่างเปล่า และอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรที่บุกรุกเข้าไปในร่างของเขา

สุดท้ายแล้ว อุบายของเขาก็สะท้อนกลับ และเขาก็ต้องรับผลที่ตามมา

มองอีกมุมหนึ่ง มันช่างเป็นบทเรียนเรื่องผลกรรมอันโหดร้าย

ด้วยเสียงครวญครางชวนขนลุก ปากของซือกงเจิ้นก็อ้าออก และฝูงปรสิตพิษก็คลานออกมา เพราะเพิ่งเกิดใหม่จึงยังพอจะเห็นรูปร่างของพวกมันได้

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็รีบเสกลูกไฟเพลิงปีศาจเพื่อเผาปรสิตพิษเหล่านี้

เพลิงปีศาจไม่เพียงแต่ลุกท่วมปรสิตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงซือกงเจิ้นด้วย

ในไม่ช้าร่างของซือกงเจิ้นก็กลายเป็นกองขี้เถ้าที่ลุกเป็นไฟ แต่เฉินผิงก็ต้องประหลาดใจเมื่อปรสิตพิษยังคงไม่ได้รับอันตรายใดๆ

“บ้าเอ้ย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปรสิตพวกนี้จะรอดพ้นจากเพลิงปีศาจได้! กู่หนอนไหมเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป!” เฉินผิงพึมพำ

เมื่อตระหนักว่ารับมือไม่ไหว เขาจึงหันหลังแล้ววิ่งหนี

“คุณเฉิน กู่หนอนไหมเหล่านี้เป็นสัตว์โบราณและหาได้ยาก ปัจจุบันมีน้อยคนนักที่จะเพาะพันธุ์พวกมันได้ ถ้าไม่ใช่เพราะชายคนนั้นดิ้นรนสุดตัวเพื่อเอาชีวิตรอด เขาคงไม่ปล่อยกู่หนอนไหมออกมาเร็วขนาดนี้” เจ่อเยี่ยนอธิบาย

เขาพูดถูก ในเวลานี้ผู้พิทักษ์กงกำลังโทษตัวเองที่หนีออกมา ท้ายที่สุดแล้วกู่หนอนไหมเหล่านั้นคือสิ่งที่เขาพึ่งพาได้มากที่สุดและเป็นไพ่ตายของเขา

แม้แต่สมาชิกของวังอู๋หวนก็ยังไม่รู้ถึงอาวุธลับของฉันฉันพยายามเลี้ยงดูกู่หนอนไหมเหล่านี้อย่างยากลำบากแต่ฉันไม่ได้ทำไปเพราะอยากเก่งขึ้นแต่ฉันแค่อยากจะเลี้ยงดูเจ้าพวกนี้เท่านั้นความเจ็บปวดที่ฉันต้องทนในแต่ละครั้งนั้นเกินบรรยายคงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทนได้มันทำให้ฉันปวดใจที่ต้องส่งกู่หนอนไหมที่เลี้ยงอย่างพิถีพิถันไปต่อสู้กับเฉินผิงแต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น

ฉันไม่เข้าใจไม่ว่าปรสิตพิษเหล่านี้จะร้ายกาจแค่ไหนก็น่าจะมีช่วงที่พวกมันหยุดพัก ถูกไหม?

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็มึนงงเป็นที่สุด ต้องปล่อยให้กู่หนอนไหมกินจนอิ่มเหรอ? ล้อกันเล่นหรือไง?

พวกเขากังวลว่าเฉินผิงอาจตกอยู่ในอันตรายจึงมาปกป้องเขา

เมื่อเห็นผู้อาวุโสเหมี่ยวและกลุ่มของเขาเข้ามาใกล้ เฉินผิงก็ตื่นตระหนกและตะโกนอย่างร้อนรน “อย่ามาเข้ามา! หนีไป! หนีไปเร็ว!”

ผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่นๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มองเฉินผิงด้วยความรู้สึกสับสน

พวกเขาสังเกตเห็นว่าไม่มีอะไรอยู่ข้างหลังชายคนนั้น แต่เขาทำราวกับว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายกำลังไล่ตามเขาอยู่

“วิ่งเร็วเข้า!” เฉินผิงตะโกนอีกครั้งเมื่อเขาเห็นผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนอื่นๆ ยืนนิ่ง

อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไปแล้ว เพราะเขาจวนจะไปถึงผู้อาวุโสเหมี่ยวและคนที่มาด้วย

เขารู้ว่าถ้าเขาวิ่งเข้าไป กู่หนอนไหมเหล่านั้นก็จะตามมาอย่างไม่ต้องสงสัย และผู้อาวุโสเหมี่ยวกับคนอื่นๆ คงไม่อาจรอดไปจากพวกมันได้