เมื่อเห็นความทรมานของซือกงเจิ้น เฉินผิงก็ตระหนักว่ามันจะต้องเป็นฝีมือของพิษของกู่หนอนไหม
เขาไม่นึกว่าผู้พิทักษ์กงจะทรยศแม้แต่พวกเดียวกัน
ฉันเดาว่ามันคงเป็นแผนมาตั้งแต่แรก... ผู้พิทักษ์กงคอยบงการซือกงเจิ้นมาตลอด หลอกใช้เขาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฉันเพื่อที่เขาจะได้ปล่อยกู่หนอนไหมเหล่านั้นออกมา
“อ๊าก!” ซือกงเจิ้นร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างทรมาน
ในไม่ช้า สีหน้าของเขาก็เรียบเฉยและไร้ซึ่งชีวิต ดวงตาของเขาว่างเปล่าและปราศจากความรู้สึก ร่างของเขายืนนิ่งราวกับศพเดินได้
อาการเหล่านี้บ่งบอกว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของซือกงเจิ้นถูกกินไปแล้ว เขากลายเป็นเพียงกายเนื้อที่ว่างเปล่า และอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรที่บุกรุกเข้าไปในร่างของเขา
สุดท้ายแล้ว อุบายของเขาก็สะท้อนกลับ และเขาก็ต้องรับผลที่ตามมา
มองอีกมุมหนึ่ง มันช่างเป็นบทเรียนเรื่องผลกรรมอันโหดร้าย
ด้วยเสียงครวญครางชวนขนลุก ปากของซือกงเจิ้นก็อ้าออก และฝูงปรสิตพิษก็คลานออกมา เพราะเพิ่งเกิดใหม่จึงยังพอจะเห็นรูปร่างของพวกมันได้
เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็รีบเสกลูกไฟเพลิงปีศาจเพื่อเผาปรสิตพิษเหล่านี้
เพลิงปีศาจไม่เพียงแต่ลุกท่วมปรสิตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงซือกงเจิ้นด้วย
ในไม่ช้าร่างของซือกงเจิ้นก็กลายเป็นกองขี้เถ้าที่ลุกเป็นไฟ แต่เฉินผิงก็ต้องประหลาดใจเมื่อปรสิตพิษยังคงไม่ได้รับอันตรายใดๆ
“บ้าเอ้ย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปรสิตพวกนี้จะรอดพ้นจากเพลิงปีศาจได้! กู่หนอนไหมเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไป!” เฉินผิงพึมพำ
เมื่อตระหนักว่ารับมือไม่ไหว เขาจึงหันหลังแล้ววิ่งหนี
“คุณเฉิน กู่หนอนไหมเหล่านี้เป็นสัตว์โบราณและหาได้ยาก ปัจจุบันมีน้อยคนนักที่จะเพาะพันธุ์พวกมันได้ ถ้าไม่ใช่เพราะชายคนนั้นดิ้นรนสุดตัวเพื่อเอาชีวิตรอด เขาคงไม่ปล่อยกู่หนอนไหมออกมาเร็วขนาดนี้” เจ่อเยี่ยนอธิบาย
เขาพูดถูก ในเวลานี้ผู้พิทักษ์กงกำลังโทษตัวเองที่หนีออกมา ท้ายที่สุดแล้วกู่หนอนไหมเหล่านั้นคือสิ่งที่เขาพึ่งพาได้มากที่สุดและเป็นไพ่ตายของเขา
แม้แต่สมาชิกของวังอู๋หวนก็ยังไม่รู้ถึงอาวุธลับของฉันฉันพยายามเลี้ยงดูกู่หนอนไหมเหล่านี้อย่างยากลำบากแต่ฉันไม่ได้ทำไปเพราะอยากเก่งขึ้นแต่ฉันแค่อยากจะเลี้ยงดูเจ้าพวกนี้เท่านั้นความเจ็บปวดที่ฉันต้องทนในแต่ละครั้งนั้นเกินบรรยายคงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทนได้มันทำให้ฉันปวดใจที่ต้องส่งกู่หนอนไหมที่เลี้ยงอย่างพิถีพิถันไปต่อสู้กับเฉินผิงแต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น
ฉันไม่เข้าใจไม่ว่าปรสิตพิษเหล่านี้จะร้ายกาจแค่ไหนก็น่าจะมีช่วงที่พวกมันหยุดพัก ถูกไหม?
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็มึนงงเป็นที่สุด ต้องปล่อยให้กู่หนอนไหมกินจนอิ่มเหรอ? ล้อกันเล่นหรือไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...