หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3322

หลังจากเจียวหลงได้รับคำชี้แนะจากเฉินผิง ระดับพลังบำเพ็ญฌานก็เพิ่มขึ้นชนิดพุ่งทะยานฟ้าเช่นกัน

นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อเชื่อว่าเฉินผิงจะต้องมีวิธีเพิ่มพลังให้ใครสักคนได้

เฉินผิงยิ้มแล้วตอบพลางพยักหน้า “ไม่มีปัญหา เอาไว้เจ้าบรรลุถึงระดับเฟยเซิงเมื่อไหร่ ฉันจะชี้แนะให้เจ้าก็แล้วกัน”

หลังจากราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกยินดี เขารีบก้มหัวลงให้เฉินผิงขี่หลังทันที

จากนั้นเฉินผิงก็หันหน้าไปหาทุกคนเพื่อให้ขี่หลังของพยัคฆ์สีเงินตนอื่น ๆ

เนื่องจากพยัคฆ์สีเงินอาศัยอยู่ในเทือกเขาสีเลือดมาชั่วชีวิต พวกมันจึงสามารถเดินทางข้ามเขตแดนได้รวดเร็วกว่าเฉินผิงและพรรคพวกมากนัก

เดิมทีพวกเขาต้องใช้เวลาเดินทางกันทั้งวันทั้งคืน แต่พยัคฆ์สีเงินสามารถพาพวกเขาออกจากเทือกเขาสีเลือดได้ภายในวันเดียว

หลังจากกล่าวอำลาเฉินผิงและคนอื่น ๆ แล้ว ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อก็พาเหล่าบริวารกลับเทือกเขาสีเลือดไป

“คุณเฉิน ราชาพยัคฆ์อิ๋นชื่อบอกอะไรคุณงั้นเหรอ? ทำไมพวกมันถึงยอมให้พวกเราขี่หลังได้ล่ะ?” จี้อวิ๋นถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรมากนักหรอก รีบเอาเรือเหาะออกมาเถอะเผื่อพวกเราจะได้พักผ่อนกันในนั้นสักหน่อย พวกเราเดินทางกันมาทั้งคืนแล้ว” เฉินผิงตอบ

ไช่หงเว่ยกลับก้าวมาขวางพวกเขาไว้พลางกล่าวว่า “ตอนนี้พวกเราอยู่ในเขตแดนทางตอนใต้ เมืองเยว่หยุนอยู่ห่างออกไปประมาณพันไมล์และภูเขาเทียนโหมวก็อยู่เลยตัวเมืองไปอีก อาณาบริเวณแถบนี้เป็นชายแดนที่ค่อนข้างวุ่นวาย นอกเหนือไปจากนั้น เมืองเยว่หยุนก็เป็นเมืองแห่งสุดท้ายที่สำรองเสบียงกรังก่อนที่จะเข้าไปสู่ภูเขาเทียนโหมว ทำให้มีผู้คนหนาแน่นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ การขึ้นเรือเหาะในตอนนี้จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป ในเมื่ออยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ผมขอแนะนำให้อย่าทำตัวเป็นจุดสนใจจะดีกว่า”

เนื่องจากไช่หงเว่ยเป็นหัวหน้ากลุ่ม คำพูดของเขาจึงมีอำนาจมากทีเดียว

เฉินผิงหันไปบอกให้จี้อวิ๋นเก็บเรือเหาะไป จากนั้นคนทั้งกลุ่มก็เริ่มเดินเท้าไปที่เมืองเยว่หยุน

ระหว่างทางเฉินผิงสังเกตเห็นว่าอาณาบริเวณแถบนี้ค่อนข้างโกลาหลจริง ๆ แม้แต่ในเมืองที่เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรอาศัยอยู่ก็ยังมีสัตว์อสูรคอยจับจ้องอยู่

ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร เพราะการต่อสู้มักจะปะทุระหว่างเมืองทั้งหลายเช่นกัน

“เข้าไปหาที่พักแล้วพักผ่อนกันสักสันสองวันเถอะ หลังจากนั้นพวกเราค่อยมุ่งหน้าไปที่ภูเขาเทียนโหมวก็แล้วกัน” ไช่หงเว่ยกล่าวขึ้น

เนื่องจากเขาเป็นผู้นำ ทุกคนจึงเดินตามเขาเข้าไปในเมืองเยว่หยุน

ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสเฟ่ยกับผู้พิทักษ์กงก็กำลังค้นหาอะไรสักอย่างตามท้องถนนของเมืองเยว่หยุน

“ผู้อาวุโสเฟ่ย หรือว่าเมืองเยว่หยุนจะไม่มีสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมารอยู่เลย?” ผู้พิทักษ์กงถาม

พวกเขามาถึงตั้งแต่เมื่อวานนี้ แต่กลับไม่พบสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมาร พวกเขาสองคนย่อมไม่มีทางสังหารเฉินผิงด้วยตนเองได้แน่!

“ว่ากันตามหลักการแล้ว ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นไปได้หรอก สมาพันธ์ผนึกมารมีสาขาย่อยนับไม่ถ้วนไปทั่วโลก”

หลังจากถูกสมาพันธ์ผนึกมารคุมขังมาตั้งหลายปีขนาดนั้น ผู้อาวุโสเฟ่ยจึงล่วงรู้สถานการณ์ทุกอย่าง