เปรี้ยง!
ทันใดนั้นก็มีอสุนีบาตชวนให้สายตาพร่าเลือนผ่าฟาดตรงเข้ามาภายในเทือกเขาผ่านหุบเขาลึก
เหตุการณ์ที่จู่ ๆ ก็พลิกผันทำให้ทุกคนหยุดเดินทันที
“นะ นี่คืออสุนีบาตงั้นเหรอ?” เมื่อผู้อาวุโสเหมี่ยวเห็นอสุนีบาตผ่าฟาดใส่เทือกเขา ก็เอ่ยถามด้วยความสับสนขึ้นมา
“จริง ๆ ด้วย นั่นคืออสุนีบาตโดยไม่ต้องสงสัยเลย!” ไช่หงเว่ยผงกศีรษะด้วยความประหลาดใจ
เห็นได้ชัดว่าทุกคนรู้ที่มาของอสุนีบาตในครั้งนี้
เฉินผิงเป็นเพียงคนเดียวที่กำลังฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ภายในเทือกเขา การที่อสุนีบาตผ่าฟาดใส่เทือกเขาย่อมมีความหมายเพียงอย่างเดียวคือ เฉินผิงฝ่าทะลวงระดับพลังฝีมือแล้ว
เปรี้ยง!
อสุนีบาตอีกสายหนึ่งก็ผ่าฟาดลงมาภายใต้สายตาของทุกคน หลังจากผ่าฟาดไปรอบหนึ่งก็ทำให้เมฆสายฟ้าทลายค่อย ๆ สลายไปทีละเล็กทีละน้อย
หลังจากเมฆสายฟ้าทลายสลายไปแล้ว เฉินผิงก็เดินออกมาจากถ้ำ
เนื่องจากต้องทนรับอสุนีบาต เสื้อผ้าของเขาจึงขาดรุ่งริ่งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนแทบจะไม่อาจปกปิดร่างกายของตนเองได้
แต่เฉินผิงก็ไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลเพราะพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขารุดหน้าไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว อีกไม่นานก็คงจะฝ่าทะลวงระดับกึ่งเซียนจนเลื่อนขึ้นสู่ระดับผู้ทุกข์ยาก!
ถึงสภาพภายนอกจะน่าเวทนาและยุ่งเป็นกระเซิง ทว่าแววตากลับเปล่งประกายและรัศมีพลังของเขากลับน่าเกรงขามยิ่งขึ้น
“กรี๊ด!” ไช่เชี่ยนหนานกับเหมี่ยวเหมี่ยวทั้งสองสาวพลันกรัดร้องแล้วรีบหันหลังกลับไป
เสียงกรีดร้องของพวกเธอฉุดรั้งให้เฉินผิงได้สติ จากนั้นเขาก็รีบเอามือปกปิดส่วนสงวนของตัวเองเอาไว้
หัวเฟิ่งรีบหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาแล้วเดินเข้าไปช่วยเฉินผิงสวมเสื้อผ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...