หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3320

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังมังกร เจียวหลงก็ค่อย ๆ หลับตาลงแล้วกลิ่นเหม็นเน่าก็เริ่มแผ่ออกมาจากร่างของมัน

ไม่นานเจียวหลงที่เคยสง่างามก็เต็มไปด้วยสิ่งโสโครก

เฉินผิงกระโจนตัวออกห่างจากเจียวหลงแล้วเฝ้ามองดูไกล ๆ อยู่เงียบ ๆ

เขารู้ว่าเจียวหลงจะต้องเข้าใจวิธีของคนเผ่ามังกรเพราะพลังมังกรของตน อีกทั้งอยู่ระหว่างการกลายร่างจึงทำให้เกิดกลิ่นเน่าเหม็น

กรร!

ทันใดนั้นเจียวหลงก็กลับคืนร่างอสูร เกล็ดของมันหลุดร่วงเป็นชิ้น ๆ

ไม่นานเกล็ดที่เดิมทีเคยเป็นสีแดงบนตัวเจียวหลงก็กลายเป็นสีเงิน ส่วนเขาก็เริ่มงอกขึ้นมาบนหัวของมัน

กรงเล็บมังกรเองก็งอกขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ในเวลาเพียงแค่สองชั่วโมง เจียวหลงก็แปลงกายเป็นมังกรที่แท้จริงได้เสร็จสมบูรณ์

“ขอบคุณ!”

เจียวหลงเหาะฉวัดเฉวียนอยู่กลางอากาศ เมื่อพบความเปลี่ยนแปลงในร่างกายก็ทำให้ความตื่นเต้นแล่นไปทั่วเส้นโลหิตทุกสายของมัน

“ตอนนี้พวกเราคือเผ่าเดียวกันแล้ว ฉันสมควรต้องช่วยเหลือเจ้าอยู่แล้ว” เฉินผิงเอ่ยพลางยิ้มจาง ๆ

เจียวหลงวนรอบตัวเฉินผิงครั้งหนึ่ง จากนั้นค่อยพุ่งทะยานสู่ฟ้า

ขณะที่เจียวหลงพุ่งขึ้นฟ้าก็ทิ้งช่องโหว่เอาไว้ในเทือกเขา

เปรี้ยง!

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงดังสนั่นและเห็นเจียวหลงพุ่งออกมาจากภายในเทือกเขา พวกเขาก็กวาดสายตามองด้วยความตกตะลึง

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? เจียวหลงเลื่อนขั้นแล้วงั้นเหรอ?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวกับไช่หงเว่ยถามด้วยความสับสน

ไม่มีใครคาดคิดว่าเจียวหลงจะเลื่อนขั้นได้รวดเร็วขนาดนั้น

ขั้นตอนระหว่างการแปลงร่างและบรรลุระดับเฟยเซิงของเผ่าอสูรยากกว่าเผ่ามนุษย์มากนัก ไม่ใช่เรื่องที่จะทำสำเร็จได้ง่าย ๆ เลย

ดังนั้นแสงหลากสีที่ปรากฏบนท้องฟ้ายามรัตติกาลจึงสาดส่องไปทั่วทั้งเทือกเขาสีเลือด ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับเป็นตอนกลางวัน

ลำแสงเจิดจ้าชวนตาพร่าลายก็ทำให้สัตว์อสูรทุกตัวภายในเทือกเขาสีเลือดหมอบนิ่งอยู่กับพื้น โดยไม่กล้าส่งเสียงสักแอะ

ทุกคนในกลุ่มต่างติดค้างหนี้บุญคุณของเฉินผิง โดยเฉพาะผู้อาวุโสเหมี่ยวกับไช่หงเว่ย พวกเขาจะไม่ยอมเป็นคนเนรคุณเด็ดขาด

นอกเหนือไปจากนั้น ตอนนี้เจียวหลงก็เลื่อนขั้นแล้ว ถ้ำย่อมไม่มีอันตรายอีกต่อไปแล้ว

หลังจากเข้าไปในถ้ำ ทุกคนก็ตะลึงงันกับภาพตรงหน้า

มีทางลงสู่ก้นถ้ำ พวกเขาเดินไปตามทางแล้วเห็นเฉินผิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนศิลายักษ์ที่แวดล้อมไปด้วยลาวา

ความร้อนจัดกว่าหลายพันองศาเซลเซียสทำให้ทุกคนเหงื่อกาฬชุ่มโชกพลางขมวดคิ้ว

หัวเฟิ่งรู้ว่าเฉินผิงกำลังฝึกบำเพ็ญฌานจึงบอกคนอื่น ๆ ว่า “นายท่านน่าจะกำลังฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ อย่าไปรบกวนเขาเลย”

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้นก็รีบก้าวถอยหลัง ทิ้งให้เฉินผิงฝึกบำเพ็ญฌานอยู่บนศิลายักษ์

ยามฟ้าสางคนทั้งกลุ่มที่ได้พักผ่อนก็ฟื้นฟูพลังของตนเองกลับมาได้ โดยเฉพาะไช่หงเว่ยที่หลังจากกินโอสถที่เฉินผิงกลั่นขึ้นมาก็หายสนิท

เมื่อผู้อาวุโสเหมี่ยวตื่นขึ้นมาก็กล่าวว่า “ไปดูน้องเล็กกันเถอะ”

ขณะที่คนที่เหลือในกลุ่มกำลังจะตามผู้อาวุโสเหมี่ยวไปดูสถานการณ์ของเฉินผิง ก็บังเกิดเสียงตู้มดังสนั่นกึกก้องจากฟากฟ้า