“ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกสาวของเจ้าเมืองซุนจะป่วยเสียได้ ตอนที่กลับมาเธอก็ยังสบายดีอยู่เลย!” ไช่หงเว่ยกล่าวขึ้นพลางทอดถอนใจ
“คุณรู้จักเจ้าเมืองซุนด้วยเหรอ?” ผู้อาวุโสเหมี่ยวถาม
ถ้าหากไช่หงเว่ยรู้จักกับเจ้าเมืองซุน เรื่องก็จะง่ายขึ้นมาก เพราะพวกเขาจะได้พักอยู่ที่บ้านของฝ่ายหลังสักสองวัน
อนิจจา ไช่หงเว่ยกลับส่ายหน้า “ย่อมไม่รู้จักอยู่แล้วสิ! เมื่อก่อนผมแค่บังเอิญพบเขาอยู่สองสามครั้งก็เท่านั้นเอง ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้จักเจ้าเมือง แต่ผมก็มีเพื่อนอยู่ในเมืองเยว่หยุน ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเรื่องที่พักเลย” เขาตอบพร้อมพาคนทั้งกลุ่มเข้าไปในเมือง
จวนเจ้าเมืองตั้งอยู่กลางเมือง มันได้รับการบูรณะจนแลดูหรูหรากว่ากันมาก เมื่อเทียบกับประตูเมืองที่ค่อนข้างโกโรโกโส
ดูเหมือนว่าเจ้าเมืองจะเป็นคนชอบหาความสำราญให้ตัวเอง ฉะนั้นเขาถึงได้ปลูกสร้างจวนอันหรูหรางดงามอยู่กลางเมืองเยว่หยุน
อีกด้านหนึ่งของจวนเจ้าเมืองเป็นลานเรือนขนาดกลางที่ค่อนข้างทนแดดทนฝนได้ดีพอสมควร
จากนั้นไช่หงเว่ยก็พาคนทั้งกลุ่มเข้ามาในลานเรือน
แต่เฉินผิงกลับขมวดคิ้วนิดหน่อยทันทีที่พวกเขาเข้ามาในลานเรือน
ช้าก่อนนะ... ทำไมฉันถึงตรวจพบพลังสวรรค์ที่นี่ได้ล่ะ? พวกเราไม่ได้อยู่ในเทือกเขาสีเลือดอีกต่อไปแล้ว เช่นนั้นจะมีพลังสวรรค์อยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? แม้จะเบาบาง แต่ก็สังเกตได้ชัดเจน!
“มีอะไรงั้นเหรอ นายท่าน?” หัวเฟิ่งถาม
เฉินผิงส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก”
“เหล่าเจี่ย แขกมาถึงแล้วนะ! มาต้อนรับหน่อยสิ!” ไช่หงเว่ยตะโกนขึ้นทันทีที่เดินผ่านประตูเข้ามา
คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอาจจะคิดว่าพวกเขากำลังเดินเข้ามาในหอนางโลมก็เป็นได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...