หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3325

“เหล่าเจี่ย บังเอิญว่าฉันมีนักกลั่นยาอยู่ในกลุ่มคนหนึ่ง?” ไช่หงเว่ยกล่าวขึ้นมา

“ช่างมันเถอะ นักกลั่นยาลองดูตั้งหลายคนแล้วก็ไม่มีใครรักษาหายเลยสักคน นักกลั่นยาของนายจะเก่งกว่าได้ยังไงกัน ฉะนั้นต่อให้ลองดูก็เปล่าประโยชน์” เหล่าเจี่ยตอบพลางโบกมืออย่างไม่ใส่ใจนำพา

อย่างไรเสียเหล่าเจี่ยก็รู้จักไช่หงเว่ยมานาน เขารู้ว่าบรรดานักกลั่นยาที่เดินทางมาด้วยล้วนเป็นแค่นักกลั่นยาธรรมดาสามัญ

ไช่หงเว่ยรู้สึกไม่พอใจกับท่าทางของเหล่าเจี่ยแล้วพูดว่า “เหล่าเจี่ย อย่าได้ประเมินเขาต่ำไปนักเลย นักกลั่นยาในกลุ่มของฉันเป็นถึงปรมาจารย์นักกลั่นยาเชียวนะ”

เหล่าเจี่ยตกตะลึง “ปรมาจารย์นักกลั่นยา? จริงเหรอ?”

“รออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันไปตามเขามาให้” ไช่หงเว่ยกล่าวพลางลุกไปตามหาเฉินผิง

หลังจากฝ่าทะลวงระดับพลังฝีมือ เฉินผิงก็คิดจะพักผ่อนเพื่อฝึกบำเพ็ญฌาน แต่ใครจะรู้ว่าไช่หงเว่ยกลับมาขอความช่วยเหลือเสียได้

“เหล่าเจี่ย นี่คือคุณเฉินเป็นปรมาจารย์นักกลั่นยา” ไช่หงเว่ยกล่าวพลางแนะนำเขาให้เหล่าเจี่ยได้รู้จัก

จากนั้นไช่หงเว่ยก็ชี้ไปทางเหล่าเจี่ยแล้วบอกว่า “คุณเฉิน นี่คือเหล่าเจี่ยเป็นพี่น้องร่วมสาบานของเจ้าเมืองซุน เขาอาวุโสกว่าเจ้าเมืองซุนก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาสามารถปลูกสร้างลานเรือนแห่งนี้ติดกับจวนเจ้าเมืองได้ยังไงล่ะ”

“เหล่าไช่ นายล้อเล่นใช่ไหม? เจ้าหนุ่มคนนี้คือปรมาจารย์นักกลั่นยานายว่างั้นเหรอ?” เหล่าเจี่ยถามด้วยความไม่อยากเชื่อพลางมองเฉินผิงตั้งแต่หัวจรดเท้า

เจ้าหนุ่มคนนี้ดูเยาว์วัยเกินกว่าจะเป็นปรมาจารย์นักกลั่นยาได้!

“ฉันดูเหมือนกำลังล้อเล่นอยู่หรือไง? ระหว่างที่พวกเราอยู่ในเทือกเขาสีเลือดได้พบเจอกับหมอกพิษเข้า ตอนนั้นก็ได้คุณเฉินช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้ ตอนที่ฉันได้รับบาดเจ็บตรงจุดสำคัญ เขาก็มอบโอสถให้ฉันแล้ววันรุ่งขึ้นบาดแผลก็หายสนิทเลยล่ะ รีบพาพวกเราไปจวนเจ้าเมืองซุนเร็วเข้าสิ ใครจะไปรู้เล่า? คุณเฉินอาจจะรักษาหลานสาวของนายจนหายก็ได้นะ!”

หลังจากเห็นท่าทีจริงจังของไช่หงเว่ยแล้ว เหล่าเจี่ยก็มองเฉินผิงด้วยสายตาเคลือบแคลงอีกหนหนึ่งก่อนจะตอบพลางพยักหน้า “งั้นก็ได้ ผมจะพาคุณไปลองดูก็แล้วกัน”

เฉินผิงตรวจพบพลังสวรรค์อันเลือนรางทันทีที่เข้ามาในลานเรือน หลังจากกวาดตามองไปรอบ ๆ สักครู่ เขาก็สังเกตเห็นต้นไม้ล้ำค่าในลานเรือน มันถูกวงแหวนอาคมปิดล้อมเอาไว้เพื่อกักพลังสวรรค์เอาไว้ข้างใน

เหล่าเจี่ยตกตะลึงไปไม่กี่อึดใจ ก่อนจะมองเฉินผิงด้วยแววตาอันน่าสะพรึงกลัว

เมื่อเห็นเหล่าเจี่ยมีสีหน้าผิดปกติ ไช่หงเว่ยก็รีบเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ต้นไม้นั่นมีดีอะไรกัน?”

“ผมอยากได้ต้นไม้ต้นนั้น ผมจะรักษาให้เธอทันทีที่คุณตอบรับข้อเสนอของผม” เฉินผิงเอ่ยด้วยท่าทีสงบนิ่ง

สีหน้าของเหล่าเจี่ยคลายความน่าสะพรึงกลัวลงบ้างพลางกล่าวว่า “ก็ได้ คุณสายตาไม่เลวเลยทีเดียวที่รู้ว่าต้นไม้ต้นนั้นมีความพิเศษอะไร ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะ”

จากนั้นเขาก็เดินนำเฉินผิงกับไช่หงเว่ยไปที่จวนเจ้าเมือง