ภายในจวนเจ้าเมือง เจ้าเมืองซุนมองบุตรสาวด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ตรงหน้าเขาคือซุนเสี่ยวอวิ๋นบุตรสาวของเขาที่ถูกโซ่ล่ามเอาไว้และมีวงแหวนอาคมล้อมเอาไว้
“เสี่ยวอวิ๋น อย่าโทษพ่อเลยนะ พ่อไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นี่เป็นวิธีเดียวที่จะป้องกันไม่ให้ลูกไปทำร้ายคนอื่นได้” เจ้าเมืองซุนกล่าวทั้งน้ำตา
เขาไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่หลังจากซุนเสี่ยวอวิ๋นฆ่านักกลั่นยาไปหลายคน ทั่วทั้งจวนเจ้าเมืองก็โดนกลุ้มรุมด้วยข่าวลือและคำวิพากษ์วิจารณ์จนทำให้เขาหมดทางเลือก
“พ่อคะ อย่าเศร้าไปเลย หนูไม่โทษพ่อหรอกค่ะ ถ้าหากอาการป่วยของหนูรักษาไม่หายจริง ๆ ล่ะก็ฆ่าหนูให้ตายดีกว่า หนูไม่อยากเป็นคนบ้าที่เที่ยวไล่ฆ่าคนไปทั่ว” ซุนเสี่ยวอวิ๋นปลอบใจพ่อของเธอ
“ไม่ต้องห่วงนะ พ่อออกประกาศไปแล้ว ถ้ามีใครรักษาลูกได้ล่ะก็พ่อจะยอมตกลงทำตามคำขอของพวกเขาเลยล่ะ ต่อให้ต้องสละตำแหน่งเจ้าเมือง พ่อก็ยินดี พ่อแค่อยากให้ลูกปลอดภัย”
แววตาของเจ้าเมืองซุนเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและพร้อมจะเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบุตรสาวของตนเอง
อีกทางหนึ่งเมื่อซุนเสี่ยวอวิ๋นได้ยินคำพูดของบิดาตนเองก็รู้สึกผิดขึ้นมา เธอไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพเช่นนี้เลย
“พ่อคะ แม่อยู่ที่ไหนคะ? หนูไม่เห็นท่านมาหลายวันแล้ว” ซุนเสี่ยวอวิ๋นถาม
“แม่ของลูก...” เจ้าเมืองซุนลังเลใจ เพราะไม่แน่ใจว่าจะบอกความจริงกับบุตรสาวดีหรือไม่
ภรรยาของเขาล้มหมอนนอนเสื่อมาหลายวันเพราะเครียดเรื่องอาการของบุตรสาว แต่เขาไม่ได้บอกซุนเสี่ยวอวิ๋นเพื่อเลี่ยงไม่ให้เธอต้องกังวลใจ
เมื่อเห็นเธอเห็นบิดามีท่าทีลังเลใจ ซุนเสี่ยวอวิ๋นกลับกังวลใจและกำลังจะเค้นข้อมูลออกมาอีก พ่อบ้านก็เดินเข้ามารายงานกับเจ้าเมืองซุนว่า “ท่านเจ้าเมือง นักกลั่นยาแซ่กงตอบรับหนังสือบอกกล่าวของท่านแล้ว ตอนนี้เขากำลังรออยู่ข้างนอกครับ”
“รีบพาเขาเข้ามาสิ!”
เจ้าเมืองซุนรู้สึกลิงโลดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...