หลังจากร่วมยินดีกับเจ้าเมืองซุนแล้ว เฉินผิงก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง การบำเพ็ญเพียรทำให้เขาล่าช้า ดังนั้นเขาจึงต้องรีบไปที่เขาเทียนโหมวให้เร็วที่สุด
พวกเขาไม่ได้เลือกที่จะนั่งเรือเหาะ เนื่องจากเมืองเฟิงอยู่ใกล้เขาเทียนโหมวอยู่แล้ว และคงมีผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนรีบไปที่นั่น
หากนั่งเรือเหาะก็คงจะเด่นเกินไป เฉินผิงไม่ต้องการให้พวกเขาตกเป็นเป้าสนใจของทุกคน
หลังจากเดินทางทั้งวันทั้งคืน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเขาเทียนโหมว
ทันทีที่พวกเขาก้าวขึ้นไปบนเขาเทียนโหมว พวกเขาก็สัมผัสได้ว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เทือกเขาสูงตระหง่านที่อยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเขาก็ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
เทือกเขาแผ่กว้างออกไปมากจนพวกเขาดูราวกับฝุ่นธุลีที่อยู่เบื้องล่าง มันกว้างใหญ่กว่ามากเมื่อเทียบกับเทือกเขาสีเลือดซึ่งกั้นระหว่างพื้นที่เขตกลางและเขตใต้
หากเรือเหาะไม่สามารถใช้งานได้ในเขาเทียนโหมว คงต้องใช้เวลานานกว่าจะออกจากภูเขาได้
โชคดีที่ไม่มีข้อจำกัดดังกล่าวบนเขาเทียนโหมว และผู้บำเพ็ญเพียรสามารถเหาะไปรอบๆ ได้อย่างอิสระ
“เป็นเทือกเขาที่กว้างใหญ่จริงๆ! นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเทือกเขาที่มหึมาขนาดนี้ อย่างกับยักษ์นอนอยู่บนพื้น!” ไช่เชี่ยนหนานอดไม่ได้ที่จะอุทานเมื่อได้เห็นเขาเทียนโหมวเป็นครั้งแรก
เฉินผิงก็ประหลาดใจมากเช่นกันเมื่อเขามองไปที่เขาเทียนโหมว เพราะความงดงามของมันยิ่งกว่าจินตนาการของเขา
เขาเคยเห็นภูเขามากมายในโลกมนุษย์ แต่ภูเขาพวกนั้นดูกระจ้อยร่อยเมื่อเทียบกับเขาเทียนโหมว
แม้แต่ในอาณาจักรนิรันดร์ เขาก็เคยเห็นเทือกเขาที่กว้างใหญ่อย่างเทือกเขาสีเลือดและยอดเขากระทิงมรกต แต่ก็ไม่อาจเทียบกับเขาเทียนโหมวได้
คนอื่นๆ ไม่เคยเห็นเขาเทียนโหมวมาก่อน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...