หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3361

เมื่อเห็นเฉินผิง ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็รีบวิ่งเข้ามาหาเขาแล้วถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่า คุณเฉิน? ฉันได้ยินมาว่ามีคนทำให้คุณเดือดร้อน”

“ผมไม่เป็นไร ผู้อาวุโสโหมวซาน มีคนแถวนี้เรียกร้องให้ผมคุกเข่าขอโทษแค่นั้นเอง” เฉินผิงตอบพร้อมยิ้มอย่างใจเย็น

โทสะของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานระเบิดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาจ้องไปที่เฉิงจิงฮุ่ยเขม็งแล้วถามว่า “เฮ้ย เฉิงจิงฮุ่ย! แกเองเหรอที่ต้องการให้คุณเฉินคุกเข่าขอโทษ? แกคิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนกัน? กล้าดียังไงถึงเรียกร้องขนาดนี้? แกอยากให้หุบเขาวิญญาณเลือดถูกทำลายใช่ไหม?”

แม้ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจะไม่ทรงพลังเท่ากับเฉิงจิงฮุ่ย แต่ฝ่ายหลังก็ดูหวาดๆ เมื่อเห็นเขา

เฉิงจิงฮุ่ยไม่กล้าโต้ตอบผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแม้จะถูกตะโกนใส่ก็ตาม “ผะ-ผู้บำเพ็ญเพียรคนนี้เกี่ยวข้องกับคุณงั้นหรือ ผู้อาวุโสโหมวซาน?”

“ก็ใช่น่ะสิ! ที่จริงแล้วคุณเฉินก็เหมือนศิษย์พี่ของฉัน! กล้าดียังไงถึงมาขอให้ศิษย์พี่คุกเข่าขอโทษ? ฉันจะลากแกลงนรกไปด้วยกันเพื่อเป็นการลงโทษ!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานคำราม

เฉิงจิงฮุ่ยตกตะลึงอย่างมากในตอนนั้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ที่เพิ่งเป็นผู้ทุกข์ยากได้ไม่นานถึงได้กลายเป็นศิษย์พี่ของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน

เมื่อเห็นสีหน้าของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน เฉิงจิงฮุ่ยก็ไม่มีทางเลือกนอกจากถอย “ทะ-ทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด”

“อาจารย์!” หลิวซือเย่อุทานด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นเฉิงจิงฮุ่ยยอมถอยกลับ

“หุบปาก! แกเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่แท้ๆ แต่กลับปล่อยให้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งหักแขน! ฉันล่ะแปลกใจที่แกยังมีหน้ามาพูดอีก!” เฉิงจิงฮุ่ยตะโกนและลากหลิวซือเย่ออกไปจากตรงนั้น

เมื่อเห็นว่าการต่อสู้ที่คาดหวังไว้ไม่เกิดขึ้น ฝูงชนก็ค่อย ๆ แยกย้ายเช่นกัน

เฉินผิงหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดูเหมือนว่าบาดแผลทางใจในวัยเด็กยังไม่หายดี!

ที่ทุกคนถอยออกไปก่อนหน้านี้เพราะต้านทานรัศมีของเฉิงจิงฮุ่ยไม่ไหวแต่พ่อค้าคนนั้นยังคงนั่งอยู่หน้าแผงลอยของเขาตอนนั้นฉันมัวแต่รับมือกับรัศมีของเฉิงจิงฮุ่ยจนไม่ทันสังเกตแต่พ่อค้าคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!

“มีอะไรหรือเปล่า คุณเฉิน” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานถาม

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับ! ผู้อาวุโสโหมวซาน คุณหลัว พวกคุณเห็นอะไรพิเศษในนาฬิกาเรือนนี้บ้างไหม?”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกับหลัวโชไห่ตรวจสอบนาฬิกาอยู่พักหนึ่งแล้วส่ายหัวเมื่อไม่พบอะไรเลย แม้ว่านาฬิกาจะดูสวยงามมากเพราะแกะสลักจากอัญมณี แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับนาฬิกาเรือนนี้

ขณะที่เฉินผิงเก็บนาฬิกาไว้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ธรรมดาเกี่ยวกับนาฬิกาเรือนนี้