เฉินผิงรีบพาหลัวซีไปยังสถานที่เงียบสงบและรีบวางวงแหวนอาคมทันทีเพื่อฟื้นฟูพลังของตน
เฉินผิงนำทรัพยากรทั้งหมดที่เก็บไว้ในแหวนเก็บของของเขาออกมาโดยไม่ลังเล
เพียงแค่ชั่วพริบตา เขาได้ดูดซับพลังจากศิลาวิญญาณและสมุนไพรลึกลับต่างๆ จนหมดสิ้นโดยใช้พลังจิตตวิสุทธิ
แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังต้องการเวลาที่มากกว่านี้หากต้องการฟื้นตัวอย่างเต็มที่
หากเฉินผิงมีพลังสวรรค์ที่มากเพียงพอในตอนนี้ เขาก็จะสามารถฟื้นฟูพลังได้อย่างสมบูรณ์ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะหาพลังสวรรค์อันมหาศาลได้ที่ไหน
ขณะที่เขาพิจารณาทางเลือกต่างๆ สายตาของเขามองไปที่ไข่อสูรวิญญาณโดยไม่ตั้งใจ
ไข่อสูรวิญญาณดูดซับพลังสวรรค์มานับพันปี ดังนั้นหากเขากินมันเข้าไป เขามั่นใจว่าเขาจะสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งได้ทันที
เมื่อคิดเช่นนั้น เขาจึงจ้องมองไปที่ไข่อสูรวิญญาณอย่างครุ่นคิด โดยสงสัยว่าเขาควรจะกินมันเข้าไปหรือไม่
ความอันตรายซ่อนอยู่ในทุกมุมหลืบของสมรภูมิแห่งทวยเทพ หากเขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ทันเวลา เขาจะต้องพบเจอกับปัญหาหากมีใครเล็งเป้าหมายมาที่เขา
ขณะที่เฉินผิงกำลังจมอยู่กับห้วงความคิดพร้อมกับจ้องมองไปที่ไข่ใบนั้น ไข่อสูรวิญญาณก็เริ่มแกว่งตัวไปมาเล็กน้อยราวกับว่ามันสัมผัสได้ถึงอันตราย จากนั้นพลังสวรรค์จำนวนมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากไข่
เฉินผิงผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา เขาไม่คาดคิดว่าไข่อสูรวิญญาณจะมีสติความนึกคิดและสามารถอ่านใจของเขาได้ก่อนที่มันจะฟักออกมา
เหตุการณ์พลิกผันยิ่งกระตุ้นความสนใจที่เฉินผิงมีต่อไข่อสูรวิญญาณ เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าภายในไข่ใบนั้นมีสิ่งมีชีวิตชนิดใดซ่อนอยู่
เฉินผิงรีบดูดซับพลังสวรรค์ที่ปล่อยออกมาจากไข่สัตว์วิญญาณอย่างตะกละตะกลามและฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม ในระหว่างนั้นเอง จู่ๆ เขาก็ตรวจพบรัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่กำลังใกล้เข้ามา มียอดฝีมือมาที่นี่!
ช่างน่าเสียดาย ยังไม่ทันที่เขาจะได้กระทำการใด ศัตรูก็มาถึงที่เสียแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...