เธอเหวี่ยงดาบออกไปและตัดศีรษะของเหล่าศิษย์สำนักเทียนหลางที่ได้รับบาดเจ็บ ศีรษะของพวกเขาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะตกลงสู่พื้น
ในอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้ไร้ซึ่งความเมตตา และความมีน้ำใจก็เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่ง
ทุกช่วงเวลาในอาณาจักรนิรันดร์นี้ ไม่ต่างอะไรไปจากนิทานที่ชื่อว่า “ชาวนากับงูเห่า”
ความกตัญญูกตเวทีเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญกับผลประโยชน์
หลังจากที่สังหารเหล่าศิษย์ของสำนักเทียนหลางแล้ว หลัวซีก็รู้สึกโล่งใจและเธอหายใจออกมาเสียงดัง
เฉินผิงเร่ง “พวกเรารีบไปกันเถอะ ผมกลัวว่าจะมีคนมาที่นี่อีก”
ทันทีที่เฉินผิงและหลัวซีจากไป ก็ปรากฏหมอกสีดำหมุนวนเข้ามา ก่อนที่มันจะกลายร่างเป็นมือขนาดใหญ่ที่ฉีกความว่างเปล่าออก
จากนั้นก็มีรัศมีพลังพวยพุ่ง ก่อนที่ร่างหนึ่งจะเดินออกมาจากความว่างเปล่าอย่างช้าๆ
ร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นฉีเป่ยเจี๋ยที่เดินทางมาที่นี่หลังจากได้ยินเสียงระเบิด
ข้างๆ เขาคือหลิวซือเย่ที่ใบหน้ากำลังซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากที่หลิวซือเย่สามารถหลบหนีไปได้โดยใช้วิชาโลหิตอำพราง ระดับพลังของเขาก็ลดลงไปยังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สาม รัศมีพลังของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดและตอนนี้สภาพของเขาดูราวกับเป็นคนที่กำลังป่วยหนัก
“คุณฉี เสียงนั่นมันดูคล้ายกับว่ามีอะไรบางอย่างระเบิดออกอย่างรุนแรง สิ่งใดกันที่จะระเบิดได้น่ากลัวเช่นนั้น?” หลิวซือเย่เอ่ยถาม
ฉีเป่ยเจี๋ยยังคงนิ่งเงียบ เขามองดูสำรวจที่เกิดเหตุที่มีสภาพยุ่งเหยิง รวมไปถึงเหล่าอาวุธที่แตกหักกระจัดกระจาย
อาวุธพวกนี้ส่วนใหญ่ได้รับความเสียหายตั้งแต่แรก ดังนั้นการระเบิดนี้จึงทำให้พวกมันส่วนใหญ่หมดประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง
“ลองตรวจสอบที่ศพพวกนั้น ดูซิว่าพวกเขาเป็นใคร” ฉีเป่ยเจี๋ยออกคำสั่งแก่หลิวซือเย่หลังจากเห็นศพ
หลิวซือเย่พยักหน้าและตรวจดูศพ เมื่อพิจารณาจากเสื้อผ้าของพวกเขาแล้ว หลิวซือเย่ก็สามารถระบุตัวผู้ตายได้
เขารายงานอย่างระมัดระวังว่า “คุณฉีครับ พวกเขามาจากสำนักเทียนหลางครับ บางคนเสียชีวิตจากแรงของการระเบิดเนื่องจากอวัยวะภายในถูกทำลาย ส่วนคนอื่นๆ นั้นถูกตัดหัวจนตายครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...