หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3391

เธอเหวี่ยงดาบออกไปและตัดศีรษะของเหล่าศิษย์สำนักเทียนหลางที่ได้รับบาดเจ็บ ศีรษะของพวกเขาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะตกลงสู่พื้น

ในอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้ไร้ซึ่งความเมตตา และความมีน้ำใจก็เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่ง

ทุกช่วงเวลาในอาณาจักรนิรันดร์นี้ ไม่ต่างอะไรไปจากนิทานที่ชื่อว่า “ชาวนากับงูเห่า”

ความกตัญญูกตเวทีเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญกับผลประโยชน์

หลังจากที่สังหารเหล่าศิษย์ของสำนักเทียนหลางแล้ว หลัวซีก็รู้สึกโล่งใจและเธอหายใจออกมาเสียงดัง

เฉินผิงเร่ง “พวกเรารีบไปกันเถอะ ผมกลัวว่าจะมีคนมาที่นี่อีก”

ทันทีที่เฉินผิงและหลัวซีจากไป ก็ปรากฏหมอกสีดำหมุนวนเข้ามา ก่อนที่มันจะกลายร่างเป็นมือขนาดใหญ่ที่ฉีกความว่างเปล่าออก

จากนั้นก็มีรัศมีพลังพวยพุ่ง ก่อนที่ร่างหนึ่งจะเดินออกมาจากความว่างเปล่าอย่างช้าๆ

ร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นฉีเป่ยเจี๋ยที่เดินทางมาที่นี่หลังจากได้ยินเสียงระเบิด

ข้างๆ เขาคือหลิวซือเย่ที่ใบหน้ากำลังซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากที่หลิวซือเย่สามารถหลบหนีไปได้โดยใช้วิชาโลหิตอำพราง ระดับพลังของเขาก็ลดลงไปยังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สาม รัศมีพลังของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดและตอนนี้สภาพของเขาดูราวกับเป็นคนที่กำลังป่วยหนัก

“คุณฉี เสียงนั่นมันดูคล้ายกับว่ามีอะไรบางอย่างระเบิดออกอย่างรุนแรง สิ่งใดกันที่จะระเบิดได้น่ากลัวเช่นนั้น?” หลิวซือเย่เอ่ยถาม

ฉีเป่ยเจี๋ยยังคงนิ่งเงียบ เขามองดูสำรวจที่เกิดเหตุที่มีสภาพยุ่งเหยิง รวมไปถึงเหล่าอาวุธที่แตกหักกระจัดกระจาย

อาวุธพวกนี้ส่วนใหญ่ได้รับความเสียหายตั้งแต่แรก ดังนั้นการระเบิดนี้จึงทำให้พวกมันส่วนใหญ่หมดประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง

“ลองตรวจสอบที่ศพพวกนั้น ดูซิว่าพวกเขาเป็นใคร” ฉีเป่ยเจี๋ยออกคำสั่งแก่หลิวซือเย่หลังจากเห็นศพ

หลิวซือเย่พยักหน้าและตรวจดูศพ เมื่อพิจารณาจากเสื้อผ้าของพวกเขาแล้ว หลิวซือเย่ก็สามารถระบุตัวผู้ตายได้

เขารายงานอย่างระมัดระวังว่า “คุณฉีครับ พวกเขามาจากสำนักเทียนหลางครับ บางคนเสียชีวิตจากแรงของการระเบิดเนื่องจากอวัยวะภายในถูกทำลาย ส่วนคนอื่นๆ นั้นถูกตัดหัวจนตายครับ”

“ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นโดยชายที่ชื่อเฉินผิง ร่างของเขาเต็มไปด้วยสีทอง ผมสงสัยเหลือเกินว่าเขาได้ซ่อนของวิเศษอะไรไว้ก่อนที่เขาจะหลบหนีไป” ฉีเป่ยเจี๋ยกล่าวอย่างเย็นชา

“เฉินผิงเป็นคนทำทั้งหมดนี้เลยเหรอครับ?” หลิวซือเย่รู้สึกประหลาดใจ “คุณฉีครับ ระดับพลังยุทธ์ที่แท้จริงของเฉินผิงคืออะไรกันแน่? เขาจะสามารถฆ่าศิษย์ของสำนักเทียนหลางจำนวนมากมายขนาดนี้ได้ยังไงกันครับ?”

“ผมไม่สามารถเห็นขั้นตอนการต่อสู้ของพวกเขาได้ แต่ยังไงก็ตาม หลัวซีคือคนที่ตัดหัวผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพวกนั้น” ฉีเป่ยเจี๋ยอธิบาย “ดูเหมือนว่าผมจะต้องเร่งเพิ่มพลังให้กับเนตรส่องนภา ช่วงเวลาที่ผมสามารถมองเห็นได้นั้นมันยังน้อยเกินไป”

ฉีเป่ยเจี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อย หากเนตรส่องนภาของเขามีพลังมากกว่านี้ เขาก็สามารถเห็นรายละเอียดของการต่อสู้ของเฉินผิงและคนอื่นๆ ได้ ซึ่งจะช่วยเปิดเผยความลับแห่งชัยชนะของเฉินผิงที่มีเหนือเหล่าศิษย์สำนักเทียนหลางได้

“แล้วจากนี้ไปพวกเราควรทำยังไงดีครับ?” หลิวซือเย่เอ่ยถาม

“แน่นอนว่าเราต้องตามหาเขา เราต้องตามเขาให้ทัน เขาจะต้องเก็บซ่อนความลับอื่นๆ ไว้อีกแน่นอน!”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงนำหลิวซือเย่ไปในทิศทางที่เฉินผิงและหลัวซีหายตัวไป

อีกทางด้านหนึ่ง เฉินผิงและหลัวซีที่กำลังวิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยพวกเขาตระหนักดีว่ามีอันตรายบางอย่างได้คืบคลานมาจากข้างหลังของพวกเขา