หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3390

เฉินผิงมองดูสถานการณ์และขมวดคิ้วเป็นปมแน่น เห็นได้ชัดว่าฉีอันตั้งใจที่จะระเบิด น้ำเต้ากลืนเวหาของตนเอง

“ถอยเร็ว!”

เขาคว้าตัวหลัวซีโดยตั้งใจจะหนีไปพร้อมกับเธอ

แต่ทว่ามันก็สายเกินไปเสียแล้ว น้ำเต้ากลืนเวหาปล่อยแสงวิญญาณออกมาจำนวนนับไม่ถ้วนและจวนจะระเบิดเต็มที่

เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ร่างเกราะทองคำ เขาปกคลุมร่างของตนเองด้วยแสงสีทองก่อนจะไปยืนขวางที่เบื้องหน้าหลัวซีเพื่อปกป้องเธอ

ตู้ม!

น้ำเต้ากลืนเวหาระเบิดออก พลังของมันเทียบได้กับขีปนาวุธก็ไม่ปาน

ทันใดนั้น อาวุธที่กระจัดกระจายบนพื้นก็พุ่งกระเด็นออกไปราวกับกระสุนปืน พวกมันลอยออกไปทุกทิศทุกทาง พื้นปฐพีเกิดรอยแยก วงแหวนอาคมที่เฉินผิงสร้างขึ้นหายไปโดยสิ้น

พลังคลื่นกระแทกส่งให้เฉินผิงลอยกระเด็นไป ต้องขอบคุณการปกป้องจากร่างเกราะทองคำและร่างกายอันแข็งแกร่งของเขา เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลัวซีเองก็ถูกปกป้องไว้โดยเฉินผิง เธอสามารถรอดพ้นเหตุการณ์ครั้งนี้มาได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เพียงแค่ถูกพัดจนลอยกระเด็นออกและสภาพเนื้อตัวที่ดูมอมแมมเท่านั้น

แต่ศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักเทียนหลางหาได้โชคดีเช่นนี้ไม่ พวกเขาต่างลอยกระเด็นออกไปทุกทิศทางราวกับตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเอาชีวิตรอดมาได้ แต่พวกเขาต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉีอันนั้นช่างโหดเหี้ยมอย่างไม่น่าเชื่อ จนถึงจุดที่เขาจะไม่สนใจชีวิตของเหล่าศิษย์น้องของตนเพียงเพราะแค่ต้องการฆ่าเฉินผิง และป้องกันไม่ให้เฉินผิงได้น้ำเต้ากลืนเวหาไป

ถ้าไม่ใช่เพราะร่างเกราะทองคำและร่างกายที่แข็งแกร่งของเฉินผิง การระเบิดครั้งนี้คงจะสร้างความอันตรายและความเสียหายให้เขามากกว่านี้

“คุณหลัว คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” เฉินผิงถาม

“ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณคุณเฉิน ถ้าคุณไม่ปกป้องฉันไว้ ฉันคงตายไปแล้ว” หลัวซีกล่าวยอมรับ โดยตระหนักดีว่าที่เธอรอดมาได้ครั้งนี้เพราะเป็นหนี้ชีวิตเฉินผิง

“ผมดีใจที่คุณปลอดภัย”

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงรีบกลับไปที่เกิดเหตุ

เขาจำเป็นต้องตรวจสอบไข่อสูรวิญญาณ หากมันได้รับผลกระทบจากการระเบิด มันอาจจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

หลัวซีเดินเข้ามาหาเฉินผิง ความรู้สึกแห่งความหวาดกลัวถาโถมเข้าใส่เธอหลังจากที่เธอได้เห็นสิ่งที่หลงเหลืออยู่ในสมรภูมิแห่งนี้

หากเฉินผิงไม่อยู่ที่นี่ เธอไม่อาจรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ

“คุณเฉิน เราควรรีบไปจากที่นี่ เสียงระเบิดนั่นอาจดึงความสนใจที่ไม่ต้องการเข้ามา” หลัวซีเตือนเฉินผิง

“ใช่!” เฉินผิงพยักหน้าและเตรียมจากไปพร้อมกับเธอ

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

ศิษย์สำนักเทียนหลางหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสต่างร้องขอความช่วยเหลือ

เฉินผิงมองไปที่พวกเขาแล้วหันกลับมามองที่หลัวซีก่อนจะเดินจากไป

เขารู้ดีว่าหลัวซีต้องการจะทำสิ่งใดต่อจึงไม่คิดเร่งเร้ากดดันเธอ

เมื่อเฉินผิงหลีกทางออกไป หลัวซีก็เดินตรงไปหาศิษย์ของสำนักเทียนหลาง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่ลุกโชน