ฉีอันรีบสร้างโล่ป้องกันขึ้นตรงหน้าของเขาเองทันที โดยหวังว่ามันจะสามารถต้านทานพลังการโจมตีของเฉินผิงได้
โฮก!
เพียงมังกรสีทองร้องคำรามออกมา พลังลำแสงดาบของฉีอันก็สลายไปทันที
ในขณะเดียวกัน ความว่างเปล่าทั้งหมดก็เริ่มปั่นป่วน ราวกับว่าสวรรค์และพื้นพิภพได้รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว ส่งผลให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้รับผลกระทบจากพลังของเฉินผิง
“ตายซะ!” เฉินผิงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เสียงของเขาดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
มังกรสีทองส่งเสียงคำรามดังกึกก้องเป็นการตอบรับและพุ่งตรงเข้าใส่ฉีอัน
ด้วยการโจมตีของมังกรสีทอง โล่ป้องกันที่ฉีอันสร้างขึ้นพังทลายลงราวกับกระดาษทันที
ดวงตาของฉีอันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึง เขามองดูมังกรสีทองที่กำลังเข้ามาใกล้ทุกที หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น
“แกเป็นใคร? แกเป็นใครกันแน่? นี่มันพลังแบบไหนกัน?” สีหน้าของฉีอันเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
พลังที่เฉินผิงปลดปล่อยออกมาได้ก้าวข้ามขอบเขตของพลังวิญญาณไปแล้วเพราะมันเป็นพลังที่รุนแรงมากมายมหาศาล รวมถึงพลังจุติหลายสายอีกด้วย
การสัมผัสถึงพลังจุตินั้นเป็นเรื่องยากถึงแม้จะเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุข์ยากก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถสร้างจุติภูมิได้ ซึ่งความเข้าใจและจะสร้างพลังจุติหลายสายพร้อมกันนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ชั่วเวลานั้น เขาสัมผัสได้ถึงพลังจุติจำนวนมากมายหลายสายจากเฉินผิง รวมไปถึงพลังที่ไม่รู้จักอื่นๆ ด้วย
อันที่จริงแล้ว พลังที่เขาไม่รู้จักนั้นคือพลังมังกร
แท้จริงแล้วพลังมังกรนั้นเป็นพลังหลักของเขาที่เสริมด้วยพลังจุติอื่นๆ
เหตุผลที่เฉินผิงปลดปล่อยความสามารถทั้งหมดของเขาออกมา ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะทำการสังหารศัตรูได้ในครั้งเดียว หากการต่อสู้ครั้งนี้ยืดเยื้อเขาคงต้องพบเจอกับปัญหา
“ฉันจะไม่ยอมถูกแกฆ่าเด็ดขาด!” ฉีอันคำราม
ทันใดนั้น ขวดน้ำเต้าก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา และเมื่อเปิดมันออก มันก็เริ่มปล่อยพลังดูดอันมหาศาลออกมา
ด้วยความไม่ทันระวังตัว มังกรสีทองถูกดูดเข้าไปในน้ำเต้าทันที
เฉินผิงขมวดคิ้วกับภาพที่เห็น
“ไม่ว่าแกจะมีความสามารถแค่ไหน น้ำเต้ากลืนเวหาของฉันก็ดูดได้ทุกอย่าง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...