หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3389

ฉีอันรีบสร้างโล่ป้องกันขึ้นตรงหน้าของเขาเองทันที โดยหวังว่ามันจะสามารถต้านทานพลังการโจมตีของเฉินผิงได้

โฮก!

เพียงมังกรสีทองร้องคำรามออกมา พลังลำแสงดาบของฉีอันก็สลายไปทันที

ในขณะเดียวกัน ความว่างเปล่าทั้งหมดก็เริ่มปั่นป่วน ราวกับว่าสวรรค์และพื้นพิภพได้รวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว ส่งผลให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้รับผลกระทบจากพลังของเฉินผิง

“ตายซะ!” เฉินผิงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เสียงของเขาดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

มังกรสีทองส่งเสียงคำรามดังกึกก้องเป็นการตอบรับและพุ่งตรงเข้าใส่ฉีอัน

ด้วยการโจมตีของมังกรสีทอง โล่ป้องกันที่ฉีอันสร้างขึ้นพังทลายลงราวกับกระดาษทันที

ดวงตาของฉีอันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึง เขามองดูมังกรสีทองที่กำลังเข้ามาใกล้ทุกที หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น

“แกเป็นใคร? แกเป็นใครกันแน่? นี่มันพลังแบบไหนกัน?” สีหน้าของฉีอันเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

พลังที่เฉินผิงปลดปล่อยออกมาได้ก้าวข้ามขอบเขตของพลังวิญญาณไปแล้วเพราะมันเป็นพลังที่รุนแรงมากมายมหาศาล รวมถึงพลังจุติหลายสายอีกด้วย

การสัมผัสถึงพลังจุตินั้นเป็นเรื่องยากถึงแม้จะเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุข์ยากก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถสร้างจุติภูมิได้ ซึ่งความเข้าใจและจะสร้างพลังจุติหลายสายพร้อมกันนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ชั่วเวลานั้น เขาสัมผัสได้ถึงพลังจุติจำนวนมากมายหลายสายจากเฉินผิง รวมไปถึงพลังที่ไม่รู้จักอื่นๆ ด้วย

อันที่จริงแล้ว พลังที่เขาไม่รู้จักนั้นคือพลังมังกร

แท้จริงแล้วพลังมังกรนั้นเป็นพลังหลักของเขาที่เสริมด้วยพลังจุติอื่นๆ

เหตุผลที่เฉินผิงปลดปล่อยความสามารถทั้งหมดของเขาออกมา ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะทำการสังหารศัตรูได้ในครั้งเดียว หากการต่อสู้ครั้งนี้ยืดเยื้อเขาคงต้องพบเจอกับปัญหา

“ฉันจะไม่ยอมถูกแกฆ่าเด็ดขาด!” ฉีอันคำราม

ทันใดนั้น ขวดน้ำเต้าก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา และเมื่อเปิดมันออก มันก็เริ่มปล่อยพลังดูดอันมหาศาลออกมา

ด้วยความไม่ทันระวังตัว มังกรสีทองถูกดูดเข้าไปในน้ำเต้าทันที

เฉินผิงขมวดคิ้วกับภาพที่เห็น

“ไม่ว่าแกจะมีความสามารถแค่ไหน น้ำเต้ากลืนเวหาของฉันก็ดูดได้ทุกอย่าง!”

ฉีอันจ้องมองไปที่บาดแผลบนร่างกายของเขาด้วยความตื่นตระหนก

“มันเป็นไปได้ยังไง? นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?”

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลำแสงกระบี่จะสามารถแทงทะลุร่างของเขาได้อย่างง่ายดาย

“ฉีอัน!”

เหล่าศิษย์ของสำนักเทียนหลางต่างตกตะลึงเมื่อเห็นฉีอันได้รับบาดเจ็บ

ฉีอันกระอักเลือดออกมาเต็มปาก รัศมีของเขาค่อยๆ ลดลงอย่างรวดเร็ว

เขามองเฉินผิงด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะบิดเบี้ยวพิลึกพิลั่น

“ถ้าฉันตาย ฉันก็จะลากแกลงนรกไปกับฉันด้วย!”

น้ำเต้าในมือของเขาเริ่มเปล่งแสงเรืองรองและขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง