หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3394

ขณะที่ฝุ่นควันค่อยๆ จางลง แต่กลับไม่ปรากฏร่างของเฉินผิง

“หึ คิดจะหนีจากผมอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ..."

ฉีเป่ยเจี๋ยผู้สงบนิ่งพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะออกไล่ล่าตามไป

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของเฉินผิงก็ปรากฏในสายตา

ขณะเดียวกันเมื่อสัมผัสได้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยกำลังใกล้เข้ามา เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาตระหนักดีว่าอีกฝ่ายสามารถสะกดรอยตามเขามาได้แล้ว

“คุณกำลังพยายามหลบหนีทั้งๆ ที่เป็นแค่บำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งอย่างนั้นเหรอ? คุณควรยอมตายซะดีกว่า”

ขณะที่เขากำลังเร่งฝีเท้า ร่างของฉีเป่ยเจี๋ยก็หายไปในบัดดล

เพียงแค่ชั่วพริบตา เขาก็ตามเฉินผิงจนทัน แม้ว่าเฉินผิงจะใช้พลังสายฟ้าวายุ แต่เขาก็ไม่สามารถทิ้งระยะห่างระหว่างเขาและผู้ไล่ล่าได้

“บัดซบ ผู้ชายคนนี้มีพลังขนาดไหนกันนะ?” เฉินผิงสบถออกมาพร้อมด้วยดวงตาที่หรี่ลง

ทันทีที่เห็นร่างของเฉินผิงปรากฏ ฉีเป่ยเจี๋ยก็เอื้อมมือออกไปและกำหมัดแน่น เกิดเป็นกลุ่มควันสีดำที่แปรเปลี่ยนเป็นโซ่เหล็กที่พุ่งตรงเข้าใส่เฉินผิง

โซ่ทุกเส้นเคลื่อนไหวราวกับงูพิษที่กำลังร้องขู่เสียงดังด้วยลิ้นของมัน

ไม่นาน โซ่เหล็กก็เข้ามาหาเฉินผิงจากทุกทิศทุกทางและต้อนเขาจนจนมุม

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะติดกับของโซ่เหล็กเหล่านั้น ก็มีลำแสงสีขาวสายหนึ่งส่องประกายขึ้นมาอย่างไร้ที่มา

ฟิ้ว!

สิ่งที่เฉินผิงเห็นมีเพียงความมืดมิดก่อนที่ลำแสงนั้นจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็ได้พบว่าตัวของเขาอยู่ห่างจากจุดเดิมก่อนหน้านี้ออกมาหลายไมล์ ราวกับว่าเขาได้ถูกเคลื่อนย้ายออกมา

อันที่จริงแล้วเขาไม่รู้เลยว่าวิชาใดที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ และนั่นยิ่งทำให้เขาต้องรู้สึกประกลาดใจมากขึ้น