ขณะที่ฝุ่นควันค่อยๆ จางลง แต่กลับไม่ปรากฏร่างของเฉินผิง
“หึ คิดจะหนีจากผมอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ..."
ฉีเป่ยเจี๋ยผู้สงบนิ่งพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะออกไล่ล่าตามไป
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของเฉินผิงก็ปรากฏในสายตา
ขณะเดียวกันเมื่อสัมผัสได้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยกำลังใกล้เข้ามา เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาตระหนักดีว่าอีกฝ่ายสามารถสะกดรอยตามเขามาได้แล้ว
“คุณกำลังพยายามหลบหนีทั้งๆ ที่เป็นแค่บำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งอย่างนั้นเหรอ? คุณควรยอมตายซะดีกว่า”
ขณะที่เขากำลังเร่งฝีเท้า ร่างของฉีเป่ยเจี๋ยก็หายไปในบัดดล
เพียงแค่ชั่วพริบตา เขาก็ตามเฉินผิงจนทัน แม้ว่าเฉินผิงจะใช้พลังสายฟ้าวายุ แต่เขาก็ไม่สามารถทิ้งระยะห่างระหว่างเขาและผู้ไล่ล่าได้
“บัดซบ ผู้ชายคนนี้มีพลังขนาดไหนกันนะ?” เฉินผิงสบถออกมาพร้อมด้วยดวงตาที่หรี่ลง
ทันทีที่เห็นร่างของเฉินผิงปรากฏ ฉีเป่ยเจี๋ยก็เอื้อมมือออกไปและกำหมัดแน่น เกิดเป็นกลุ่มควันสีดำที่แปรเปลี่ยนเป็นโซ่เหล็กที่พุ่งตรงเข้าใส่เฉินผิง
โซ่ทุกเส้นเคลื่อนไหวราวกับงูพิษที่กำลังร้องขู่เสียงดังด้วยลิ้นของมัน
ไม่นาน โซ่เหล็กก็เข้ามาหาเฉินผิงจากทุกทิศทุกทางและต้อนเขาจนจนมุม
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะติดกับของโซ่เหล็กเหล่านั้น ก็มีลำแสงสีขาวสายหนึ่งส่องประกายขึ้นมาอย่างไร้ที่มา
ฟิ้ว!
สิ่งที่เฉินผิงเห็นมีเพียงความมืดมิดก่อนที่ลำแสงนั้นจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็ได้พบว่าตัวของเขาอยู่ห่างจากจุดเดิมก่อนหน้านี้ออกมาหลายไมล์ ราวกับว่าเขาได้ถูกเคลื่อนย้ายออกมา
อันที่จริงแล้วเขาไม่รู้เลยว่าวิชาใดที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ และนั่นยิ่งทำให้เขาต้องรู้สึกประกลาดใจมากขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...