การได้เห็นเฉินผิงหายตัวและปรากฏตัวอีกครั้งทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยตกตะลึงพึงพรืด
เหตุใดผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งฝีมือกระจอกๆ ถึงสามารถใช้คาถาย้ายมิติสองครั้งติดต่อกันได้? นี่มันบ้าชัดๆ! คาถาย้ายมิติเป็นวิชาที่สิ้นเปลืองพลังผู้ใช้อย่างมากไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเฉินผิงจะสามารถใช้ได้ถึงสองครั้ง
ถึงแม้จะรู้สึกมึนงงกับเหตุการณ์ที่พลิกผัน แต่ฉีเป่ยเจี๋ยก็ไล่ตามเฉินผิงอย่างไม่ท้อถอย
เฉินผิงตอบสนองด้วยการรีบหนีไปให้เร็วที่สุด โดยหวังว่าไข่อสูรวิญญาณจะใช้นาฬิกาช่วยเขาอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยจะไล่ตามมาติดๆ แต่ไข่อสูรวิญญาณก็ยังไม่ตอบสนอง ทำให้เฉินผิงเกิดอาการตื่นตระหนก
เจ้าไข่ช่วยใช้นาฬิกาอีกครั้งได้ไหม?
เฉินผิงขอร้องในใจขณะที่เขาจ้องมองไปที่ไข่อสูรวิญญาณ
ในตอนนั้นเอง อาจเพราะไข่อสูรวิญญาณตอบสนองต่อคำวิงวอนของเฉินผิง หรือมันอาจจะสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น รอยบนพื้นผิวของไข่จึงเริ่มเรืองแสงอีกครั้ง
เฉินผิงจ้องมองนาฬิกาด้วยความดีใจ แต่คราวนี้ ดูเหมือนว่ามันไม่มีท่าทีจะขยับเลย
“บ้าเอ้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ในขณะที่เฉินผิงกำลังร้อนรน รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของฉีเป่ยเจี๋ยก็เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อนาฬิกาไม่มีท่าทีว่าจะช่วยเขาได้ เฉินผิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้กับฉีเป่ยเจี๋ย
ทันทีที่เขาทำอย่างนั้น ก็ได้ยินเสียงคำรามดังสนั่น เกิดแรงสั่นสะเทือนบนพื้นและฝุ่นควันลอยขึ้นไปในอากาศ
ด้วยความตกตะลึง ทั้งเฉินผิงและฉีเป่ยเจี๋ยจึงมองไปยังต้นตอของเสียงดังลั่น
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือสัตว์อสูรหลายพันตัวกำลังคำรามพลางวิ่งเข้ามาหาพวกเขา เป็นภาพที่ทำให้ชายทั้งสองตกตะลึง
ในขณะที่ฝูงสัตว์อสูรกำลังจะโจมตีพวกเขา ฉีเป่ยเจี๋ยก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เฉินผิงทำแบบนั้นไม่ได้ ถ้าเขาถอยหนี ก็เท่ากับไปโผล่ตรงหน้าศัตรูของเขา
ขนาดตอนเป็นไข่ยังทรงพลังขนาดนี้ฉันอยากรู้ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่อมันฟักออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...