ทั้งตัวฉีเป่ยเจี๋ยมีแต่เลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า ขณะที่เขายืนนิ่งโดยมีซากของสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนอยู่ใต้เท้าของเขา
หลิวซือเย่ที่มาทีหลังกลืนน้ำลายอย่างหวาดๆ และไม่กล้าพูดเลยสักคำเมื่อเห็นเช่นนั้น
การต่อสู้ของฉีเป่ยเจี๋ยกับสัตว์อสูรดึงดูดผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากมายังที่เกิดเหตุ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ใช้วิชามาร
อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์วิ่งหนีด้วยความกลัวเมื่อพวกเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีมารของฉีเป่ยเจี๋ย และเห็นซากสัตว์อสูรอยู่รอบตัวเขาเต็มไปหมด
ในขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์กลัวว่าฉีเป่ยเจี๋ยจะคลั่งขึ้นมาและฆ่าพวกเขาจนหมด ผู้ใช้วิชามารกลับเผยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าแก่นอสูรที่พวกเขาจะได้รับจากซากสัตว์อสูรเหล่านั้นจะมากมายขนาดไหน
เพราะสัตว์อสูรเหล่านั้นเติบโตขึ้นในสมรภูมิแห่งทวยเทพ แก่นอสูรของพวกมันจึงดีกว่าพวกที่อยู่ภายนอกมาก
ในขณะที่ผู้ใช้วิชามารง่วนอยู่กับการเก็บแก่นอสูร ฉีเป่ยเจี๋ยกลับไม่ใยดีเลยสักนิด
แม้เขาจะเป็นคนที่ฆ่าสัตว์อสูร แต่เขาก็ไม่สนใจแก่นสัตว์อสูรเลย
หลิวซือเย่เองก็เริ่มเก็บแก่นอสูรเช่นกัน
ขณะที่ฉีเป่ยเจี๋ยทอดสายไปไกล ที่หว่างคิ้วของเขาก็มีดวงตาปรากฏขึ้น โลกมืดลงเมื่อเขาใช้เนตรส่องนภาอีกครั้ง และเขาสามารถมองเห็นเส้นทางหนีของเฉินผิงได้อย่างชัดเจน
หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาบนหน้าผากของฉีเป่ยเจี๋ยก็หายไป และเขาก็เปล่งรัศมีสังหารออกมาในขณะที่พูดว่า “อย่าคิดว่าจะหนีรอดจากฉันได้ถ้าอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพ!”
จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปทางเฉินผิง กระตุ้นให้ผู้ใช้วิชามารส่วนใหญ่ทำแบบเดียวกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...