หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3397

หนิงจื้อขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเขาสัมผัสได้ แต่เขาไม่ตอบสนองใดๆ และปล่อยให้ปราณสัมผัสของเฉินผิงสัมผัสร่างกายของเขา

ถ้าไม่นับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของฉันตอนนี้ทุกอย่างในตัวฉันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วดังนั้นตอนนี้เฉินผิงไม่น่าจะตรวจพบอะไรหรือจำฉันได้! ถ้าอดทนต่อไปฉันจะสามารถจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิดได้ตลอดเวลา

แม้ว่าในสมรภูมิแห่งทวยเทพจะเป็นที่ที่เหมาะที่สุดในการฆ่าเฉินผิง แต่เขาก็ไม่กล้าลงมือ

นอกจากหนิงไฉ่เฉินอาจจะพยายามห้ามเขาไม่ให้ทำเช่นนั้นแล้ว หนิงจื้อยังรู้เรื่องที่เฉินผิงทำไว้ที่สำนักซวนหยิน เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ หนิงจื้อต้องการเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิงก่อนจะลงมือ

อีกอย่าง ร่างของหนิงจื้อยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ท้ายที่สุดแล้ว เขากำลังสิงร่างคนที่ตายไปแล้วนับพันปี ดังนั้นจึงต้องใช้เวลานานมากกว่าจะฟื้นฟูจนสมบูรณ์

ความสงสัยของเฉินผิงยิ่งมากกว่าเดิมหลังจากตรวจดูหนิงจื้อด้วยปราณสัมผัสของเขา

เขายืนยันได้ว่ารัศมีของชายสูงอายุที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคล้ายกับของหนิงจื้ออย่างมาก ที่จริงแล้ว คงไม่เป็นการกล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าพวกเขาคือคนคนเดียวกัน

เนื่องจากหนิงจื้อคอยรังควานเฉินผิงในโลกมนุษย์ไม่หยุดหย่อน เฉินผิงจึงคุ้นเคยกับรัศมีของเขาเป็นอย่างดี

อย่างไรก็ตาม อายุและรูปร่างหน้าตาของชายสูงอายุคนนี้ไม่ตรงกับหนิงจื้อเลย ยิ่งไปกว่านั้น หนิงไฉ่เฉินยังบอกด้วยว่าชายสูงอายุเป็นผู้อาวุโสของตระกูลหนิง

นอกจากนี้ ทุกคนได้เห็นการตายของหนิงจื้อในโลกมนุษย์แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกลับมามีชีวิตอีก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมาปรากฏตัวในอาณาจักรนิรันดร์

ขณะที่เฉินผิงจมอยู่กับความคิด เขาก็ตัวสั่นในทันที และจากนั้นสีหน้าของเขาก็พลันเคร่งขรึม

เขารู้สึกได้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยกำลังเข้ามาใกล้จุดที่เขาอยู่อย่างรวดเร็ว

“บัดซบ! ทำไมถึงไม่เลิกยุ่งกับฉันสักที? เขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่?” เฉินผิงพึมพำเสียงเบา

จากนั้นเขาก็หันไปทางหนิงไฉ่เฉินแล้วพูดต่อ “ขอโทษนะครับ คุณหนิง แต่ผมต้องไปแล้ว ยังมีบางอย่างที่ผมต้องไปจัดการ”