เฉินผิงรู้สึกเคร่งเครียดเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เนตรส่องนภา?”
ชายคนนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก! เมื่อตอนนี้เขามีเนตรส่องนภาการจัดการกับเขาก็จะยากยิ่งขึ้น!
แม้ว่าใจเขาจะง่วนอยู่กับการคิดแผน แต่เท้าของเฉินผิงก็ไม่ได้พักแม้แต่วินาทีเดียว เขาใช้สายฟ้าวายุมากจนหายใจหอบ แต่รัศมีอันตรายที่อยู่ข้างหลังเขายังคงเข้ามาใกล้ในทุกๆ วินาที
ฉับ!
ทันใดนั้น เฉินผิงก็รู้สึกถึงสายลมแรงพุ่งเข้ามาหาเขาจากด้านหลัง เขาไม่กล้ามองย้อนกลับไปในขณะที่พุ่งไปข้างหน้าและม้วนตัวเพื่อหลบการโจมตี
เมื่อเฉินผิงลุกขึ้น ฉีเป่ยเจี๋ยก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม
“ฉันบอกแกแล้ว เจ้าหนู แกหนีไม่รอดหรอก ดังนั้นหยุดหนีและยอมตายเสียเถอะ!” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา
“ไปตายซะ!”
แววตาของเฉินผิงเริ่มแรงกล้าขึ้นเมื่อกระบี่พิฆาตมังกรปรากฏในมือของเขา เขาปฏิเสธที่จะยอมแพ้โดยที่ยังไม่ได้สู้ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายเหนือกว่าก็ตาม แบบนั้นไม่ใช่วิถีของเขา
ร่างเกราะทองคำห่อหุ้มร่างกายของเฉินผิง ขณะที่แก่นมังกรเปล่งประกายเจิดจ้าภายในอกของเขา
“กระบี่เก้าเงา!” เฉินผิงตะโกน ร่างเงาปรากฏขึ้นข้างกายเขา
ภายในไม่กี่วินาที ร่างเงาหกร่างก็ล้อมรอบฉีเป่ยเจี๋ย
ร่างเงาทั้งหกมีรัศมีเหมือนกับเฉินผิงทุกประการ
อย่างไรก็ตาม ฉีเป่ยเจี๋ยไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย แม้ว่าเฉินผิงจะสร้างร่างเสมือนของตัวเองก็ตาม
เพราะคิดว่าเฉินผิงใช้คาถาลวงตา ฉีเป่ยเจี๋ยจึงพูดว่า “หึ! คิดว่าใช้แค่คาถาลวงตาจะช่วยแกได้งั้นเหรอ?”
เฉินผิงไม่สนใจเขาและตะโกนออกมาดังๆ “โจมตี!”
ถ้าเขาคิดว่ากระบี่เก้าเงาเป็นคาถาลวงตางั้นฉันจะฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่ทันระวังนี่แหละ!
ร่างเงาทั้งหกของเฉินผิงพร้อมใจกันปล่อยลำแสงออกมาจากกระบี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...