หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 342

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ใครจะไปคิดถึงคุณกัน พอดีผมมีของจะให้คุณ มาที่วิลล่าผานหลงวานด้วย!”

เฉินผิงทำเป็นปากแข็ง

แต่ความจริงแล้ว ในใจทั้งคู่นั้นต่างคิดถึงกันและกัน แม้ห่างกันเพียงวินาทีเดียว

“เฮอะ คุณนี่ปากแข็งจังเลยนะ มีของอะไรจะให้ฉันเหรอ? คุณไม่เอามาให้ฉันที่บ้านเหรอ?”

ซูอวี่ฉียิ้มเล็กยิ้มน้อย

“ของชิ้นนี้คุณต้องมารับด้วยตัวเอง คุณรีบมาก็แล้วกัน!”

เฉินผิงพูดจบ ซูอวี่ฉีไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็วางสายไปแล้ว!

แต่ที่เฉินผิงเรียกให้ซูอวี่ฉีมาหานั้น จุดประสงค์คือเขาอยากให้ซูอวี่ฉีรู้ว่าพ่อกับแม่ของเขาไม่อยู่บ้าน หลังจากนั้นก็ให้ซูอวี่ฉีมาอยู่ด้วยกัน!

“เชอะ ตาคนนี้กล้าวางสายใส่ฉันงั้นเหรอ!”

ซูอวี่ฉีเบ้ปากใส่ ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขับรถไปที่วิลล่าผานหลงวาน!

หลังจากที่มาถึง ซูอวี่ฉีจัดระเบียบตัวเองให้เรียบร้อย หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปด้านในด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะเธอรู้ว่าเฉินผิงนั้นอยู่กับพ่อแม่ เมื่อเจอกับพ่อแม่ของเฉินผิง ซูอวี่ฉีต้องยิ้มแย้ม พูดจาอ่อนน้อมถึงจะถูก!

เมื่อซูอวี่ฉีเดินเข้าไปข้างในวิลล่า ก็เห็นว่าในห้องรับแขกไม่มีคนอยู่ มีแค่เฉินผิงที่เดินออกมาจากห้องครัว

ซูอวี่ฉีมองไปรอบๆ อีกครั้ง ราวกับกำลังมองหาร่องรอยของพ่อแม่เฉินผิง!

ถ้าพ่อแม่ของเฉินผิงอยู่ที่บ้าน ซูอวี่ฉีจะทำตัวตามใจมากเกินไปไม่ได้!

“ไม่ต้องมองแล้ว พ่อกับแม่ผมกลับไปบ้านเก่า ไม่ได้อยู่ที่นี่!”

เฉินผิงมองท่าทางของซูอวี่ฉี ก็ยิ้มออกมา