หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3435

ตูม!

หมอกน้ำแข็งที่พวยพุ่งออกมาจากปากของอสูรพยัคฆ์สิงห์ปะทะเข้ากับโล่อาคม เกิดเป็นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!

โล่อาคมพังทลายลงทันทีที่โดนกระแทก แรงสะท้อนกลับนั้นส่งหนิงจื้อให้กระเด็นห่างออกไปไม่หยุด!

หมอกน้ำแข็งที่ยังหลงเหลือจากการปะทะ พวยพุ่งเข้าหาศิษย์ตระกูลหนิงหลายคน ทำให้พวกเขากลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งในทันใด!

หนิงจื้อขมวดคิ้วแน่นอย่างเคร่งเครียด แต่ ณ เวลานั้น เขาก็ไม่กล้าใช้วิชามารที่ตนมี!

หนิงจื้อคุ้นเคยกับรัศมีปีศาจ ย้อนกลับไปตอนที่เขาถูกโยนเข้าไปในถ้ำปีศาจ เพื่อเปลี่ยนจากคนธรรมดาให้กลายเป็นผู้ฝึกวิชามาร เขาเคยสัมผัสกับการกัดกร่อนของรัศมีปีศาจมาแล้ว!

อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้ ถ้าเขาลงมือ หนิงไฉ่เฉินกับสมาชิกคนอื่นๆ คงจะสงสัยในตัวตนของเขาเป็นแน่!

"วิ่ง!" สิ่งเดียวที่หนิงจื้อทำได้คือตะโกนสุดเสียง วิ่งนำหนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ หนีอย่างไม่คิดชีวิต!

พยัคฆ์สิงห์ไล่กวดตามหลังพวกเขามาติดๆ ศิษย์ตระกูลหนิงบางคนที่ถูกแช่แข็งไปแล้วนั้น บัดนี้กลายเป็นเพียงเศษฝุ่นใต้อุ้งเท้าของอสูรร้ายตนนี้!

หลังจากไล่ล่ามาระยะหนึ่ง อสูรพยัคฆ์สิงห์ก็หยุดฝีเท้าลง ไม่ไล่ตามพวกเขาต่อไป!

ดูเหมือนว่าอสูรพยัคฆ์สิงห์จะไม่สามารถอยู่ห่างจากจารึกเคล็ดวิชาโบราณได้นานนัก

เมื่อเห็นอสูรพยัคฆ์สิงห์หยุดลง ในที่สุดหนิงจื้อและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก!

ถึงตอนนี้ ตระกูลหนิงก็เหลือกันเพียงห้าคนเท่านั้น!

พวกเขาได้แต่มองหน้ากันอย่างจนปัญญา ทั้งที่สมบัติอยู่ต่อหน้าต่อตาแล้วแท้ๆ แต่พวกเขากลับไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย!

“เจ้าอสูรพยัคฆ์สิงห์ตัวนี้น่ากลัวเสียจริงๆ นึกไม่ถึงเลยว่าสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเช่นนี้จะมีอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้” หนิงไฉ่เฉินหอบหนักพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว!

หนิงจื้อจ้องมองลวดลายมืดดำของรัศมีปีศาจที่เรืองรองอยู่เหนือศรีษะซึ่งกดทับเขาอยู่ จากนั้นเขาก็เหลือบมองอสูรร้ายที่อยู่ไม่ไกลนัก เขาพะว้าพะวงและดิ้นรนอยู่ภายในใจ!

ถ้าเขาใช้รัศมีปีศาจพวกนั้น บางทีเขาอาจจะต่อกรกับเจ้าอสูรพยัคฆ์สิงห์นี้ได้!

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาใช้มัน นั่นก็เท่ากับว่าเขาเผยตัวตนออกมาจนสิ้น

ตอนนั้นเอง มีร่างสามร่างกำลังมุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วจากระยะที่ไม่ห่างไกลนัก คนเหล่านี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฉินผิงกับพวก!