หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3436

เมื่อถึงตอนนั้น พวกเขาก็ต้องต่อสู้กับอสูรพยัคฆ์สิงห์ ซึ่งก็จะทำให้หนิงจื้อกับพรรคพวกเป็นคนที่ได้รับผลประโยชน์!

“ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง?” เฉินผิงไม่ฟังคำทัดทานของไป๋เฉียน

แต่เขากลับเดินเข้าไปข้างในแทน!

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นเช่นนั้น ไป๋เฉียนกับหัวเฟิ่งก็ทำได้เพียงติดตามเฉินผิงให้ไปให้ลึกที่สุดเท่านั้น!

“ผู้อาวุโส ท่าน... ทำไมท่านถึงเปิดเผยเรื่องของเคล็ดวิชาโบราณ?” หนิงไฉ่เฉินสับสนอย่างยิ่ง เขาสงสัยว่าทำไมหนิงจื้อจึงต้องเปิดเผยเรื่องนี้ด้วย

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเป็นคนแรกที่ค้นพบเคล็ดวิชนนั่น

“ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้น แล้วเราจะได้เคล็ดวิชานั้นมาไหม?” หนิงจื้อตอบโต้ด้วยคำถาม!

หนิงไฉ่เฉินส่ายหัว!

“ในเมื่อฉันไม่สามารถเอาออกมาเองได้ ก็ควรจะบอกเขาดีกว่า แม้ว่าฉันจะไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่เชื่อเถอะว่าเฉินผิงคงจะค้นพบเคล็ดวิชานั่นได้ด้วยตัวเอง ตราบใดที่เขาไปยังดั้นด้นค้นหาเคล็ดวิชา เขาจะต้องต่อสู้กับพยัคฆ์สิงห์ตัวนั้นอย่างดุเดือดแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เราก็แค่นั่งรอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการต่อสู้ของพวกนั้น อยู่ใกล้ๆ ฉันเข้าไว้นะทุกคน เมื่อไหร่ที่เฉินผิงกับพวกเริ่มต่อสู้กับพยัคฆ์สิงห์ เราจะคว้าโอกาสนี้ไปฉกเอาเคล็ดวิชามา!” หนิงจื้อได้ตัดสินใจแล้ว

ในขณะที่พยัคฆ์สิงห์สาละวนอยู่กับการต่อสู้กับเฉินผิง เขาจะฉวยโอกาสนี้ฉกเอาเคล็ดวิชามา!

ไม่นานนักหลังจากที่หนิงจื้อกับพวกเดินทางไปได้ระยะหนึ่ง พวกเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้อันดุเดือดทันที!

หนิงจื้อยิ้มพอใจ เมื่อรู้ว่าเฉินผิงกับพวกเริ่มต่อสู้กับพยัคฆ์สิงห์ตัวนั้นแล้ว!

ในขณะนั้น เฉินผิงซึ่งถือดาบพิฆาตมังกรอยู่ในมือ กำลังอยู่ในสังเวียนการต่อสู้อันดุเดือดกับอสูรพยัคฆ์สิงห์!

หัวเฟิ่งและไป๋เฉียนต่างก็เข้าช่วยเหลือเคียงบ่าเคียงไหล่!

เฉินผิงเห็นอสูรพยัคฆ์สิงห์ส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว จากนั้นก็มีหมอกน้ำแข็งสีขาวพวยพุ่งเข้ามาหาเขา!

ฝั่งเฉินผิงก็หงายฝ่ามือขึ้น ปรากฎเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นกลางฝ่ามือของเขา!

จากนั้น ด้วยการซัดฝ่ามือออกไปครั้งเดียว เพลิงปีศาจก็พุ่งตรงไปยังหมอกน้ำแข็ง!

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เพลิงปีศาจของเฉินผิงสัมผัสกับหมอกน้ำแข็ง ลูกไฟก็กลายเป็นน้ำแข็งทันที และน้ำแข็งนั้นก็ลุกลามเข้ามาเรื่อยๆ!

ความประหลาดใจฟาดลงกลางหัวใจเฉินผิง ขณะที่รัศมีเพลิงรอบตัวเขายังลุกโชนไม่หยุด คลื่นเพลิงปีศาจก็ถูกปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว!

แม้ว่าเฉินผิงจะโจมตีด้วยเพลิงปีศาจไปแล้วหลายครั้ง เพลิงปีศาจก็ทำได้เพียงชะลอความเร็วของหมอกน้ำแข็งแต่ไม่สามารถหยุดยั้งหมอกเย็นเยือกนั้นได้

ระหว่างที่เขาตามล้างแค้น เขาต้องอดทนต่อความยากลำบากนับไม่ถ้วน แต่เขาก็ยังไม่สามารถตามทันเฉินผิงได้

และเมื่อถึงจุดนี้ เขาก็ไม่มีผู้หญิงแม้สักคนอยู่เคียงข้าง!

หนิงไฉ่เฉินรู้สึกถึงความเกลียดชังที่เล็ดลอดออกมาจากหนิงจื้อ ทำให้เขาต้องหันกลับไปมองซ้ำอย่างไม่ตั้งใจ

เขาไม่เข้าใจเลย จากมุมมองของเขาแล้ว หนิงจื้อกับเฉินผิงนั้นไม่รู้จักกันมาก่อน ดังนั้น เขาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ หนิงจื้อจึงมองเฉินผิงด้วยสายตาที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้

หนิงจื้อสังเกตเห็นว่าหนิงไฉ่เฉินมองดูเขาอยู่ เขาจึงข่มความรู้สึกและสงบสติอารมณ์ลง

ในขณะนั้น เฉินผิงก็ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อกาฬ ลำพังแค่หมอกน้ำแข็งที่พ่นออกมาจากปากพยัคฆ์สิงห์เพียงก็ทำให้เขาเสียท่าได้แล้ว!

ในขณะที่หมอกน้ำแข็งยังคงแผ่ปกคลุมไปไม่หยุด ทั่วทั้งรอยเลื่อนของแผ่นดินแห่งนี้ก็เข้าสู่บรรยากาศที่หนาวเย็น และส่อเค้าเลวร้ายในไม่ช้า

“ไปเร็ว หนีไป! ไม่ต้องห่วงผม ไปเร็วเข้าเถอะ...” เฉินผิงรู้ว่าพวกเขาไม่มีทางต้านทานหมอกน้ำแข็งได้

ทางเลือกเดียวของเขาคือต้องให้หัวเฟิ่งกับไป๋เฉียนถอยออกไป!