หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3487

ขณะที่ประมุขมารพันหน้ากำลังจะโจมตีเฉินผิง พลังที่พลุ่งพล่านสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันและมุ่งหน้าตรงมาที่เขาอย่างรวดเร็ว

“ประมุขมารพันหน้า เจ้ากล้าดียังไงมาข่มขู่คนของข้า เจ้าไม่เห็นหัวข้าแล้วอย่างนั้นเหรอ?” ไป๋เฉียนมาถึงด้วยความโกรธ รัศมีของเธอระเบิดออกจนถึงขีดสุด!

ประมุขมารพันหน้าขมวดคิ้วและถอยหนีอย่างรวดเร็ว แม้แต่ประมุขราชสีและราชาเสือดาวก็ยังต้องถอยร่นออกไปทั้งสองด้าน แรงกดดันที่มีต่อเฉินผิงหายไปในทันที!

“ราชินีจิ้งจอก เจ้าเสียสติไปแล้วหรือไง? มันคุ้มกันแล้วเหรอที่จะยอมทำขนาดนี้เพียงเพื่อผู้ชายธรรมดาๆ คนนี้? เจ้าหมายตาไปที่ธนูศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในครอบครองของเขาโดยตั้งใจอ้างว่าเป็นของเจ้าเองอย่างนั้นรึ?”

“เจ้าไม่เคยพูดถึงมันกับเราเลย เจ้าคงจะอยากเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์เอาไว้คนเดียวสินะ!”

ประมุขราชสีและราชาเสือดาวต่างตะคอกใส่ไป๋เฉียนอย่างดุเดือด!

ประมุขมารพันหน้ายังคงมีสีหน้าที่หม่นหมองขณะที่เขาพูดว่า “ราชินีจิ้งจอก เจ้าทำเกินไปแล้ว เจ้าตั้งใจเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์นี้ไว้โดยไม่คิดถึงพวกเราเลยงั้นเหรอ?"

ในขณะนั้น ไป๋เฉียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธออยู่กับเฉินผิงเพียงเพื่อเชื้อสายของเขาเท่านั้น เพื่อยกระดับสายเลือดของเธอเอง!

เธอไม่ได้ทำเพื่อธนูศักดิ์สิทธิ์ และนั่นถือว่าเป็นการกล่าวหาที่ไม่มีมูล

ยังไม่ทันที่ไป๋เฉียนจะได้พูด หัวเฟิ่งก็เพิ่งมาถึง สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ!

หลังจากเห็นสภาพของเฉินผิงที่มีใบหน้าซีดเซียวแล้ว หัวเฟิ่งก็เต็มไปด้วยความชอกช้ำ เธอรีบเดินเข้าไปและช่วยพยุงเฉินผิงลุกขึ้นยืน

“นายท่าน เป็นยังไงบ้าง?” หัวเฟิ่งเอ่ยถาม

“ผมไม่เป็นไร” เฉินผิงตอบพร้อมส่ายศีรษะ

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง หัวเฟิ่งก็หันไปมองกลุ่มของประมุขราชสี ท่าทางของเธอแสดงออกถึงอำนาจแห่งผู้บังคับบัญชา!

เมื่อรับรู้ได้ถึงการจ้องมองของหัวเฟิ่ง กลุ่มของประมุขราชสีก็เริ่มหลบสายตาอย่างน่าประหลาดใจ พวกเขาไม่กล้าสบตาเธอทันที!

ราวกับหนูที่เพิ่งได้เจอกับแมว!