ผลัวะ...
กำลังหมัดของกู่หลิงเอ๋อร์ก็ไม่เบา ต่อยเข้าไปที่ร่างของเยี่ยหย่งจนเกิดเสียงดัง!
ขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง ร่างชายฉกรรจ์ก็ถูกคนหิ้วขึ้นมาทันที
กูหลิงเอ๋อร์ตกใจจนหน้าซีด เมื่อเห็นเยี่ยหย่ง ไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย หมัดที่ชกไปเมื่อตะกี้เหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย!
“ที่เขาฝึกมาคือพลังปราณแข็ง แค่หมัดเหมือนมดกัดแบบนั้น จะทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวได้ยังไงกันเล่า!”
เฉินผิงเห็นกู่หลิงเอ๋อร์ที่แววตาเต็มไปด้วยความกังวลสงสัย จึงเอ่ยปากอธิบาย!
กู่หลิงเอ๋อร์ได้ยินแบบนั้น ก็หน้าเสียขึ้นมาทันที มืออีกข้างหนึ่งรีบคว้าที่ข้อมือของเยี่ยหย่ง แล้วออกแรงบิด หวังให้เยี่ยหย่งปล่อยตัวเอง ทว่าไม่ว่าเธอจะออกแรงมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำอะไรเยี่ยหย่งได้แม้แต่น้อย!
“ไสหัวไปซะ!”
เยี่ยหย่งตะคอกด้วยความโกรธ พร้อมกับเหวี่ยงกู่หลิงเอ๋อร์ให้ออกไป!
“โอ๊ย...”
กู่หลิงเอ๋อร์ร้องด้วยความตกใจ เธอกระเด็นไปชนเข้ากับกำแพงอย่างแรง!
ถ้าหากชนเข้ากับกำแพง ถ้าไม่ตาย ก็คงกระดูกหักหลายท่อนแน่!
เมื่อเห็นว่ากู่หลิงเอ๋อร์จะชนเข้ากับกำแพง เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าทันที ออกแรงดึงร่างของกู่หลิงเอ๋อร์มาอยู่ในอ้อมอกของตัวเอง!
เฉินผิงกอดกู่หลิงเอ๋อร์ไว้และร่วงลงไปกองกับพื้น
กู่หลิงเอ๋อถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ทว่าเมื่อเธอรู้สึกถึงไออุ่นบนตัวของเฉินผิง ก็รีบดึงสติทันที พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “รีบปล่อยฉันได้แล้ว!”
เฉินผิงรีบปล่อยกู่หลิงเอ๋อร์ พูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “ผมไม่ได้ตั้งใจจะเอาเปรียบคุณนะ!”
กู่หลิงเอ๋อร์รู้ว่าเฉินผิงนั้นไม่ได้ตั้งใจ เขาทำก็เพื่อช่วยชีวิตเธอนั้นเอง แต่ว่าชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัว โดยเฉพาะถูกเฉินผิงกอดต่อหน้าคนมากมาย ทำให้กู่หลิงเอ๋อร์นั้นอับอาย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...