หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 351

เมื่อเฉินผิงได้เห็นฉากนี้คิ้วก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย “นี่มันคืออะไร?”

ในเวลานี้บนร่างของเยี่ยหยงเปล่งพลังลมปราณที่แข็งแกร่งกว่าเยี่ยเฝิงชุน

“เฉินผิงระวัง เขาใช้วิชาระฆังทอง...”

กู่หลิงเอ๋อร์เห็นวิชาระฆังทองที่เยี่ยหยงใช้ก็รีบตะโกนใส่เฉินผิงทันทีด้วยความตกใจ

เยี่ยหยงหัวเราะออกมาดังๆ “ไอหนุ่ม วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสความแข็งแกร่งของวิชาระฆังทอง ต่อให้เจ้ามีพลังที่สามารถระเบิดภูเขาได้เจ้าก็ไม่สามารถมาแตะต้องตัวข้าได้!”

“งั้นเหรอ? ฉันชักอยากจะลองดูแล้ว!”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ หมัดก็พุ่งไปกระแทกตรงหน้าอกของเยี่ยหยง

เยี่ยหยงนั้นไม่ได้หลบเลี่ยง เขามองไปยังเฉินผิงด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม

ก๊อง...

หลังจากเสียงดังก้องเหมือนกับระฆัง เยี่ยหยงไม่ขยับตัวแม้แต่น้อยแต่เฉินผิงกลับค่อยๆ รู้สึกว่าแขนมีความชาขึ้นมาหน่อยนึง!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า...”

เยี่ยหยงหัวเราะเสียงดังอย่างเย่อหยิ่ง ภายในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความยั่วยุ

เมื่อเฉินผิงเห็นแบบนี้ก็ยกมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย “น่าสนใจขึ้นมาหน่อยแล้ว งั้นลองหมัดของฉันดูบ้าง!”

เมื่อเฉินผิงพูดจบพลังในกายก็ลุกโชนอย่างบ้าคลั่งจากนั้นพลังทั้งหมดก็ไปรวมกันที่หมัดของเฉินผิง!

ในเวลานี้กำปั้นของเฉินผิงเริ่มเปล่งแสงจางๆ ออกมา ในที่สุดแสงเหล่านั้นก็กลายเป็นเหมือนดวงอาทิตย์เจิดจ้าดวงเล็กๆ คนที่อยู่ก็ไม่กล้าที่จะมองตรงๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าของเยี่ยหยงแข็งทื่อในทันทีและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก “นี่...นี่มันอะไร?”

เฉินผิงไม่ตอบและปล่อยหมัดออกไป!

ปัง...

หลังจากเสียงดังสนั่นแสงบนกำปั้นของเฉินผิงก็หายไป!

เมื่อกลับมาดูที่เยี่ยหยงที่ยืนไม่ขยับ แสงสลัวๆ บนร่างกายของเขาก็ค่อยๆ หายไปและทั้งตัวก็เหมือนกลายเป็นหุ่นเชิด!

“ศิษย์พี่...”

ชายสองคนที่ติดตามเยี่ยหยงมาจากสำนักเถี่ยเหมินก็รีบขึ้นไปข้างหน้าแล้วเรียกเขาเบาๆ!