ไม่นานกู่หลิงเอ๋อร์ก็ทำบะหมี่จนเสร็จและเสิร์ฟของทอดมาสองจาน เฉินผิงได้กลิ่นจึงรู้สึกอยากอาหารทันที!
“คิดไม่ถึงเลยว่าแม้กังฟูของคุณจะไม่เก่งกาจอะไร แต่ทำอาหารอร่อยใช่ย่อย!”
หลังจากที่เฉินผิงกินเข้าไปแล้วสองคำก็เอ่ยปากชมกู่หลิงเอ๋อร์
แต่ใครจะรู้ว่าใบหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์นั้นกลับเย็นชา “กังฟูของคุณก็ไม่ได้เท่าไหร่ ฉันเป็นแชมป์ชินน่าในกลุ่มเชียวนะ!”
"โอเคโอเค กังฟูของคุณร้ายกาจมาก!" เฉินผิงพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ และตอนนี้เอง ก็ยังคงเป็นแชมป์ที่ไม่รู้ว่าด้านในมีการแทรกแซงมากมายแค่ไหน ต้องเป็นหลี่โส่วอี้ที่เห็นแก่หน้าผู้อาวุโส จึงเข้ามาแทรกแซง”
กู่หลิงเอ๋อร์มองไปยังเฉินผิง แล้วก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ดูไม่ออกเลยจริงๆ กังฟูของคุณแข็งแกร่งมาก ไปเรียนมากับใคร?”
“ไร้สาระ ไม่แข็งแกร่งแล้วจะทำลายตระกูลเว่ยได้เหรอ?” เฉินผิงพูดอย่างภาคภูมิใจทันที “ผมเรียนรู้ด้วยตัวเอง ผมมีพรสวรรค์ ช่วยไม่ได้นี่”
“ชิ!” กู่หลิงเอ๋อร์กรอกตาใส่เฉินผิง เธอนั้นไม่เชื่อสิ่งที่เฉินผิงพูด
“ในเมืองของพวกคุณไม่ใช่ว่าไม่มีใครสนใจในกลุ่มลาดตระเวนของพวกคุณหรอกเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
คำพูดของเฉินผิงเหมือนกับเข็มทิ่มแทงใจกู่หลิงเอ๋อร์อย่างแรง กู่หลิงเอ๋อร์มองต่ำแล้วพูดว่า “ศิลปะการต่อสู้ของเสิ่งเฉิงเป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีอยู่ทั่วไป มีตระกูลที่มีวิชาการต่อสู้มากมายเกินกว่าที่จะนับได้ ยิ่งมีตระกูลที่มีวิชาการต่อสู้มาก็ยิ่งมีข้อโต้แย้งมากเช่นกัน ศาลาพิทักษ์ธรรมของเราเองเดิมทีก็จัดการอะไรไม่ค่อยได้ แถมในบางครั้งพวกเราก็ไม่อาจจัดการได้ ตระกูลที่มีวิชาการต่อสู้เหล่านี้ล้วนมีสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และการต่อสู้เองก็ได้รับการตัดสินและไกล่เกลี่ยโดยสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้”
สิ่งที่กู่หลิงเอ๋อร์พูดทำให้เฉินผิงสนใจในทันที “สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้? ในเสิ่งเฉิงมีของแบบนี้ด้วยเหรอ?”
ในอดีตเฉินผิงเป็นคนธรรมดาที่ไม่สามารถเข้าถึงอะไรพวกนี้ได้เลย ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะไม่รู้จักสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
“แน่นอนสิ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ถูกก่อตั้งขึ้นโดยตระกูลที่มีวิชาศิลปะการต่อสู้สี่ตระกูลใหญ่ในเสิ่งเฉิงเพื่อค้านอำนาจกันและกัน นอกจากนี้ยังเอาไว้รับมือการท้าทายของนักสู้จากที่อื่นอีกด้วย!”
“ตระกูลศิลปะการต่อสู้สี่ตระกูลใหญ่นี่มีใครบ้าง?” เฉินผิงถามต่อ
“ตระกูลเจี่ยง ตระกูลหวู่ ตระกูลซุนและยังมีอีกหนึ่งก็คือสำนักชื่อเฟิ่ง!”
กู่หลิงเอ๋อร์ตอบ
“สำนักชื่อเฟิ่ง? ทำไมถึงมีกลุ่มมีอิทธิพลในนั้น?” เฉินผิงมีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ
“แม้ว่าสำนักชื่อเฟิ่งจะยังไม่ได้พัฒนามานานนักแต่ก็ทรงพลังมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าสำนักของพวกสำนักชื่อเฟิ่ง ผู้ซึ่งกล่าวกันว่าความแข็งแกร่งของกำลังภายในเข้าใกล้ระดับปรมาจารย์แล้ว อย่ามองว่าสำนักชื่อเฟิ่งเป็นผู้หญิง พวกเขาทำเรื่องต่างๆ ได้อย่างไร้ความปรานี เพียงระยะสั้นๆ สำนักชื่อเฟิ่งก็ยกระดับขึ้นมาและเข้าร่วมสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ แต่สำนักชื่อเฟิ่งนั้นก็ไม่เคยทำเรื่องอุกอาจ!”
ในขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์พูดก็มีความชื่นชมฉายเขามาในดวงตาของเธอ ดูเหมือนกับว่าเธอจะชื่นชอบชื่อเฟิ่งมากจริงๆ
“จากที่พูดมาเมื่อกี้ดูเหมือนว่าชื่อเฟิ่งจะเป็นฮีโร่หญิง”
เฉินผิงยิ้มออกมาเล็กน้อย สำหรับผู้หญิงแบบนี้เฉินผิงเองก็ยังชื่นชมมาจากก้นบึ้งของหัวใจ!
"แน่นอนสิ พลเมืองในเสิ่งเฉิงล้วนเรียกเธอว่าพระโพธิสัตว์หญิง เหล่าคุณชายจากตระกูลเศรษฐีหลายคนที่ใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงผู้อื่น เพียงได้พบกับชื่อเฟิ่ง ก็จะเชื่อฟังและซื่อสัตย์ ไม่มีใครกล้าไปยั่วโมโห เจ้าเว่ยเทาแห่งตระกูลเว่ยก็ถูกชื่อเฟิ่งสั่งสอนอยู่หลายครั้ง ด้วยเหตุนี้ ครอบครัวของ สำนักชื่อเฟิ่งกับตระกูลเจี่ยงจึงไม่ลงรอยกัน
ขณะกู่หลิงเอ๋อร์พูดทันใดนั้นดวงตาก็สว่างขึ้น “ถ้าหากคุณรู้จักกับชื่อเฟิ่งได้ ไม่แน่อาจจะมีทางรอดเพียงแค่ชื่อเฟิ่งออกหน้า ตระกูลเจี่ยงที่อยากจะฆ่าคุณคงต้องชั่งใจแน่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...