หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3536

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามไปว่า “คุณเฉิง มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ? หากมีเรื่องอะไรละก็ โปรดบอกผมมาได้เลยนะครับ บางทีผมอาจจะพอช่วยได้..."

“ไม่ค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรเลยค่ะ!”

เฉิงเจียฮุ่ยส่ายศีรษะ แต่ดวงตาของเธอยังคงจ้องมองไปที่หน้าต่าง

เฉินผิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันไปมองไป๋เฉียนด้วยสายตาสื่อความหมายอะไรบางอย่าง

ไป๋เฉียนเข้าใจสัญญาณนั่น เธอรีบออกจากห้องไปทันที

ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอันแผ่วเบาดังขึ้นสองครั้ง ซึ่งมีเพียงเฉินผิงและกลุ่มของเขาเท่านั้นที่ได้ยิน

ไม่นาน ไป๋เฉียนก็กลับมาพร้อมกับร่างไร้วิญญาณสองร่าง

ทันทีที่เห็นศพทั้งสอง เฉิงเจียฮุ่ยก็มีท่าทางที่ตื่นตระหนก

“คุณเฉิน จู่ๆ คุณมาฆ่าคนแบบนี้ได้ยังไง? คุณต้องออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะสายเกินการ...”

เฉิงเจียฮุ่ยเร่งเร้าเฉินผิงอย่างกระวนกระวาย

“คุณเฉิง เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลของคุณกันแน่? ถ้าคุณไม่ยอมอธิบายให้ชัดเจนล่ะก็ ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

เฉินผิงกล่าวอย่างหนักแน่น

เมื่อเห็นสีหน้าอันมุ่งมั่นของเฉินผิง เฉิงเจียฮุ่ยก็ถอนหายใจและพูดว่า “โอ ฉันคงต้องยอมรับแล้วสินะ คุณเฉิน ตระกูลเฉิงของเรากำลังเผชิญกับวิกฤติอันใหญ่หลวง พ่อและพี่ชายของฉันถูกจับตัวเป็นเชลย และผู้อาวุโสสูงสุดก็ถูกพวกเขาสังหารไปแล้ว” ตอนนี้ อาเถียนไท่ได้เข้าควบคุมตระกูลเฉิงเอาไว้ทั้งหมด ตอนที่เราไปสมรภูมิแห่งทวยเทพ อาเถียนไท่ได้วางแผนที่จะเป็นผู้นำของตระกูลเอาไว้เรียบร้อยแล้ว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงรออยู่ที่บ้านพักตระกูลเฉิง เขาสมคบคิดกับผู้อาวุโสอีกหลายคนเพื่อทำการก่อกบฏ และทันทีที่เรากลับมาถึง พวกเขาก็ลงมือเสียแล้ว โชคดีที่พ่อของฉันปฏิเสธที่จะเปิดเผยสิ่งที่เราได้มาจากสมรภูมิแห่งทวยเทพ อาเถียนไท่จึงยังไม่ได้กระทำการอะไรที่ร้ายแรง เพราะเขายังคงสงสัยเกี่ยวกับสมบัติที่เราได้มา!”

น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของเฉิงเจียฮุ่ย แต่เธอก็รีบเช็ดออกและพูดต่อว่า "ฉันขอล่ะ คุณเฉิน รีบไปจากที่นี่เพื่อความปลอดภัยของเขา ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของฉัน คุณควรรีบออกไปโดยเร็วก่อนที่อาเถียนไท่จะตัดสินใจลงมือทำร้ายคุณ ไม่เช่นนั้น ทุกอย่างมันอาจจะสายเกินไป..."

เมื่อฟังเรื่องราวของเฉิงเจียฮุ่ย เฉินผิงก็ส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมยังไม่สามารถไปไหนได้ ถ้าอารองของคุณยินยอมให้เราเข้ามาได้ นั่นก็หมายความว่าเขาตั้งใจที่จะทำร้ายพวกเรา การหนีไปจากที่นี่คงไม่ใช่ทางเลือก!”

“ไม่ นี่เป็นเรื่องบาดหมางภายในของตระกูลเฉิงของเรา อาเถียนไท่จะต้องไม่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน” เฉิงเจียฮุ่ยไม่เชื่อสิ่งที่เฉินผิงพูด

เฉินผิงพูดอย่างใจเย็นและมุ่งมั่น

“คุณเฉิน ฉันซาบซึ้งในความตั้งใจของคุณ แต่คุณควรรีบไปเดี๋ยวนี้ หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณที่นี่ พ่อของฉันคงรู้สึกผิด และฉันเองก็คงต้องโทษตัวเองด้วย!”

เฉิงเจียฮุ่ยก็ยังไม่ต้องการให้เฉินผิงเข้ามาพัวพันถึงเรื่องนี้อยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยสมาชิกตระกูลเฉิง แต่พวกเขามีเพียงสามคนรวมเฉินผิงด้วย เฉิงเจียฮุ่ยจึงรู้สึกกังวลใจ

“อย่าโทษตัวเองเลยครับ ต่อให้ผมจะอยากออกไปตอนนี้ แต่ผมก็เกรงว่าคงจะออกไปไม่ได้...”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็จ้องมองตรงไปข้างหน้าอย่างเย็นชา

ขณะที่เฉินผิงโบกมือ แสงในห้องก็หรี่ลงจนหมด อย่างไรก็ตาม เมื่อแสงจางลง ก็เห็นได้ชัดว่ามีคนจำนวนมากยืนอยู่รอบๆ พวกเขาเสียแล้ว

เปิดเผยให้เห็นว่าค่ายกลลึกลับนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถในการขัดขวางเท่านั้น แต่มันยังสามารถช่วยให้อำพรางตนได้อีกด้วย

เมื่อได้เห็นการปรากฏตัวของเอ้อร์ฉางเหลา ดวงตาของเฉิงเจียฮุ่ยก็ฉายแววหวาดกลัวออกมาทันที