เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามไปว่า “คุณเฉิง มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ? หากมีเรื่องอะไรละก็ โปรดบอกผมมาได้เลยนะครับ บางทีผมอาจจะพอช่วยได้..."
“ไม่ค่ะ ไม่มีเรื่องอะไรเลยค่ะ!”
เฉิงเจียฮุ่ยส่ายศีรษะ แต่ดวงตาของเธอยังคงจ้องมองไปที่หน้าต่าง
เฉินผิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันไปมองไป๋เฉียนด้วยสายตาสื่อความหมายอะไรบางอย่าง
ไป๋เฉียนเข้าใจสัญญาณนั่น เธอรีบออกจากห้องไปทันที
ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอันแผ่วเบาดังขึ้นสองครั้ง ซึ่งมีเพียงเฉินผิงและกลุ่มของเขาเท่านั้นที่ได้ยิน
ไม่นาน ไป๋เฉียนก็กลับมาพร้อมกับร่างไร้วิญญาณสองร่าง
ทันทีที่เห็นศพทั้งสอง เฉิงเจียฮุ่ยก็มีท่าทางที่ตื่นตระหนก
“คุณเฉิน จู่ๆ คุณมาฆ่าคนแบบนี้ได้ยังไง? คุณต้องออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะสายเกินการ...”
เฉิงเจียฮุ่ยเร่งเร้าเฉินผิงอย่างกระวนกระวาย
“คุณเฉิง เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลของคุณกันแน่? ถ้าคุณไม่ยอมอธิบายให้ชัดเจนล่ะก็ ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
เฉินผิงกล่าวอย่างหนักแน่น
เมื่อเห็นสีหน้าอันมุ่งมั่นของเฉินผิง เฉิงเจียฮุ่ยก็ถอนหายใจและพูดว่า “โอ ฉันคงต้องยอมรับแล้วสินะ คุณเฉิน ตระกูลเฉิงของเรากำลังเผชิญกับวิกฤติอันใหญ่หลวง พ่อและพี่ชายของฉันถูกจับตัวเป็นเชลย และผู้อาวุโสสูงสุดก็ถูกพวกเขาสังหารไปแล้ว” ตอนนี้ อาเถียนไท่ได้เข้าควบคุมตระกูลเฉิงเอาไว้ทั้งหมด ตอนที่เราไปสมรภูมิแห่งทวยเทพ อาเถียนไท่ได้วางแผนที่จะเป็นผู้นำของตระกูลเอาไว้เรียบร้อยแล้ว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงรออยู่ที่บ้านพักตระกูลเฉิง เขาสมคบคิดกับผู้อาวุโสอีกหลายคนเพื่อทำการก่อกบฏ และทันทีที่เรากลับมาถึง พวกเขาก็ลงมือเสียแล้ว โชคดีที่พ่อของฉันปฏิเสธที่จะเปิดเผยสิ่งที่เราได้มาจากสมรภูมิแห่งทวยเทพ อาเถียนไท่จึงยังไม่ได้กระทำการอะไรที่ร้ายแรง เพราะเขายังคงสงสัยเกี่ยวกับสมบัติที่เราได้มา!”
น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของเฉิงเจียฮุ่ย แต่เธอก็รีบเช็ดออกและพูดต่อว่า "ฉันขอล่ะ คุณเฉิน รีบไปจากที่นี่เพื่อความปลอดภัยของเขา ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของฉัน คุณควรรีบออกไปโดยเร็วก่อนที่อาเถียนไท่จะตัดสินใจลงมือทำร้ายคุณ ไม่เช่นนั้น ทุกอย่างมันอาจจะสายเกินไป..."
เมื่อฟังเรื่องราวของเฉิงเจียฮุ่ย เฉินผิงก็ส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมยังไม่สามารถไปไหนได้ ถ้าอารองของคุณยินยอมให้เราเข้ามาได้ นั่นก็หมายความว่าเขาตั้งใจที่จะทำร้ายพวกเรา การหนีไปจากที่นี่คงไม่ใช่ทางเลือก!”
“ไม่ นี่เป็นเรื่องบาดหมางภายในของตระกูลเฉิงของเรา อาเถียนไท่จะต้องไม่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน” เฉิงเจียฮุ่ยไม่เชื่อสิ่งที่เฉินผิงพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...