“คุณเฉิง พวกเขา…” ขณะที่เอ้อร์ฉางเหลากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งก็เดินเข้ามาขัดจังหวะ
“เอาล่ะ พูดคุยกันพอแล้ว ไปพาเจียฮุ่ยออกมา ในเมื่อพวกเราเป็นเพื่อนกัน เราก็ควรที่จะแสดงน้ำใจบ้าง” ชายวัยกลางคนกล่าว
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะไปเชิญคุณเฉิงเจียฮุ่ยมาครับ” เอ้อร์ฉางเหลาพยักหน้าและจากไป
จากนั้นชายวัยกลางคนก็เดินมาหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มจางๆ “ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ คนรับใช้พวกนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องมารยาทที่ถูกต้องเท่าไหร่นัก ผมชื่อเฉิงเถียนไท่ และพี่ชายของผมนามว่าเฉิงปู้ฉี ในเมื่อคุณรู้จักกับพี่ชายของผม ผมก็ถือว่าคุณเป็นแขกของพวกเรา ไม่ทราบว่าผมควรจะเรียกคุณว่าอย่างไรดี?”
ด้วยความกระตือรือร้นและความสุภาพของเฉิงเถียนไท่ ทำให้ความรู้สึกสงสัยของเฉินผิงผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“ผมชื่อเฉินผิง ทั้งสองคนนี้คือเพื่อนของผม ชื่อจี้อวิ๋นและไป๋เฉียนครับ" เฉินผิงกล่าวแนะนำ
เฉิงเถียนไท่หัวเราะออกมาเต็มที่ในทันใด “สำหรับเธอแล้วไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวเลย เธอเป็นราชินีจิ้งจอกผู้โด่งดัง ผมได้ยินเรื่องของเธอมานานแล้ว”
ขณะที่เฉินผิงกำลังสนทนาอยู่กับเฉิงเถียนไท่ เฉิงเจียฮุ่ยก็มาถึง
“คุณเฉิน คุณมาทำอะไรที่นี่?” เฉิงเจียฮุ่ยรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเฉินผิง
“ผมผ่านมาเลยคิดว่าควรแวะมาเยี่ยมคุณสักหน่อยน่ะ คุณเฉิง” เฉินผิงอธิบาย
หลังจากได้ยินเฉินผิงพูดถึงการไปเยี่ยมพ่อของเธอ สีหน้าของเฉิงเจียฮุ่ยก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอก็กลับมายิ้มได้อย่างรวดเร็วหลังจากหันไปมองที่เฉิงเถียนไท่
“เจียฮุ่ย ในเมื่อพวกเขามาเยี่ยมปู้ฉี หลานก็ควรต้อนรับขับสู้พวกเขา อย่าลืมทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีล่ะ” เฉิงเถียนไท่ให้คำแนะนำทิ้งท้ายก่อนจะจากไปพร้อมกับคนของเขา
ไม่นานหลังจากที่เฉิงเถียนไท่จากไป เฉินผิงก็หันไปหาเฉิงเจียฮุ่ยแล้วถามว่า “คุณเฉิง มีอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวของคุณหรือเปล่าครับ?”
เฉิงเจียฮุ่ยผงะไปชั่วครู่ก่อนจะส่ายศีรษะ “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร คุณเฉิน กรุณามากับฉันด้วย”
เฉิงเจียฮุ่ยพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปที่ห้องของเธอ
แต่ถึงกระนั้น เฉินผิงก็สังเกตเห็นสีหน้าและท่าทางที่ผิดปกติของเฉิงเจียฮุ่ยเสียแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...