หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3534

“เราเป็นเพื่อนของหัวหน้าตระกูลเฉิง เรามาหาเพื่อแสดงความเคารพโดยเฉพาะ ไม่ใช่มาเพื่อหาเรื่อง” เฉินผิงกล่าวอย่างสงบเสงี่ยม

“เพื่อนของหัวหน้าตระกูล?”

เอ้อร์ฉางเหลาเหลือบมองเฉินผิงแล้วเยาะเย้ย “หัวหน้าตระกูลเฉิงจะมีเพื่อนแบบคุณได้ยังไง? คุณพยายามแอบเข้าไปในตระกูลเฉิงเพราะหวังว่าจะได้เครื่องรางใช่ไหม? ฉันเคยเจอคนแบบคุณมามาก ไม่ว่าคุณจะเป็นเพื่อนของใครก็ตาม ถ้าต้องการวงแหวนอาคมกับเครื่องรางก็ต้องจ่ายด้วยเหรียญวิญญาณ”

“ผมเป็นเพื่อนของหัวหน้าตระกูลเฉิงจริงๆ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามหัวหน้าตระกูลด้วยตัวเองเลย” เฉินผิงพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“หัวหน้าตระกูลกำลังปลีกวิเวก จะไปถามเขาไม่ได้หรอก” เอ้อร์ฉางเหลากล่าวพร้อมกับกลอกตาด้วยความรำคาญ

“คุณถามเฉิงเจียหยูกับเฉิงเจียฮุ่ยที่เป็นน้องสาวของเขาก็ได้ พวกเขารู้จักผมเหมือนกัน” เฉินผิงแนะนำ

“ฉันจะไม่ถามใครทั้งนั้น พวกคุณทุกคนไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะใช้กำลัง!”

เอ้อร์ฉางเหลาโบกมือ และผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนก็เข้าล้อมรอบเฉินผิงกับจี้อวิ๋น

เฉินผิงขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาดูเย็นชาและน่าสะพรึงกลัว

เขาแค่มาเยี่ยมตระกูลเฉิง เขาไม่นึกว่าคนของตระกูลเฉิงจะไร้เหตุผลขนาดนี้

แม้ว่าเฉินผิงจะอธิบายไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็สังหรณ์ใจว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับตระกูลเฉิง

“ผมไม่ไปจนกว่าวันนี้จะได้พบหัวหน้าตระกูลเฉิง” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา

“อย่างนั้นก็ได้ ถ้าคุณไม่ไป ฉันก็จะไล่ไปเอง!”

พอเอ้อร์ฉางเหลาแอบส่งสัญญาณ ผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนก็เริ่มโจมตีเฉินผิงและจี้อวิ๋นพร้อมกัน

ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นมีทั้งผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งกับระดับสองและผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน เห็นได้ชัดว่าพลังโดยรวมของตระกูลเฉิงยังค่อนข้างต่ำ

“ผมไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆ แต่ในเมื่อพวกคุณยืนกรานที่จะใช้กำลัง เรื่องที่จะเกิดต่อจากนี้ก็อย่าโทษผมแล้วกัน!”

รัศมีของเฉินผิงปะทุขึ้นในทันที

ไม่มีใครเห็นว่าเฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างไร แต่ผู้บำเพ็ญเพียรของตระกูลเฉิงเกินกว่าสิบคนต่างลอยละลิ่วในพริบตา

เอ้อร์ฉางเหลาจำไป๋เฉียนได้ จึงรีบเข้าไปหาเพื่อประจบประแจง

ไป๋เฉียนมองเอ้อร์ฉางเหลาด้วยสายตาเย็นชา เธอแค่นเสียงอย่างไม่แยแสและพูดว่า “เรียกหัวหน้าตระกูลของเจ้ามา ข้าไม่อยากเสียเวลากับเจ้า”

“ราชินีจิ้งจอก ผู้นำตระกูลเราได้ตัดขาดจากโลกภายนอกแล้วจริงๆ...”

เอ้อร์ฉางเหลาพบว่าตัวเองตกที่นั่งลำบาก

“แล้วลูกสองคนของเขาล่ะ?” ไป๋เฉียนถาม

“คือ...”

เอ้อร์ฉางเหลาลังเล ไม่รู้จะตอบอย่างไร

“คุณเอ้อร์ฉางเหลา ในเมื่อพวกเขาเป็นเพื่อนเก่าของเฉิงปู้ฉี โปรดเชิญพวกเขาเข้าไปข้างในและขอให้เฉิงเจียฮุ่ยมาพบเรา พวกเขาเดินทางมาไกลมาก”

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินก็เดินเข้ามาและพูดขึ้น