“เราเป็นเพื่อนของหัวหน้าตระกูลเฉิง เรามาหาเพื่อแสดงความเคารพโดยเฉพาะ ไม่ใช่มาเพื่อหาเรื่อง” เฉินผิงกล่าวอย่างสงบเสงี่ยม
“เพื่อนของหัวหน้าตระกูล?”
เอ้อร์ฉางเหลาเหลือบมองเฉินผิงแล้วเยาะเย้ย “หัวหน้าตระกูลเฉิงจะมีเพื่อนแบบคุณได้ยังไง? คุณพยายามแอบเข้าไปในตระกูลเฉิงเพราะหวังว่าจะได้เครื่องรางใช่ไหม? ฉันเคยเจอคนแบบคุณมามาก ไม่ว่าคุณจะเป็นเพื่อนของใครก็ตาม ถ้าต้องการวงแหวนอาคมกับเครื่องรางก็ต้องจ่ายด้วยเหรียญวิญญาณ”
“ผมเป็นเพื่อนของหัวหน้าตระกูลเฉิงจริงๆ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ไปถามหัวหน้าตระกูลด้วยตัวเองเลย” เฉินผิงพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“หัวหน้าตระกูลกำลังปลีกวิเวก จะไปถามเขาไม่ได้หรอก” เอ้อร์ฉางเหลากล่าวพร้อมกับกลอกตาด้วยความรำคาญ
“คุณถามเฉิงเจียหยูกับเฉิงเจียฮุ่ยที่เป็นน้องสาวของเขาก็ได้ พวกเขารู้จักผมเหมือนกัน” เฉินผิงแนะนำ
“ฉันจะไม่ถามใครทั้งนั้น พวกคุณทุกคนไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะใช้กำลัง!”
เอ้อร์ฉางเหลาโบกมือ และผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนก็เข้าล้อมรอบเฉินผิงกับจี้อวิ๋น
เฉินผิงขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาดูเย็นชาและน่าสะพรึงกลัว
เขาแค่มาเยี่ยมตระกูลเฉิง เขาไม่นึกว่าคนของตระกูลเฉิงจะไร้เหตุผลขนาดนี้
แม้ว่าเฉินผิงจะอธิบายไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็สังหรณ์ใจว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับตระกูลเฉิง
“ผมไม่ไปจนกว่าวันนี้จะได้พบหัวหน้าตระกูลเฉิง” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา
“อย่างนั้นก็ได้ ถ้าคุณไม่ไป ฉันก็จะไล่ไปเอง!”
พอเอ้อร์ฉางเหลาแอบส่งสัญญาณ ผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนก็เริ่มโจมตีเฉินผิงและจี้อวิ๋นพร้อมกัน
ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นมีทั้งผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งกับระดับสองและผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน เห็นได้ชัดว่าพลังโดยรวมของตระกูลเฉิงยังค่อนข้างต่ำ
“ผมไม่อยากทำแบบนี้เลยจริงๆ แต่ในเมื่อพวกคุณยืนกรานที่จะใช้กำลัง เรื่องที่จะเกิดต่อจากนี้ก็อย่าโทษผมแล้วกัน!”
รัศมีของเฉินผิงปะทุขึ้นในทันที
ไม่มีใครเห็นว่าเฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างไร แต่ผู้บำเพ็ญเพียรของตระกูลเฉิงเกินกว่าสิบคนต่างลอยละลิ่วในพริบตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...