เมื่อมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเฉิง พวกเขาก็เห็นว่าประตูปิดอย่างแน่นหนา
เมื่อสังเกตเห็นว่าประตูปิดอยู่ ไป๋เฉียนจึงเอ่ยด้วยความสับสน “ตระกูลเฉิงเป็นตระกูลระดับสูงใน ฝานเฉิง แล้วทำไมพวกเขาถึงเข้านอนและปิดประตูเร็วขนาดนี้?”
จี้อวิ๋นก็คิดว่ามันแปลกเช่นกัน “น่าแปลกที่บ้านของตระกูลระดับสูงจะปิดประตูเร็วขนาดนี้ ปกติไม่เป็นอย่างนี้”
ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก แต่ประตูของบ้านตระกูลเฉิงกลับปิดแน่นหนา ซึ่งค่อนข้างผิดปกติ
“จี้อวิ๋น ไปเคาะประตูดูสิ”
เฉินผิงขมวดคิ้วและสั่งให้จี้อวิ๋นเคาะประตู
เขาอยากรู้ว่าเหตุใดตระกูลเฉิงจึงปิดประตูเร็วขนาดนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า?
จี้อิว๋นก้าวไปข้างหน้าเพื่อเคาะประตู เขาเคาะอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะมีคนเปิดจากด้านใน
“นี่มันอะไรกัน? พวกคุณเป็นใครถึงมาเคาะประตูบ้านตระกูลเฉิงมั่วซั่ว?” ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนด้วยความโกรธ
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเปิดประตูด้วยความโกรธและพูดจาไม่เข้าหู จี้อวิ๋นก็โมโหทันที
“เคาะประตูแล้วมันทำไม? ประตูบ้านตระกูลเฉิงนี่ห้ามเคาะหรือไง?” จี้อวิ๋นโต้ตอบด้วยสีหน้าเย็นชา
ชายหนุ่มชะงักไป เขากำลังจะตะโกน แต่เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “สหาย” เขาพูด “เรามาที่นี่เพื่อพบหัวหน้าตระกูล ฉันชื่อเฉินผิง คุณช่วยไปบอกเขาได้ไหม?”
เฉินผิงเชื่อว่าตราบใดที่คนเฝ้าประตูบอกชื่อของเขาให้เฉิงปู้ฉีฟัง เฉิงปู้ฉีก็จะมาทักทายเขาด้วยตัวเองแน่
แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจเมื่อชายหนุ่มโบกมือและพูดว่า “หัวหน้าตระกูลกำลังปลีกวิเวก เขาไม่ต้องการพบใคร…”
“ปลีกวิเวก?” ใบหน้าของเฉินผิงดูประหลาดใจ เขาเพิ่งออกจากสมรภูมิแห่งทวยเทพได้ไม่นาน แล้วทำไมถึงต้องปลีกวิเวกเร็วนัก?
“ถ้าอย่างนั้นขอพบกับเฉิงเจียหยู หรือเฉิงเจียฮุ่ยก็ได้...”
แม้ว่าเฉิงปู้ฉีจะกำลังเก็บตัว แต่เฉิงเจียหยูกับเฉิงเจียฮุ่ยน่าจะยังไม่ไปไหน
“พวกเขาก็ปลีกวิเวกเหมือนกัน” ชายหนุ่มตอบอย่างรำคาญใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...