เฉินผิงและคนอื่นๆ ยังคงไล่ตามอสูรญาณทิพย์ต่อไป
แม้จะวิ่งมาทั้งวัน อสูรญาณทิพย์ก็ไม่มีท่าทีจะหยุด
ไป๋เฉียนเหลือบมองอสูรญาณทิพย์ที่วิ่งอยู่ข้างหน้าแล้วถามว่า “อสูรญาณทิพย์มันรู้จุดหมายหรือเปล่า? มันกำลังมุ่งหน้าไปไหน?”
“เราใกล้ถึงเขตแดนของฝานเฉิงแล้ว พ้นจุดนี้ไปคืออาณาเขตของห้าสำนักใหญ่ เมื่อเราผ่านเขตของพวกเขาแล้วจึงจะออกจากเขาเทียนโหมว” หลัวโชไห่อธิบาย
หลัวโชไห่งงเหมือนกันว่าทำไมอสูรญาณทิพย์ถึงพาพวกเขามาที่นี่
“ฝานเฉิง? นั่นคือที่ที่ตระกูลเฉิงอาศัยอยู่เหรอ?” เฉินผิงถาม
หลัวโชไห่ยืนยัน “ใช่ ตระกูลเฉิงอยู่ในฝานเฉิง”
“หรือว่าคนจากฝานเฉิงจะเป็นพวกที่โจมตีหุบเขาวิญญาณโลหิต?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน
“เป็นไปไม่ได้ นอกเหนือจากตระกูลเฉิงแล้ว ชาวฝานเฉิงที่เหลือเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน พวกเขาไม่สามารถทำลายล้างหุบเขาวิญญาณโลหิตได้ ต่อให้ตระกูลเฉิงยกพวกมาทั้งตระกูล มันก็ไม่ง่ายเลยที่จะทำลายหุบเขาวิญญาณโลหิต ความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ที่คาถา ไม่ใช่การต่อสู้ทางกายภาพ นอกจากนี้ หุบเขาวิญญาณโลหิตยังไม่มีความแค้นหรือเรื่องติดค้างกับตระกูลเฉิง พวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนี้” หลัวโชไห่ปฏิเสธทฤษฎีของเฉินผิง
“มันแปลกจริงๆ ที่อสูรญาณทิพย์วิ่งมาทางนี้ นอกจากฝานเฉิงแล้ว มีอะไรที่อยู่ทางนี้อีก?” เฉินผิงถาม
“ยังมีอีกเมืองที่เรียกว่าเมืองเย่เฉิง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากฝานเฉิง ตระกูลเย่ถือเป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองเย่เฉิง” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตอบ
“เมืองเย่เฉิง? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย คุณหลัว หุบเขาวิญญาณโลหิตมีเรื่องขัดแย้งกับตระกูลเย่หรือเปล่า?” เฉินผิงหันไปหาหลัวโชไห่เพื่อขอคำชี้แจง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...