ในขณะเดียวกัน ณ บ้านตระกูลเฉิงแห่งฝานเฉิง เฉิงเจียฮุ่ยซึ่งได้รับคำแนะนำจากหลงปั๋ว ก็ได้เริ่มจัดเตรียมวงแหวนอาคมไว้รอบๆ อาณาเขตทั้งหมดของบ้านตระกูลเฉิงพร้อมด้วยเหล่าสมาชิกของตระกูลคนอื่นๆ พวกเขากระทำการซ้ำไปซ้ำมาเพื่อให้แน่ใจว่าอาคมได้ครอบคลุมทุกจุด
นี่เป็นวิธีการการป้องกันการโจมตีที่อาจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจากตระกูลเย่
เฉินผิงก็หาได้นิ่งนอนใจไม่ เขาส่งจี้อวิ๋นไปแจ้งข่าวนี้แก่หลัวโชไห่และผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน
ตอนนี้ความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานนั้นเพียงพอที่จะช่วยเหลือเฉินผิงได้แล้ว
ทันใดนั้นเอง เฉิงเจียฮุ่ยก็รีบวิ่งเข้ามาบอกกับเฉินผิงว่า “คุณเฉิน คุณควรรีบมาดูนี่หน่อยเถอะค่ะ อาเถียนไท่อาจจะไม่รอด!”
“เกิดอะไรขึ้น?” เฉินผิงเอ่ยถาม
“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน คนที่เฝ้าอาเถียนไท่อยู่รายงานว่า จู่ๆ เขาก็เริ่มมีน้ำลายฟูมปาก สีหน้าของเขาเจ็บปวดทุรนทุรายอย่างรุนแรง ถ้าเขาตายไป ฉันก็จะไม่ทราบที่อยู่ของพ่อและพี่ชายของฉัน!” เฉิงเจียฮุ่ยกล่าวอย่างวิตกกังวล
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็หัวเราะออกมาและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง เขาไม่ตายหรอกครับ ผมแค่แอบวางยาเขาเพื่อให้เขาพบเจอกับความทรมานเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาคงไม่เต็มใจบอกที่อยู่ของผู้นำตระกูลเฉิง”
ปรากฎว่าตอนที่เฉินผิงขังเฉิงเถียนไท่ เฉินผิงก็ได้วางยาเขาแล้ว เมื่อใดที่เฉิงเถียนไท่เริ่มรู้สึกหวาดกลัวและทนไม่ไหว เมื่อนั้นเขาก็จะยอมสารภาพ
เฉินผิงเดินตามเฉิงเจียฮุ่ยไปยังสถานที่ที่เฉิงเถียนไท่ถูกคุมขังไว้
ชั่วเวลานั้น เฉิงเถียนไท่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขารู้สึกเจ็บปวดมากเสียจนอยากตายให้พ้นทุกข์
“ฆ่าฉัน ฆ่าฉันเถอะ ฉันขอร้องล่ะ ได้โปรดรีบฆ่าฉันเถอะนะ...”
เฉิงเถียนไท่บิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมทั้งร้องอ้อนวอนขอให้ใครก็ได้ช่วยจบชีวิตของเขาเสีย
ขาทั้งสองข้างของเขาหัก อีกทั้งเขาถูกวางยาพิษอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถหนีรอดไปไหนได้
“คุณอยากตายงั้นเหรอ?” เฉินผิงเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มบนริมฝีปาก เขามองดูเฉิงเถียนไท่ที่กำลังเจ็บปวดทรมาน “ผมก็แค่ทำให้คุณได้รู้รสสิ่งที่คุณทำ ตอนที่คุณวางยาพิษพวกเราเมื่อกี้ คุณเคยคิดถึงผลที่ตามมาบ้างมั้ยล่ะ?”
“แกเองเหรอ แกให้ยาพิษอะไรกับฉัน? ฆ่าฉันสิ ฆ่าฉันเลย…”
เฉิงเถียนไท่จ้องเฉินผิงอย่างโกรธเกรี้ยว ปรารถนาที่จะถูกชายหนุ่มฆ่าตายให้รู้แล้วรู้รอด
“ผมจะไม่ปล่อยให้คุณต่ายง่ายๆ หรอกนะ ไม่จนกว่าคุณจะยอมบอกว่าผู้นำตระกูลเฉิงและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปไว้ที่ไหน ผมจะทำให้คุณได้พบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าตายทุกวันจนกว่าคุณจะยอมสารภาพ” เฉินผิงพูดอย่างสนุกสนาน
เฉิงเถียนไท่สั่นสะท้านไปทั้งตัว ร่างกายของเขาจวนจะทนไม่ไหว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...