“อาคมเคลื่อนย้ายงั้นเหรอ ตระกูลเฉิงมีอาคมเคลื่อนย้ายจริงๆ หรือเนี่ย?” แม้แต่เฉิงเจียฮุ่ยเองก็ต้องประหลาดใจเช่นกัน เพราะอาคมชนิดนี้ถือได้ว่าเป็นวงแหวนอาคมระดับสูง
ไม่มีผู้ใดในตระกูลเฉิงจะสามารถสร้างอาคมเคลื่อนย้ายได้ ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงได้มีวงแหวนอาคมชนิดนี้อยู่ในบ้านบรรพบุรุษของตระกูล
เฉิงเถียนไท่ยังคงไม่พูดอะไรออกมาและเดินเข้าไปในอาคมเคลื่อนย้ายทันที
เฉินผิงรีบเดินตามหลังเขาเข้าไปอย่างรวดเร็ว
เฉิงเจียฮุ่ยก็เดินตามหลังไปติดๆ เช่นกัน
ขณะที่อาคมเคลื่อนย้ายเริ่มการทำงาน ก็มีแสงสว่างวาบส่องเข้ามา และทันใดนั้นพวกเขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเฉินผิงและพรรคพวกพบว่าตัวเองได้มาอยู่ในห้องโถงขนาดกว้างใหญ่ห้องหนึ่ง
“นี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฉิง มันถูกออกแบบมาเพื่อให้เราใช้เป็นที่หลบภัยเวลาที่เกิดอันตราย” เฉิงเถียนไท่อธิบาย
เมื่อพูดจบ เฉิงเถียนไท่ก็เดินตรงไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ด้านใน
เฉินผิงจ้องมองที่บ้านหลังนั้นที่อยู่ตรงหน้าพร้อมด้วยความรู้สึกชื่นชมที่มีต่อบรรพบุรุษของตระกูลเฉิง
ดูเหมือนว่าพวกเขาได้ทำการวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าเป็นระยะเวลานานแล้ว ก็เพื่ออนาคตที่ปลอดภัยสำหรับลูกหลานของพวกเขา
ขณะที่เฉิงเถียนไท่พาเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปที่ห้อง การได้เห็นประตูที่เปิดแง้มเอาไว้อยู่ สีหน้าของเฉิงเถียนไท่ก็แปรเปลี่ยนไปโดยพลัน
เฉิงเจียฮุ่ยมองไปรอบๆ และถามด้วยความประหลาดใจว่า “อาเถียนไท่ พ่อของหนูอยู่ที่ไหน เขาหนีไปแล้วเหรอคะ?”
เฉิงเถียนไท่ส่ายศีรษะ “คนที่มาจะต้องเป็นเย่เหลียนเฉิงแน่ๆ เฉิงปู้ฉีถูกเย่เหลียนเฉิงพาตัวไปแล้วล่ะ…”
เฉิงเจียฮุ่ยแสดงสีหน้าสับสน “ตระกูลเย่ล่วงรู้ถึงสถานทที่ลับแห่งนี้ได้ยังไงกันคะ?”
เฉินผิงหันไปมองเฉิงเถียนไท่ “คุณเป็นคนบอกเย่เหลียนเฉิงใช่หรือเปล่า?”
เฉิงเถียนไท่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นเขา
เฉิงเจียฮุ่ยตื่นตระหนก “ฉันต้องช่วยพ่อ! ฉันต้องช่วยเขา!”
เฉิงเจียฮุ่ยคงไม่รู้สึกเป็นกังวลเท่าใดนักหากเฉิงปู้ฉีถูกเฉิงเถียนไท่ควบคุมตัวไว้ เพราะถึงยังไง เธอก็รู้ดีว่าเฉิงเถียนไท่จะไม่สามารถทำร้ายเฉิงปู้ฉีได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...