เฉินผิงอธิบายกับเฉิงเจียฮุ่ยว่า “ถ้าเราเป็นศัตรูกับตระกูลเย่ในตอนนี้ ผมกลัวว่าพ่อและพี่ชายของคุณจะตกอยู่ในอันตราย อย่าเพิ่งยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งกับตระกูลเย่ พวกเขายังไม่รับรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันในตระกูลเฉิง ตราบใดที่อาเถียนไท่ของคุณร่วมมือกับเรา เราก็มีโอกาสที่จะช่วยพ่อและพี่ชายของคุณได้”
เฉิงเถียนไท่อุทานด้วยความประหลาดใจ “ร่วมมือกับคุณ? เขาจะร่วมมือกับเฉินผิงได้ยังไง?”
“คุณจะไม่ร่วมมือก็ได้ แต่ถ้าตัดสินใจแบบนั้น คุณก็ต้องทุกข์ทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัสและตายอย่างช้าๆ เพิ่งผ่านมาได้แท้ๆ คุณอยากโดนอีกรอบงั้นเหรอ?” เฉินผิงถามเฉิงเถียนไท่
เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่เพิ่งเจอได้ไม่นาน เฉิงเถียนไท่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ส่ายหัว “คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?”
“คุณแค่ต้องหันเหความสนใจของตระกูลเย่ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปพบตระกูลเย่กับคุณและหาทางช่วยเหลือคุณเฉิง” เฉินผิงกล่าว
เฉิงเถียนไท่ประหลาดใจจึงถามว่า “คุณจะไปกับฉันงั้นเหรอ ฉันจัดการเองได้ ตระกูลเย่แค่ขอให้เราเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร พวกเขาจะไม่ทำอะไรฉัน”
เมื่อเห็นความไร้เดียงสาของเฉิงเถียนไท่ เฉินผิงก็ยิ้มอย่างเย็นชา “คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว ถ้าสมาพันธ์ผนึกมารไม่มีเจตนาแอบแฝง ทำไมพวกเขาถึงพาตัวคุณเฉิงไปล่ะ?”
เฉิงเถียนไท่เงียบไป เขาไม่รู้ว่าทำไมเย่เหลียนเฉิงถึงพาพี่ชายของเขาไป
เฉิงเถียนไท่เปิดเผยที่ตั้งของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฉิง เพื่อแสดงให้เย่เหลียนเฉิงเห็นว่าเขามุ่งมั่นที่จะเข้าร่วมสมาพันธ์ผนึกมาร
ถ้าทำแบบนั้น ตระกูลเฉิงและตระกูลเย่จะรวมเป็นหนึ่ง
เฉินผิงกล่าว “หลอกพวกตระกูลเย่และอย่าให้พวกเขามาขวางทาง หากเกิดการต่อสู้เกิดขึ้นจริงๆ การหลั่งเลือดคงเลี่ยงไม่ได้ คุณอยากเห็นคนตระกูลเฉิงมากมายต้องบาดเจ็บล้มตายงั้นหรือ?”
“งั้นฉันจะไป” เฉิงเถียนไท่พูดแล้วเดินไปที่ลานหน้าบ้าน
เฉินผิงเดินตามไปติดๆ ในขณะที่เฉิงเจียฮุ่ยรออยู่ที่ลานบ้าน
ในขณะนั้น ภายนอกคฤหาสน์เฉิงได้รับการคุ้มกันราวกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม มีวงแหวนอาคมจำนวนมากถูกใช้งาน และเกิดลำแสงปกคลุมคฤหาสน์ตระกูลเฉิง!
“ปลดวงแหวนอาคม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...