ที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ เย่เหลียนเฉิงพาเฉิงปู้ฉีไปที่บ่อศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเย่
น้ำในบ่อสีเขียวเข้มและมีกลิ่นแปลกๆ ทำให้เฉิงปู้ฉีทำหน้าเหยเก
เย่เหลียนเฉิงชี้ไปที่บ่อศักดิ์สิทธิ์ตรงหน้าเขาแล้วพูดว่า “เฉิงปู้ฉี สิ่งที่คุณเห็นคือบ่อศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเย่ของเรา ตำนานเล่าว่าภายในบ่อศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มีพลังโบราณ หากใครได้แช่น้ำข้ามคืนจะเกิดการเปลี่ยนแปลง ระดับบำเพ็ญเพียรจะพัฒนาขึ้นอย่างมาก”
“แล้วทำไมคุณไม่ลงไปแช่ล่ะ? จะได้เสริมระดับบำเพ็ญเพียรของคุณ” เฉิงปู้ฉีถาม
“คุณไม่เห็นหรือไง? บ่อศักดิ์สิทธิ์ถูกล้อมรอบด้วยวงแหวนอาคม จะเข้าสู่บ่อศักดิ์สิทธิ์ได้ต้องทำลายวงแหวนอาคมเสียก่อน วงแหวนอาคมถูกทำลายเพียงบางส่วนเท่านั้น และเรายังไม่สามารถเข้าสู่บ่อศักดิ์สิทธิ์ได้.. “ เย่เหลียนเฉิงอธิบาย
“เย่เหลียนเฉิง ไม่คิดว่าคำพูดของตัวเองมันน่าขันเหรอ? หากบ่อศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นของตระกูลเย่ ถึงมีวงแหวนอาคมคุณก็ควรจะทำลายมันได้อย่างง่ายดายไม่ใช่หรือ? แต่คุณกลับไม่สามารถฝ่ามันเข้าไปได้ด้วยซ้ำ นี่พิสูจน์ได้ว่าบ่อศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เป็นของตระกูลเย่ คุณแค่เข้ายึดบ่อและใช้กำลังชิงมา” เฉิงปู้ฉีหัวเราะเสียงดัง
เขาสังเกตมานานแล้วว่ามีการวางวงแหวนอาคมป้องกันรอบๆ บ่อศักดิ์สิทธิ์ อาคมนั้นซับซ้อนมาก เห็นได้ชัดว่าปรมาจารย์อาคมอาวุโสเป็นผู้สร้าง
อย่างไรก็ตาม เย่เหลียนเฉิงก็ไม่โกรธ
“ไม่ว่าจะยึดหรือใช้กำลังชิงมาก็ตาม บ่อศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นของเราแล้ว ที่ฉันพาคุณมาที่นี่ก็เพื่อช่วยฉันทำลายวงแหวนอาคม ทันทีที่วงแหวนอาคมหยุดทำงาน ฉันจะปล่อยให้คุณไปทันที” เย่เหลียนเฉิงกล่าวพร้อมยิ้มจางๆ
“คุณคิดว่ามันเป็นไปได้เหรอ? ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณสั่งด้วย?” เฉิงปู้ฉีตะคอก
“คุณจะทำ คุณจะทำแน่นอน” เย่เหลียนเฉิงพูดแล้วปรบมือเบาๆ
ในไม่ช้า เฉิงเจียหยูก็ถูกคนของตระกูลเย่พาออกมา
“พ่อ!”
เมื่อเห็นเฉิงปู้ฉี เฉิงเจียหยูก็ตื่นเต้นขึ้นมา
พวกเขาไม่ได้เจอกันเลย ตั้งแต่ที่เฉิงเถียนไท่จับตัวพวกเขาทั้งสองได้
“เฉิงเจียหยู”
เฉิงปู้ฉีเห็นเฉิงเจียหยูและเข้าใจทันทีว่าเย่เหลียนเฉิงตั้งใจจะใช้ลูกชายข่มขู่เขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...