“พี่ พี่หาแฟนได้แล้วทำไมไม่บอกผมหน่อยล่ะ ผมจะได้ช่วยดูให้ ดูๆ แล้วชายคนนี้แต่งตัวธรรมดาๆ ดูไม่เหมือนคนมีเงินเลย!”
กู่เฟิงมองไปยังเฉินผิงแล้วพูดอย่างดูถูก
กู่หลิงเอ๋อร์หน้าแดงในทันทีพลางตะคอกใส่กู่เฟิง “หุบปาก นี่คือเพื่อนฉันไม่ใช่แฟนของฉัน นายอย่าพูดอะไรมั่วซั่ว!”
“ช่างมันเถอะ ไม่ใช่แฟนแล้วทำไมพากลับบ้านมาด้วย?” กู่เฟิงมองไปยังกู่หลิงเอ๋อร์ “ฉันมาที่บ้านพี่ พี่ก็มีแต่ความไม่พอใจแล้วทำไมเพื่อนธรรมดาๆ เข้ามาได้ล่ะ ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นแฟนพี่รึเปล่า ฉันต้องการยืมเงินก่อน ฉันไม่มีเงินแล้ว!”
“ฉันก็ไม่มี นายยืมเงินฉันไปกี่ครั้งแล้ว?” กู่หลิงเอ๋อร์ส่ายหน้า
“พี่ ถ้าพี่ไม่ให้ฉันยืมเงิน ฉันจะเอาเรื่องแฟนพี่ไปบอกให้ที่บ้านรู้!” กู่เฟิงพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเฉินผิงไปสองสามภาพหลังจากนั้นก็พูดว่า “ฉันจะให้คนที่บ้านพิจารณาให้พี่สักนิด ดูว่าแฟนพี่เป็นยังไงบ้าง!”
“ลบรูปให้ฉันเลย ฉันบอกแล้วไงว่าเขาไม่ใช่แฟนฉัน เป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆ!”
กู่หลิงเอ๋อร์ต้องการแย่งมือถือของกู่เฟิงแต่กู่เฟิงไม่ให้ดังนั้นสองพี่น้องจึงวิ่งไล่กันไปทั่วห้อง!
ใบหน้าของเฉินผิงที่อยู่ข้างๆ มองด้วยความอิจฉาอย่างมาก บางครั้งเขาก็อยากจะมีน้องชายหรือน้องสาวและเขาต้องตามใจพวกเขามากแน่ๆ
“ก็ได้ นายลบรูปแล้วฉันจะให้เงิน ว่าไปแล้วครั้งนี้กี่บาทล่ะ?”
กู่หลิงเอ๋อร์ถอนหายใจและพูดกับกู่เฟิง
ในความเป็นจริงด้วยความแข็งแกร่งของกู่หลิงเอ๋อร์มันง่ายมากที่จะแย่งโทรศัพท์มือถือมาจากกู่เฟิง อย่างไรเสียกู่หลิงเอ๋อร์ก็เคยฝึกฝนมา!
เพียงเพราะว่ากู่หลิงเอ๋อร์ไม่อยากทำอะไรน้องชายของตัวเอง
กู่เฟิงหัวเราะเบาๆ “ไม่มากหรอก ฉันแค่ต้องการหนึ่งแสนหยวน!”
“ไม่มาก? หนึ่งแสน?” กู่หลิงเอ๋อร์กรีดร้องออกมา “นายรู้ว่าแต่ละเดือนฉันได้เงินเท่าไหร่ นายยังกล้ามาขอหนึ่งแสนหยวน? ฉันไม่มี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...