หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 355

“พี่ พี่หาแฟนได้แล้วทำไมไม่บอกผมหน่อยล่ะ ผมจะได้ช่วยดูให้ ดูๆ แล้วชายคนนี้แต่งตัวธรรมดาๆ ดูไม่เหมือนคนมีเงินเลย!”

กู่เฟิงมองไปยังเฉินผิงแล้วพูดอย่างดูถูก

กู่หลิงเอ๋อร์หน้าแดงในทันทีพลางตะคอกใส่กู่เฟิง “หุบปาก นี่คือเพื่อนฉันไม่ใช่แฟนของฉัน นายอย่าพูดอะไรมั่วซั่ว!”

“ช่างมันเถอะ ไม่ใช่แฟนแล้วทำไมพากลับบ้านมาด้วย?” กู่เฟิงมองไปยังกู่หลิงเอ๋อร์ “ฉันมาที่บ้านพี่ พี่ก็มีแต่ความไม่พอใจแล้วทำไมเพื่อนธรรมดาๆ เข้ามาได้ล่ะ ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นแฟนพี่รึเปล่า ฉันต้องการยืมเงินก่อน ฉันไม่มีเงินแล้ว!”

“ฉันก็ไม่มี นายยืมเงินฉันไปกี่ครั้งแล้ว?” กู่หลิงเอ๋อร์ส่ายหน้า

“พี่ ถ้าพี่ไม่ให้ฉันยืมเงิน ฉันจะเอาเรื่องแฟนพี่ไปบอกให้ที่บ้านรู้!” กู่เฟิงพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเฉินผิงไปสองสามภาพหลังจากนั้นก็พูดว่า “ฉันจะให้คนที่บ้านพิจารณาให้พี่สักนิด ดูว่าแฟนพี่เป็นยังไงบ้าง!”

“ลบรูปให้ฉันเลย ฉันบอกแล้วไงว่าเขาไม่ใช่แฟนฉัน เป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆ!”

กู่หลิงเอ๋อร์ต้องการแย่งมือถือของกู่เฟิงแต่กู่เฟิงไม่ให้ดังนั้นสองพี่น้องจึงวิ่งไล่กันไปทั่วห้อง!

ใบหน้าของเฉินผิงที่อยู่ข้างๆ มองด้วยความอิจฉาอย่างมาก บางครั้งเขาก็อยากจะมีน้องชายหรือน้องสาวและเขาต้องตามใจพวกเขามากแน่ๆ

“ก็ได้ นายลบรูปแล้วฉันจะให้เงิน ว่าไปแล้วครั้งนี้กี่บาทล่ะ?”

กู่หลิงเอ๋อร์ถอนหายใจและพูดกับกู่เฟิง

ในความเป็นจริงด้วยความแข็งแกร่งของกู่หลิงเอ๋อร์มันง่ายมากที่จะแย่งโทรศัพท์มือถือมาจากกู่เฟิง อย่างไรเสียกู่หลิงเอ๋อร์ก็เคยฝึกฝนมา!

เพียงเพราะว่ากู่หลิงเอ๋อร์ไม่อยากทำอะไรน้องชายของตัวเอง

กู่เฟิงหัวเราะเบาๆ “ไม่มากหรอก ฉันแค่ต้องการหนึ่งแสนหยวน!”

“ไม่มาก? หนึ่งแสน?” กู่หลิงเอ๋อร์กรีดร้องออกมา “นายรู้ว่าแต่ละเดือนฉันได้เงินเท่าไหร่ นายยังกล้ามาขอหนึ่งแสนหยวน? ฉันไม่มี!”

ทว่าเฉินผิงก็ยังคงโอนเงินหนึ่งแสนหยวนให้แก่กู่เฟิง นี่มันทำให้กู่เฟิงมีความสุข!

“พี่เขย เราสองคนทิ้งข้อมูลการติดต่อไว้แล้วผมจะพาพี่ไปดื่มตอนเย็น ผมรู้จักเสิ่งเฉิงดีและเมื่อเอ่ยถึงชื่อผม กู่เฟิง ก็ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก!”

กู่เฟิงรีบเพิ่มข้อมูลการติดต่อของตัวเองแล้ววิ่งออกไปอย่างตื่นเต้น!

กู่หลิงเอ๋อร์นั่งลงบนโซฟาอย่างหมดหนทางและมองไปยังเฉินผิงพร้อมกับบ่นออกมา “ใครบอกให้คุณเอาเงินให้เขา?”

“หนึ่งแสนหยวนไม่ใช่เงินมากอะไร!” เฉินผิงยิ้ม

“เจ้าเด็กนั่นได้เงินมาก็เอาไปเที่ยวเล่น พ่อแม่ของฉันจึงไม่ให้เงินเขาเพื่อควบคุมเขา!”

กู่หลิงเอ๋อร์ถอนหายใจแล้วมองไปยังเฉินผิง “งั้นหนึ่งแสนหยวนนี้ฉันจะคืนให้คุณ หวังว่าไอ้เด็กบ้านั่นจะไม่ไปพูดไร้สาระอะไรข้างนอกนะ!”