“ทุกเรื่องก็ต้องเชื่อฟังปรมาจารย์ปู๋ฮั่วอยู่แล้ว เชิญท่านปรมาจารย์เข้ามาด้านในก่อน...”
เจี่ยงเจิ้งจงทำท่าทางเชื้อเชิญให้ปรมาจารย์เข้าไป!
เมื่อปรมาจารย์ปู๋ฮั่วมาถึงห้องนั่งเล่น เจี่ยงเจิ้งจงก็รินน้ำชาให้ด้วยตนเองเพื่อแสดงความเคารพอย่างสูงต่อปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว!
ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วพยักหน้าพอใจกับกิริยาท่าทางของเจี่ยงเจิ้งจงเป็นอย่างมาก
“ท่านปรมาจารย์ปู๋ฮั่วไม่รู้ว่าที่ท่านมาในครั้งนี้เจ้าแห่งหุบเขาเงินมอบหมายงานอะไรมาหรือไม่?”
เจี่ยงเจิ้งจงถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า เรื่องของคุณชายเจี่ยง เจ้าแห่งหุบเขาได้บอกกับฉันแล้ว ครั้งนี้ฉันมาเป็นการส่วนตัวเพื่อปรับแต่งยาอายุวัฒนะให้คุณชายเจี่ยง รับประกันได้เลยว่าคุณชายเจี่ยงจะอายุเป็นร้อยปี”
ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วหัวเราะออกมา
“ขอบพระคุณมาท่านปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว ท่านเดินทางมาเหนื่อยไม่พักผ่อนก่อนล่ะ ผมสั่งให้คนเตรียมวัตถุดิบสำหรับปรุงยาอายุวัฒนะแล้ว ประมาณสองวันก็คงจะเรียบร้อย!”
เจี่ยงเจิ้งจงกล่าวอย่างตื่นเต้น
ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วพยักหน้า ลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะไปพักผ่อนแต่เมื่อเดินไปได้สองก้าวเขาก็หันหน้าไปหาเจี่ยงเจิ้งจง “ไม่รู้ว่าคุณชายเจิ้งรู้เกี่ยวกับงานอดิเรกของฉันไหม?”
“รู้ครับ งานอดิเรกของปรมาจารย์ผมเข้าใจจึงเตรียมไว้ให้ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วเรียบร้อยแล้ว!”
เจี่ยงเจิ้งจงพยักหน้าซ้ำๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นก็ดีมาก!”
ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วถูกนำตัวไปพักผ่อน เจี่ยงเจิ้งจงมองไปที่พ่อบ้าน “ผู้เฒ่าหลิว ส่งหญิงสาวที่เลือกไว้ไปให้ปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว ทุกวันวันละสองคน อย่าลืม นอกจากนี้เราต้องมั่นใจว่าทุกคนเป็นสาวพรหมจรรย์!”
“รับทราบครับนายท่าน! พ่อบ้านพยักหน้าแล้วเดินออกไป!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...