ภายนอกบ้านตระกูลเย่ เฉิงเจียฮุ่ยนำคนตระกูลเฉิงแทรกซึมเข้ามาอย่างลับๆ ไป๋เฉียน ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ ก็มาด้วย พวกเขากำลังรอให้เฉินผิงส่งสัญญาณเพื่อบอกเวลาที่เหมาะสมในการโจมตี อย่างไรก็ตาม หลังจากรอมาทั้งวัน ก็ไม่มีสัญญาณจากเฉินผิงและเฉิงเถียนไท่ และพวกเขาก็ไม่ปรากฏให้เห็นเลย
เฉิงเจียฮุ่ยกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงจึงถามหลงปั๋วว่า “พ่อบ้านหลง คุณว่าเฉิงเถียนไท่ทรยศคุณเฉินหรือเปล่า? เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าร่วมกับสมาพันธ์ผนึกมาร หากเขาทรยศจริงๆ เฉินผิงก็อาจเป็นอันตรายได้”
“ผมไม่คิดอย่างนั้น คุณเฉินใช้ยาอะไรสักอย่างกับเขา เขาไม่น่าจะเอาชีวิตตัวเองไปทิ้ง” หลงปั๋วตอบ แม้ว่าตัวเขาเองจะไม่แน่ใจในเจตนาของเฉิงเถียนไท่ก็ตาม
จี้อวิ๋นและคนอื่นๆ ที่อยู่อีกด้านก็เริ่มกังวลเช่นกัน ผ่านไปทั้งวันโดยไม่มีวี่แววใดๆ ซึ่งถือว่าผิดปกติ
“คุณเฉินน่าจะไม่เป็นไร แม้ว่าจะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลยในวันนี้ แต่ก็ไม่มีวี่แววถึงการต่อสู้ภายในตระกูลเย่ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ถึงตัวตนของคุณเฉิน เขาก็จะไม่ยอมจำนน” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปลอบใจจี้อวิ๋นกับคนอื่นๆ พยายามคลายความกังวล
“งั้นก็รออีกสักหน่อย ถ้าพรุ่งนี้เช้ายังไม่มีข่าวเราจะบุกเข้าไป” ไป๋เฉียนพูดด้วยความกังวล ในตอนนี้ เธอไม่คิดว่าเฉินผิงเป็นแค่คู่นอนอีกต่อไป ไป๋เฉียนทุ่มเทหัวใจและวิญญาณของเธอทุกครั้งที่อยู่กับเฉินผิง มันไม่เหมือนตอนแรกที่จุดประสงค์ของเธอเป็นแค่การผสานสายเลือดกับเขา อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่รู้ว่าไป๋เฉียนเริ่มมีความรู้สึกต่อเขาแล้ว
เวลาผ่านไป และวงแหวนอาคมที่เฉินผิงและพรรคพวกพยายามทำลายก็ค่อยๆ หายไปเช่นกัน อันที่จริง เฉิงปู้ฉีและเฉิงเถียนไท่ได้แต่ดูเท่านั้น เฉินผิงคือคนที่ลงมือทำลายวงแหวนอาคม หลังจากผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ในที่สุดวงแหวนอาคมก็ถูกทำลาย
ในขณะที่วงแหวนอาคมสลายไป รัศมีลึกลับก็ปกคลุมทั่วตระกูลเย่ น้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์เริ่มเดือดพล่านและมีฟองผุดออกมา สีของน้ำเปลี่ยนจากสีเขียวเข้มเป็นสีใส แต่ทิวทัศน์ใต้น้ำยังคงถูกบดบังราวกับว่ามีบางอย่างกั้นเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...