หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3585

เฉินผิงกลับคืนสู่ร่างเดิมของตนก่อนจะเปิดเผยความจริงด้วยความเชื่อมั่นว่า “ฉีเป่ยเจี๋ยคงสมรู้ร่วมคิดกับผู้อื่นโดยใช้วิชาเดียวกับที่ผมเพิ่งสาธิตไปเมื่อกี้ เพื่อปลอมเป็นผมและกล่าวหาตัวผมอย่างผิดๆ ตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว เขาเป็นเจ้าของถุงใส่ของของเบญจเอกอุเพราะเขาคือฆาตกรตัวจริง และใช้มันเป็นเครื่องมือในการใส่ร้ายผมอีกด้วย”

เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ ความมั่นใจของเจ้าสำนักหลัวก็เริ่มสั่นคลอน การได้เห็นการแปลงกายอันน่าประหลาดใจของเฉินผิง เขาก็อดคิดไม่ได้ว่ามันมีความเป็นไปได้

ถ้าฉีเป่ยเจี๋ยหรือคนอื่นใช้วิธีการตบตาที่คล้ายกันนี้แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร?

“ท่านเจ้าสำนักหลัว เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าสามราชาและสี่ประมุขมีส่วนเกี่ยวข้องในการช่วยเหลือคุณเฉินสังหารเบญจเอกอุใช่หรือไม่?” เฉิงปู้ฉีกล่าวอย่างใจเย็น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยเหตุผล “เหตุไฉนเราจึงไม่เชิญคนเหล่านั้นมาที่นี่ เมื่อเราถามพวกเขาแล้ว ความจริงก็จะปรากฏชัด สามราชาและสี่ประมุขนั้นเป็นบุคคลที่น่ายกย่อง พวกเขาไม่ใช่ผู้ที่ไร้วาจาสัตย์อย่างแน่นอน จริงหรือไม่? พาพวกเขามาสอบถามก่อนเถิด ท่านเจ้าสำนักหลัวในฐานะผู้มีเกียรติ คุณควรเป็นผู้นำในเรื่องนี้”

ก่อนที่จะมีใครปฏิบัติตามคำแนะนำของเฉิงปู้ฉี เจ้าสำนักหลัวพูดแทรกขึ้น “ไม่จำเป็นต้องไปหาพวกเขาหรอก พวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว"

จากนั้นเขาก็หันไปหาไห่ต้าฟู่และสั่งว่า “ท่านเจ้าสำนักไห่ โปรดพาสามราชาและสี่ประมุขมาที่ห้องโถงด้วย”

เพียงไม่นาน ประมุขราชสีและพรรคพวกก็ถูกพามายังห้องโถง

การมาถึงของพวกเขาทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นไป๋เฉียนและกลุ่มของเธอ

การได้เห็นอสูรญาณทิพย์ที่หัวเฟิ่งอุ้มไว้ในอ้อมแขน ยิ่งทำให้ประมุขราชสีดูสับสนมากขึ้น

เป็นที่รู้กันดีว่าสัตว์อสูรญาณทิพย์ดังกล่าวนั้นสามารถพบได้ในดินแดนของเขาเท่านั้น

ทางด้านไป๋เฉียนก็ประหลาดใจเช่นกันที่เห็นพวกเขา จึงถามไปว่า “พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

“อย่าให้ข้าพูดเลย” ประมุขมารพันหน้าตอบพร้อมถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด “ห้าสำนักใหญ่พาพวกเรามาที่นี่ และกล่าวหาว่าเราเป็นผู้สังหารเบญจเอกอุของพวกเขา ตอนนี้เราอาจจะไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับพวกเขา แต่เมื่อใดที่เผ่าพันธุ์อสูรของเรายิ่งใหญ่เมื่อไหร่ เมื่อนั้นเราจะต้องชำระแค้นในครั้งนี้อย่างแน่นอน”

ประมุขมารพันหน้าแสดงสีหน้ายอมจำนน ความพ่ายแพ้ของเราเกิดจากทักษะที่อ่อนด้อยกว่า ไม่เช่นนั้นเราคงไม่ถูกพวกห้าสำนักใหญ่จับตัวมาที่นี่