หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3587

ท่ามกลางค่ำคืนอันเงียบสงบ จู่ๆ ก็เกิดแสงสว่างอันเจิดจ้างดงามปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า ลำแสงนี้พุ่งออกมาจากพื้นดินและยิงขึ้นไปบนสรวงสวรรค์ ส่งผลให้ผืนฟ้าอันมืดมิดส่องสว่างไสวทันที

สิ่งที่มาพร้อมกับปรากฏการณ์นี้คือแรงสั่นสะเทือนอันรุนแรงที่ทะเลจิตสำนึกของทุกคน

ตามมาด้วยเสียงคำรามทุ้มต่ำ ดังสนั่นหวั่นไหวสะท้อนอยู่ในทะเลจิตสำนึกของผู้คนทั่วทั้งอาณาจักรกว่าหนึ่งแสนคน

“จงประหารเฉินผิงและนำศีรษะของเขามามอบให้เรา ผมจะมอบของรางวัลเป็นทรัพยากรจากสมาพันธ์ผนึกมารของผมเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี...”

นั่นเป็นเสียงของสั่วเทียนเจิ้ง ผู้นำอันเป็นที่เคารพนับถือของสมาพันธ์ผนึกมาร คำประกาศนี้ดังกึกก้องไปทั่วทะเลจิตสำนึกของผู้คนมากมาย ปลุกปั่นให้เกิดคลื่นแห่งความไม่เชื่อและความตกใจ

ภายในที่พักอาศัยของห้าสำนักใหญ่ มีคนจำนวนมากมายตื่นตกใจกับข้อความที่ดังขึ้นอย่างไร้ที่มานี้

โดยเฉพาะไห่ต้าฟู่ เขากระโดดลงจากเตียงทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะจ้องมองแสงที่ส่องประกายในยามค่ำคืน เขาพึมพำกับตัวเองด้วยความตกตะลึง “ข้อเสนอมูลค่าหนึ่งศตวรรษจากสมาพันธ์ผนึกมาร... ช่างเป็นทรัพยากรมหาศาลอะไรเช่นนี้”

สมาพันธ์ผนึกมารเป็นที่รู้จักกันดีในด้านอิทธิพลที่แผ่ขยายไปทั่วทั้งอาณาจักรนิรันดร์ ได้สั่งการมอบข้อเสนอด้านทรัพยากรจำนวนมหาศาลเป็นเวลาหนึ่งร้อยปี นั่นเป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าแทบจะไร้ขีดจำกัด ซึ่งมันสามารถเร่งกระบวนการฝึกบำเพ็ญฌานให้กับสำนักใดๆ ได้อย่างมาก

ไห่ต้าฟู่แต่งตัวอย่างเร่งรีบและเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ เขาอดสงสัยเสียงดังไม่ได้ว่า “เฉินผิงทำอะไรลงไปนะ ถึงได้กระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงจากสมาพันธ์ผนึกมารเช่นนี้ พวกเขาถึงกับใช้วิธีการโทรจิตทางไกลและถึงขนาดยอมเสนอรางวัลอันล้ำค่าเป็นระยะเวลาถึงหนึ่งศตวรรษ?”

ณ ห้องโถงใหญ่ เหล่าลูกศิษย์และเจ้าสำนักของห้าสำนักใหญ่ได้มารวมตัวกัน

เจ้าสำนักหลัวผู้ซึ่งเป็นประธานในการประชุม การปรากฏตัวของเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

ทันทีที่ไห่ต้าฟู่มาถึง เขาก็เปล่งเสียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ผมเห็นว่าพวกเราทุกคนได้ข้อความผ่านทางโทรจิตทางไกลจากสมาพันธ์ผนึกมาร เฉินผิงไปทำอะไรเข้า พวกเขาถึงได้เดือดดาลเช่นนี้?”

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าสำนักหลัวก็เป็นหนึ่งในเจ้าสำนักก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสมาพันธ์ผนึกมารและวิธีการของพวกเขา

เจ้าสำนักหลัวกล่าวกับเหล่าเจ้าสำนักที่มารวมตัวกันด้วยความเชื่อมั่นว่า “ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ตอนนี้เราได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเฉินผิงในเรื่องของเบญจเอกอุแล้ว การจับกุมเขาเพียงเพราะค่าหัวของสมาพันธ์ผนึกมารจะทำให้ชื่อเสียงของห้าสำนักใหญ่ของเราต้องเสื่อมเสีย ทรัพยากรจำนวนร้อยปีนั้นน่าดึงดูดใจก็จริง แต่เราต้องจดจำคำสอนของบรรพบุรุษ เราเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงและยึดมั่นในธรรมเนียม แตกต่างจากหลายๆ คนในอาณาจักรนิรันดร์ที่จะยอมหันไปใช้วิธีการฝึกบำเพ็ญฌานอันไร้ศีลธรรม เราต้องยึดถือในความซื่อสัตย์ของเราไว้”

“ผมขอให้พวกเราทุกคนจงยึดมั่นรักษาความยุติธรรมเอาไว้ เรื่องราวความขัดแย้งระหว่างเฉินผิงและสมาพันธ์ผนึกมารนั้นเป็นเรื่องของพวกเขา ไม่ใช่เรื่องของพวกเรา เราจะขอให้เฉินผิงและพรรคพวกไปจากดินแดนของเราในวันพรุ่งนี้” เขากล่าวเสริม

อย่างไรก็ตาม ไห่ต้าฟู่ยังคงดื้อรั้นต่อการตัดสินใจครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงสับสน

“เจ้าสำนักหลัว หากเราไม่ลงมือ ก็เป็นไปได้อย่างมากว่าจะมีผู้อื่นลงมือเช่นกัน เราจะยืนดูอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปอย่างนั้นเหรอ?” สายตาของเขาจับจ้องที่เจ้าสำนักหลัว โดยพยายามทำความเข้าใจท่ามกลางสถานการณ์ทางจริยธรรมอันลำบากใจเช่นนี้