เฉินผิงได้แต่ยิ้มเยาะโดยไม่ได้พูดอะไร จุติดาราในตัวของเขากะพริบอย่างรวดเร็ว ในขณะที่จุติอัสนีในร่างกายของหูเอ้อร์ก็ค่อยๆ สลายไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อพลังจุติของเขาถูกดูดออกไปถึงหนึ่งในสามส่วน หูเอ้อร์ยังคงมีรอยยิ้มอันแสนเย็นชาอยู่บนใบหน้า เขาทำท่าราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หอกสายฟ้ายังคงปล่อยพลังสายฟ้าออกมาอย่างไม่ย่อท้อและไม่ยอมแพ้ มันพุ่งตรงเข้าใส่เฉินผิงทันที
เมื่อถูกรายล้อมไปด้วยเสียงฟ้าร้องและสายฟ้าฟาด เฉินผิงจึงสร้างสายฟ้าและดูดซับพลังจุติของหูเอ้อร์อย่างต่อเนื่อง
เมื่อพลังจุติอัสนีของหูเอ้อร์หายไปกว่าครึ่ง เขาก็เริ่มตื่นตระหนก
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน จุติภูมิของแกกว้างใหญ่ถึงขนาดนั้นเชียวรึ?” หูเอ้อร์มองเฉินผิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
นับตั้งแต่ที่เขาเข้าใจพลังจุติอัสนี เขาไม่เคยพบเจอใครคนใดที่มีจุติภูมิที่กว้างใหญ่เช่นนี้มาก่อน
“หึ! จุติภูมิของผมคือจักรวาลที่มีพื้นที่อันไม่มีที่สิ้นสุด คุณคิดว่าคุณจะสามารถทำให้ผมระเบิดออกด้วยพลังจุติอันจำกัดของคุณงั้นเหรอ?” เฉินผิงกล่าวพร้อมหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
“เชอะ! โม้ไปเถอะ ฉันพนันได้เลยว่าแกเองก็คงถึงขีดจำกัดแล้ว” หูเอ้อร์ไม่เชื่อสิ่งที่เฉินผิงพูด
เขาไม่เคยเห็นพื้นที่จุติภูมิที่มีขนาดใหญ่เท่าจักรวาลมาก่อน
ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเฉินผิงกำลังคุยโวโอ้อวด
พลังจุติอัสนีของหูเอ้อร์หลั่งไหลเข้าหาเฉินผิงอย่างบ้าคลั่งและเพิ่มมากขึ้นทุกที
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกลิงโลดอย่างมาก ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่เชื่อฉัน ก็เป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะดูดพลังจุติของเขาทั้งหมดและเปลี่ยนให้มันกลายมาเป็นของฉัน!
เมื่อเห็นว่าพลังจุติอัสนีของเขาเริ่มลดน้อยลง ในที่สุดหูเอ้อร์ก็รู้สึกตื่นตระหนก
เขามองดูเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา หอกสายฟ้าของเขาค่อยๆ จางหายไป
“กะ-แก!” หูเอ้อร์ชี้ไปที่เฉินผิง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ตอนนี้คุณเชื่อผมแล้วหรือยัง?” เฉินผิงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา ก่อนที่เขาจะกลายร่างเป็นดาวตกลอยลงมาจากด้านบน ตรงเข้าใส่หูเอ้อร์อย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นเขาก็เหวี่ยงพลังหมัดออกไปทันที “หมัดเซิ่งกวง!”
กำปั้นสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนส่องประกายเจิดจ้าไปทั่วทั้งแผ่นดิน
สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนราวกับงูที่เต็มไปด้วยพลังไฟฟ้าหลายร้อยตัวพุ่งลงมา
เสียงฟ้าร้องและสายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวได้กลืนกินหูเอ้อร์ไปจนสิ้น
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...