หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3595

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงไม่ได้มีเพียงแค่พลังจุติอัสนีเท่านั้น เขายังสามารถรวบรวมพลังจุติสายอื่นๆ เพื่อเพิ่มพลังโจมตีของจุติอัสนีได้

ส่วนกลยุทธ์ของหูต้านั้น เฉินผิงกลับมองเขาอย่างดูถูกยิ่งกว่า

ด้วยการป้องกันจากร่างเกราะทองคำ เป็นไปไม่ได้เลยที่หูต้าจะทำอันตรายใดๆ แก่เฉินผิงได้

แต่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ ไม่รู้ถึงเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงรู้สึกเป็นห่วงเฉินผิง

เฉินผิงยืนอยู่ท่ามกลางการต่อสู้กับหูต้าและหูเอ้อร์อยู่เพียงลำพัง

หลังการประมือกันกว่าหลายสิบกระบวนท่า เขาก็ยังคงไม่ได้เป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ

ณ ตอนนี้ทั้งหูต้าและหูเอ้อร์ต่างก็เริ่มวิตกกังวล และบนหน้าผากของคนทั้งสองก็เริ่มมีเหงื่อผุดออกมา

พวกเขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อย พลังใดๆ จากผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกทั้งสองคนมีไม่สามารถต่อกรกับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองได้

แม้ว่าทั้งสองร่วมมือกัน แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถโค่นเฉินผิงลงได้ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนั้นเกินความคาดหมายของพวกเขาอย่างมาก

“ผมเบื่อจะเล่นกับพวกคุณแล้ว” ทันใดนั้นเอง ประกายอันเฉียบคมก็ฉายวับผ่านดวงตาของเฉินผิง และแส้ปราบมารก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

จากนั้น เฉินผิงก็เหวี่ยงแส้เข้าใส่หูต้าทันที

แส้ปราบมารที่เต็มไปด้วยเพลิงปีศาจทำให้หูต้ารู้สึกหวาดกลัวจนต้องผงะถอยหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เขาเกือบจะโดนพลังแส้ที่เฉียดผ่านหน้าอกของเขาไป

แม้ว่าเขาจะไม่โดนโจมตีโดยตรง แต่รัศมีพลังที่เล็ดลอดออกมาจากแส้ปราบมารก็เพียงพอที่จะทำให้หูต้าต้องอยู่ในสภาพสับสน

ในขณะที่หูต้ากำลังงุนงง เฉินผิงก็เหวี่ยงกระบี่ของเขาเข้าใส่หูเอ้อร์!

น่าแปลกไม่น้อยที่เฉินผิงสามารถใช้ทั้งแส้และกระบี่ได้พร้อมกัน

เมื่อเห็นดังนั้น หูเอ้อร์ก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา เขารีบเหวี่ยงหอกสายฟ้าในมือออกไป ปล่อยพลังสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาทันที

สายฟ้าเหล่านั้นพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิง

พลังสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องคำรามถูกปล่อยออกมาจากหอกของหูเอ้อร์อย่างต่อเนื่อง

พลังสายฟ้าแต่ละลูกมีพลังอันน่าสะพรึงกลัว ฉีกผ่านความว่างเปล่าและก่อให้เกิดหลุมดำที่มีขนาดแตกต่างกัน

ตู้ม!

หูเอ้อร์รีบเงยหน้าขึ้นมอง สิ่งที่เขาได้พบคือเฉินผิง ผู้ซึ่งทั่วทั้งร่างกายมีพลังสายฟ้าปกคลุมอยู่กำลังจ้องมองลงมาที่เขา “แกหนีออกมาได้ยังไงกัน?”

หูเอ้อร์ถึงกับผงะและชี้หอกสายฟ้าของเขาทันที ก่อเกิดลำแสงของพลังสายฟ้าจากปลายหอกพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

แต่เฉินผิงก็หาได้หลบหลีกไม่ เขากลับปล่อยให้พลังสายฟ้าโจมตีใส่เขาแทน

สายฟ้าที่อยู่รอบๆ เฉินผิงค่อยๆ หลอมรวมเข้ากับสายฟ้าของหูเอ้อร์

ไม่นาน หูเอ้อร์ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าพลังจุติอัสนีภายในร่างกายของเขาได้ถูกใครบางคนดูดไปอย่างรวดเร็ว

“แกกำลังดูดพลังจุติของฉันไปจริงๆ หรือเนี่ย?” หูเอ้อร์กล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ทำไมล่ะ ผมทำแบบนั้นไม่ได้เหรอ?” เฉินผิงถามด้วยสายตาเรียบเฉย

“แกควรรู้เอาไว้ว่าจุติภูมิของฉันคือทะเลสาป หากแกยังขืนดูดพลังจุติของฉันไปล่ะก็ มันจะทำให้ร่างกายของแกระเบิดออก” หูเอ้อร์ไม่ได้สนใจคำพูดของเฉินผิงเลย

ยังไงเสีย เขาได้ครอบครองพื้นที่จุติภูมิอันกว้างใหญ่ โดยกักเก็บพลังจุติอัสนีเอาไว้เป็นจำนวนมากมายมหาศาล เมื่อคิดว่าเฉินผิงสามารถดูดพวกมันได้ทั้งหมด มันช่างเป็นความคิดที่เพ้อฝันสิ้นดี