ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงไม่ได้มีเพียงแค่พลังจุติอัสนีเท่านั้น เขายังสามารถรวบรวมพลังจุติสายอื่นๆ เพื่อเพิ่มพลังโจมตีของจุติอัสนีได้
ส่วนกลยุทธ์ของหูต้านั้น เฉินผิงกลับมองเขาอย่างดูถูกยิ่งกว่า
ด้วยการป้องกันจากร่างเกราะทองคำ เป็นไปไม่ได้เลยที่หูต้าจะทำอันตรายใดๆ แก่เฉินผิงได้
แต่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ ไม่รู้ถึงเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงรู้สึกเป็นห่วงเฉินผิง
เฉินผิงยืนอยู่ท่ามกลางการต่อสู้กับหูต้าและหูเอ้อร์อยู่เพียงลำพัง
หลังการประมือกันกว่าหลายสิบกระบวนท่า เขาก็ยังคงไม่ได้เป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ
ณ ตอนนี้ทั้งหูต้าและหูเอ้อร์ต่างก็เริ่มวิตกกังวล และบนหน้าผากของคนทั้งสองก็เริ่มมีเหงื่อผุดออกมา
พวกเขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อย พลังใดๆ จากผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกทั้งสองคนมีไม่สามารถต่อกรกับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองได้
แม้ว่าทั้งสองร่วมมือกัน แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถโค่นเฉินผิงลงได้ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนั้นเกินความคาดหมายของพวกเขาอย่างมาก
“ผมเบื่อจะเล่นกับพวกคุณแล้ว” ทันใดนั้นเอง ประกายอันเฉียบคมก็ฉายวับผ่านดวงตาของเฉินผิง และแส้ปราบมารก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
จากนั้น เฉินผิงก็เหวี่ยงแส้เข้าใส่หูต้าทันที
แส้ปราบมารที่เต็มไปด้วยเพลิงปีศาจทำให้หูต้ารู้สึกหวาดกลัวจนต้องผงะถอยหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เขาเกือบจะโดนพลังแส้ที่เฉียดผ่านหน้าอกของเขาไป
แม้ว่าเขาจะไม่โดนโจมตีโดยตรง แต่รัศมีพลังที่เล็ดลอดออกมาจากแส้ปราบมารก็เพียงพอที่จะทำให้หูต้าต้องอยู่ในสภาพสับสน
ในขณะที่หูต้ากำลังงุนงง เฉินผิงก็เหวี่ยงกระบี่ของเขาเข้าใส่หูเอ้อร์!
น่าแปลกไม่น้อยที่เฉินผิงสามารถใช้ทั้งแส้และกระบี่ได้พร้อมกัน
เมื่อเห็นดังนั้น หูเอ้อร์ก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา เขารีบเหวี่ยงหอกสายฟ้าในมือออกไป ปล่อยพลังสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาทันที
สายฟ้าเหล่านั้นพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิง
พลังสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องคำรามถูกปล่อยออกมาจากหอกของหูเอ้อร์อย่างต่อเนื่อง
พลังสายฟ้าแต่ละลูกมีพลังอันน่าสะพรึงกลัว ฉีกผ่านความว่างเปล่าและก่อให้เกิดหลุมดำที่มีขนาดแตกต่างกัน
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...