“แก!” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานโกรธจัดจนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
เมื่อเห็นสภาพของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน หูต้าก็ถึงกับหัวเราะออกมาและพูดว่า “เรามาที่นี่วันนี้ก็เพื่อจับตัวเฉินผิงเท่านั้น ส่วนคนที่ไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปซะ!”
“คุณกล้าเรอะ—” ดวงตาของหลัวโชไห่เบิกกว้างด้วยความโกรธ
หูต้าหัวเราะพร้อมทั้งพูดอย่างเย็นชาว่า “หลัวโชไห่ เลิกเสแสร้งได้แล้ว คุณเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน ตอนนี้แค่ใช้มือเพียงข้างเดียวผมก็สามารถฆ่าคุณได้แล้ว”
หลัวโชไห่ตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เขาก็ไม่อาจทำอะไรได้
เห็นได้ชัดว่าห้าสำนักใหญ่ได้แจ้งข่าวการบาดเจ็บของพวกเขาให้คนเหล่านั้นรู้ด้วย
“คุณคิดจริงๆ เหรอว่าคนกระจอกๆ อย่างพวกคุณจะคู่ควรพอที่จะจับตัวผมได้?” เฉินผิงกล่าวขณะก้าวออกมาพร้อมด้วยเจตจำนงสังหารหมุนวนอยู่ในดวงตา
เมื่อครั้งที่ต้องรับมือกับห้าสำนักใหญ่ เฉินผิงรู้สึกค่อนข้างอึดอัดอยู่ไม่น้อย ด้วยความกระหายเลือดที่ฝังแน่นอยู่ในอกของเขาตลอดเวลา
แต่จู่ๆ คนกลุ่มนี้ก็ปรากฏตัวขึ้น และผู้ที่มีพลังสูงสุดในหมู่พวกเขาก็เป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกเท่านั้น
เฉินผิงคิดว่าเขาสามารถระบายความโกรธใส่คนเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
“หึ แกเป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเท่านั้น ไม่คิดว่ามันจะปากเก่งไปหน่อยเหรอ?” หูต้ากล่าวพร้อมพ่นลมออกจมูกอย่างไม่พอใจ
“หูต้าอย่าประมาทดีกว่า จำสิ่งที่เจ้าสำนักไห่บอกเราได้หรือเปล่า จงอย่าได้ประเมินพลังของชายผู้นี้ต่ำไปเป็นอันขาด ถึงเขาจะเป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สอง แต่พลังที่เขาสามารถแสดงออกมานั้นก็ไม่ด้อยไปกว่าของพวกเราเลย มาร่วมมือกันจับเขาแล้วเอาตัวเขาไปแลกกับสมาพันธ์ผนึกมารเพื่อรับบรรณาการร้อยปีดีกว่า” หูเอ้อร์กล่าวเตือนหูต้า
“ตกลง งั้นมาร่วมมือกันเถอะ!” หูต้าพยักหน้า ก่อนจะปล่อยพลังฝ่ามือโจมตีออกไปทันที
ทันใดนั้น ก็เกิดเมฆสีดำบดบังท้องฟ้า ก่อให้เกิดเงาที่ปกคลุมดวงอาทิตย์ พลังมืดพวยพุ่งออกมาจากฝ่ามือของหูต้า ก่อนที่มันจะกลายร่างเป็นงูหลามสีดำขนาดมหึมาพุ่งเข้าใส่เฉินผิงทันที
ทางด้านหูเอ้อร์ก็ลงมือเช่นเดียวกัน รัศมีความมืดรอบตัวเขากะพริบเป็นเส้นแสงอันแปลกประหลาด ก่อนจะกลายร่างเป็นพลังสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนที่ต่างพากันพุ่งเป้าหมายไปที่เฉินผิง
ทั้งสองร่วมมือกันโจมตีเฉินผิง การประสานงานของพวกเขากลมกลืนอย่างไร้ที่ติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...