แม้ว่าหลัวโชไห่จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเฉิงจิงฮุ่ยอยู่แล้ว แต่ถ้าหากหลัวโชไห่รู้เรื่องนี้ ก็คงยากที่เขาจะรับได้!
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเฉินผิงก็กัดฟันและตัดสินใจบอกความจริงกับหลัวโชไห่!
ถึงยังไงศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิตก็ถูกสังหารไปแล้ว หลัวโชไห่ที่เป็นอาจารย์ของพวกเขามีสิทธิ์ทุกประการที่จะได้รู้ความจริง!
“คุณหลัว ผมรู้แล้วว่าใครเป็นคนฆ่าล้างหุบเขาวิญญาณโลหิต!” เฉินผิงพูดช้าๆ!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลัวโชไห่ก็รีบเบิกตากว้างแล้วถามอย่างร้อนรน “เป็นฝีมือใคร?”
หลัวซีและจิ้นตงต่างก็จ้องมองเฉินผิงตาไม่กระพริบ โดยเฉพาะจิ้นตง หมัดของเขากำแน่น พร้อมที่จะแก้แค้นทันทีที่เฉินผิงบอกความจริง!
“เป็นฝีมือของหุบเขาวิญญาณเลือด เฉิงจิงฮุ่ยเป็นคนทำ” เฉินผิงกล่าว
“หมอนั่นเหรอ? มันจะเป็นไปได้ยังไง?” หลัวโชไห่ผงะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ!
แม้แต่หลัวซีและจิ้นตงก็ยังตกตะลึง พวกเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง!
ท้ายที่สุดแล้ว เฉิงจิงฮุ่ยเคยเป็นคนของหุบเขาวิญญาณโลหิต ศิษย์หลายคนในหุบเขาวิญญาณโลหิตก็คุ้นเคยกับเฉิงจิงฮุ่ย!
แม้ว่าเฉิงจิงฮุ่ยจะขัดแย้งกับหลัวโชไห่ แต่เขาคงไม่บ้าพอที่จะสังหารหมู่คนของหุบเขาวิญญาณโลหิต!
จิ้นตงมองเฉินผิงอย่างไม่อยากจะเชื่อและถามว่า “คุณเฉิน มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง? ถึงเขาจะเคียดแค้นหุบเขาวิญญาณโลหิต เขาก็คงไม่ทำแบบนี้หรอก ใช่ไหม? คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องแบบนี้จะเดาส่งเดชไม่ได้เด็ดขาด!
“ผมเห็นกับตาตัวเองว่าคนของหุบเขาวิญญาณเลือดสังหารศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิตจนแทบหมดสิ้น เมื่อครู่นี้ผมใช้ของวิเศษกาลเวลาเพื่อย้อนเวลากลับไป และได้เห็นทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้น!” เฉินผิงพูดตามความจริง!
“นี่มัน…” จิ้นตงไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร
หลัวโชไห่ขมวดคิ้วอย่างกังวล เขาเชื่อว่าเฉินผิงคงไม่หลอกลวงเขา แต่เขารู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อว่าศิษย์น้องของเขาจะทำแบบนั้นจริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...