หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3619

หลัวโชไห่จ้องมองเฉิงจิงฮุ่ยอย่างเย็นชา ขณะที่หมอกโลหิตรอบตัวพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

ทั้งหมดนี้เป็นพลังภายในวงแหวนอาคม และพลังของหลัวโชไห่ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

และเมื่อไม่มีวงแหวนอาคมเสริมพลัง ความแข็งแกร่งของเฉิงจิงฮุ่ยจึงลดลงฉับพลัน

เฉิงจิงฮุ่ยเริ่มตื่นตระหนก แต่ในขณะที่เขาเห็นอักขระเรืองแสงที่อยู่รอบๆ เขาก็ตระหนักว่าไม่มีทางที่จะหนีไปได้แน่นอน

“หลัวโชไห่ ฉัน... ฉันผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตฉันด้วย...”

เฉิงจิงฮุ่ยเริ่มร้องขอความเมตตาอีกครั้ง

ถ้าเขารู้ว่าหลัวโชไห่ครอบครองยันต์อาคมสังเวยเลือด เขาก็คงไม่ใช้อาคมสวรรค์

“ไปอ้อนวอนกับศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิตเถอะ”

หลัวโชไห่กระโดดลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ตบเฉิงจิงฮุ่ยที่หน้าทันที

เผียะ!

เฉิงจิงฮุ่ยที่โดนตบร่วงลงกับพื้นอย่างรุนแรง

หลัวโชไห่ไม่ลังเล เขาตามไปทันที จับคอเสื้อของเฉิงจิงฮุ่ยอย่างรวดเร็วแล้วปล่อยหมัดทั้งซ้ายและขวา

หลัวโชไห่ระบายโทสะของเขา ศิษย์ของเขาหลายสิบคนถูกเฉิงจิงฮุ่ยสังหาร คงมีเพียงหลัวโชไห่เองที่เข้าใจความโกรธเช่นนี้ดี

หลัวโชไห่ยกร่างเฉิงจิงฮุ่ยขึ้นแล้วฟาดเขาลงจากฟ้าสู่เบื้องล่าง เฉิงจิงฮุ่ยไม่มีแรงขัดขืนแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเฉินผิงถึงห้ามไม่ให้เขาเข้าไปยุ่ง

ปรากฎว่าเฉินผิงคิดถูก เขารู้ว่าหลัวโชไห่จะไม่แพ้แน่นอน

ท่ามกลางอาคมสังเวยเลือด เฉิงจิงฮุ่ยถูกทุบตีจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม

อย่างไรก็ตาม หลัวโชไห่ไม่ได้ทำอันตรายถึงชีวิต ไม่ใช่ว่าหลัวโชไห่ไม่อยากฆ่า แต่เขาต้องการให้เฉิงจิงฮุ่ยดูอเนจอนาถยิ่งกว่านี้

หลัวโชไห่คว้าคอเสื้อของเฉิงจิงฮุ่ยและฟาดเขาลงกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อเห็นสภาพของเฉิงจิงฮุ่ย ศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดก็เบิกตากว้าง ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมอง

ผู้อาวุโสของหุบเขาวิญญาณเลือดทำหน้าบิดเบี้ยว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

หลังจากผ่านไปสักพัก เฉิงจิงฮุ่ยก็เหลือเพียงลมหายใจรวยริน

เผละ!

ตอนนี้เฉิงจิงฮุ่ยตายแล้ว พวกเขาย่อมเป็นรายต่อไป

พวกเขาเพิ่งได้เห็นความแข็งแกร่งของหลัวโชไห่ด้วยตาตัวเอง

แถมยังมีผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอีก ไม่มีทางที่พวกเขาจะต่อกรได้เลย

“หลัวโชไห่ แล้วศิษย์หุบเขาวิญญาณเลือดจะเอายังไง?” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานถาม

ถ้าหลัวโชไห่สั่งให้ฆ่าพวกเขา เขาก็จะโจมตีโดยไม่ลังเล

ทันใดนั้น ศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดทุกคนก็หันไปหาหลัวโชไห่ ชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับหลัวโชไห่แล้ว

พอมองดูศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือด หลัวโชไห่ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

“ตอนนี้เฉิงจิงฮุ่ยก็ตายไปแล้ว พวกแกอยากไปอยู่ที่หุบเขาวิญญาณโลหิตกับฉันเพื่อฟื้นฟูสำนักของเราไหม?” หลัวโชไห่ถาม

ด้วยความที่มีพื้นเพจากสำนักเดียวกันกับศิษย์หุบเขาวิญญาณเลือด หากพวกเขายอมกลับไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต ขอแค่ปรับปรุงการบำเพ็ญเพียรเพียงเล็กน้อยก็จะปรับให้เข้ากับสภาพของหุบเขาวิญญาณโลหิตได้

ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในหุบเขาวิญญาณโลหิต หากพวกเขาบำเพ็ญเพียรทีละเล็กละน้อย มันคงต้องใช้เวลานานมาก

ในตอนนี้ศิษย์หุบเขาวิญญาณเลือดทุกคนต่างพร้อมใช้งาน หลัวโชไห่จึงต้องการพาพวกเขากลับไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต