หลัวโชไห่จ้องมองเฉิงจิงฮุ่ยอย่างเย็นชา ขณะที่หมอกโลหิตรอบตัวพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง
ทั้งหมดนี้เป็นพลังภายในวงแหวนอาคม และพลังของหลัวโชไห่ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
และเมื่อไม่มีวงแหวนอาคมเสริมพลัง ความแข็งแกร่งของเฉิงจิงฮุ่ยจึงลดลงฉับพลัน
เฉิงจิงฮุ่ยเริ่มตื่นตระหนก แต่ในขณะที่เขาเห็นอักขระเรืองแสงที่อยู่รอบๆ เขาก็ตระหนักว่าไม่มีทางที่จะหนีไปได้แน่นอน
“หลัวโชไห่ ฉัน... ฉันผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตฉันด้วย...”
เฉิงจิงฮุ่ยเริ่มร้องขอความเมตตาอีกครั้ง
ถ้าเขารู้ว่าหลัวโชไห่ครอบครองยันต์อาคมสังเวยเลือด เขาก็คงไม่ใช้อาคมสวรรค์
“ไปอ้อนวอนกับศิษย์ของหุบเขาวิญญาณโลหิตเถอะ”
หลัวโชไห่กระโดดลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ตบเฉิงจิงฮุ่ยที่หน้าทันที
เผียะ!
เฉิงจิงฮุ่ยที่โดนตบร่วงลงกับพื้นอย่างรุนแรง
หลัวโชไห่ไม่ลังเล เขาตามไปทันที จับคอเสื้อของเฉิงจิงฮุ่ยอย่างรวดเร็วแล้วปล่อยหมัดทั้งซ้ายและขวา
หลัวโชไห่ระบายโทสะของเขา ศิษย์ของเขาหลายสิบคนถูกเฉิงจิงฮุ่ยสังหาร คงมีเพียงหลัวโชไห่เองที่เข้าใจความโกรธเช่นนี้ดี
หลัวโชไห่ยกร่างเฉิงจิงฮุ่ยขึ้นแล้วฟาดเขาลงจากฟ้าสู่เบื้องล่าง เฉิงจิงฮุ่ยไม่มีแรงขัดขืนแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเฉินผิงถึงห้ามไม่ให้เขาเข้าไปยุ่ง
ปรากฎว่าเฉินผิงคิดถูก เขารู้ว่าหลัวโชไห่จะไม่แพ้แน่นอน
ท่ามกลางอาคมสังเวยเลือด เฉิงจิงฮุ่ยถูกทุบตีจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม
อย่างไรก็ตาม หลัวโชไห่ไม่ได้ทำอันตรายถึงชีวิต ไม่ใช่ว่าหลัวโชไห่ไม่อยากฆ่า แต่เขาต้องการให้เฉิงจิงฮุ่ยดูอเนจอนาถยิ่งกว่านี้
หลัวโชไห่คว้าคอเสื้อของเฉิงจิงฮุ่ยและฟาดเขาลงกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อเห็นสภาพของเฉิงจิงฮุ่ย ศิษย์ของหุบเขาวิญญาณเลือดก็เบิกตากว้าง ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมอง
ผู้อาวุโสของหุบเขาวิญญาณเลือดทำหน้าบิดเบี้ยว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
หลังจากผ่านไปสักพัก เฉิงจิงฮุ่ยก็เหลือเพียงลมหายใจรวยริน
เผละ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...