หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3639

อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยนี้ต่างออกไป ถ้ามันเต็มใจที่จะช่วยเหลือ มันก็สามารถกลืนกินอัสนีบาตได้

ย้อนกลับไปตอนที่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเผชิญกับเมฆมารทำลายล้าง สัตว์อสูรตัวน้อยตนนี้กลืนกินเมฆทั้งหมดเข้าไป

อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยเป็นสัตว์อสูรจากอาณาจักรแดนสรวง ความแข็งแกร่งของมันนั้นเกินกว่าที่ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรนิรันดร์จะเทียบได้

นอกจากนี้ เนื่องจากระดับพลังของเจ้าสำนักเจียงเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย อัสนีบาตจึงไม่รุนแรงเหมือนที่เกิดในระหว่างการเพิ่มระดับพลังครั้งใหญ่

สำหรับอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อย อัสนีบาตแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับฝนตกปรอยๆ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงในตอนนี้ไม่แน่ใจว่ามันเต็มใจช่วยหรือไม่ เฉินผิงไม่สามารถควบคุมมันได้ และทุกอย่างขึ้นอยู่กับอารมณ์ของมัน

เหตุผลที่เฉินผิงส่งพลังมังกรให้เจ้าสำนักเจียงก็เพื่อปล่อยรัศมีของมังกรสวรรค์ออกมาเมื่อเกิดอัสนีบาต

ประเด็นสำคัญคือมังกรนั้นเป็นเจ้าแห่งสัตว์อสูรทั้งมวลในอาณาจักรแดนสรวง อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยอาจจะยอมช่วยเมื่อมันสัมผัสได้ถึงรัศมีของมังกรสวรรค์

ตอนที่เฉินผิงช่วยผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเขาก็ใช้พลังมังกรเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่แน่ใจว่าที่เจ้าตัวน้อยเข้ามาช่วยนั้นเป็นเพราะอิทธิพลของพลังมังกรหรือไม่

จึงมีแต่ต้องลองดูเท่านั้น

“คุณฉาง ไม่ว่าฉันจะผ่านพ้นวิกฤติในวันนี้ไปได้หรือไม่ คุณก็ถือเป็นผู้มีพระคุณของสำนักวิญญาณปีศาจอย่างแท้จริง” เจ้าสำนักเจียงกล่าว

หลังจากนั้นเจ้าสำนักเจียงก็สั่งว่า “เจียงอวี้เหลียน เจิ้งเจี้ยน ฟังให้ดี แม้ว่าฉันจะตาย เธอสองคนก็ต้องปฏิบัติต่อคุณฉางในฐานะแขกผู้มีเกียรติ อย่าได้เมินเฉยหรือแสดงความไม่พอใจ”

เขากลัวว่าเขาจะตายท่ามกลางอัสนีบาต และศิษย์หลายคนของสำนักวิญญาณปีศาจอาจโทษเฉินผิง

เจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนคุกเข่าลงบนพื้นแล้วตอบว่า “อาจารย์ พวกเราจะทำตามคำสั่งของท่านอย่างเคร่งครัด!”

“เจ้าสำนักเจียง อย่ามองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้นเลยครับ เริ่มเพิ่มระดับพลังเสียเถอะ!” เฉินผิงพูดกับเจ้าสำนักเจียง

เจ้าสำนักเจียงพยักหน้า และทันใดนั้นคลื่นรัศมีก็พุ่งออกมาจากตัวเขาพร้อมทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า มันเป็นรัศมีที่เกิดระหว่างการเพิ่มระดับบำเพ็ญเพียร

เมื่อรัศมีทะยานขึ้นไป เมฆอัสนีบาตก็เริ่มก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็หลับตาลงช้าๆ เข้าสู่สภาวะเงียบสงบอย่างสมบูรณ์ พลังมังกรยังคงไหลเข้าสู่ร่างกายของเจ้าสำนักเจียงอย่างต่อเนื่อง

ตูม!

อย่างไรก็ตาม มันยังคงหลับสนิท ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นแต่อย่างใด

เฉินผิงเริ่มกังวลเล็กน้อย

“นี่ เจ้าหนู ตื่นได้แล้ว... ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?”

เฉินผิงตะโกนอยู่ในใจ หวังว่าอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยจะตื่นขึ้นมาช่วย

เขาช่วยเจ้าสำนักเจียงรับมืออัสนีบาตครั้งแรกได้อย่างหวุดหวิด แต่ครั้งที่สองคงไม่ไหว

เฉินผิงหยุดส่งพลังมังกรเข้าสู่ร่างกายของเจ้าสำนักเจียง อัสนีบาตเมื่อครู่นี้ทำให้พลังมังกรสลายไป

ในขณะนั้นเฉินผิงได้แต่ลองเสี่ยง เขาภาวนาให้อสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยตื่นขึ้นมาและกลืนกินอัสนีบาต

ตูม!

ทันใดนั้น ภายในเมฆอัสนีบาตมีแสงสีแดงสว่างวาบ ตามมาด้วยอัสนีบาตอีกระลอก